26,604
edits
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર-4/દેહના ચૂરા: Difference between revisions
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર-4/દેહના ચૂરા (view source)
Revision as of 12:01, 7 March 2022
, 12:01, 7 March 2022no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 38: | Line 38: | ||
'''બાળે બીજાંની ચાલ્ય, ડગમગતાં ડગલાં ભરે,''' | '''બાળે બીજાંની ચાલ્ય, ડગમગતાં ડગલાં ભરે,''' | ||
'''હંસલા જેવી હાલ્ય, કોટાળી કુંવર તણી.''' | '''હંસલા જેવી હાલ્ય, કોટાળી કુંવર તણી.''' | ||
</Poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
[બીજી સ્ત્રીઓની ચાલ્ય તો ધડા વગરનાં ડગલાં ભરતી હોય છે પણ મારી કુંવર તો હંસ-ગતિએ ચાલે છે.] | [બીજી સ્ત્રીઓની ચાલ્ય તો ધડા વગરનાં ડગલાં ભરતી હોય છે પણ મારી કુંવર તો હંસ-ગતિએ ચાલે છે.] | ||
| Line 68: | Line 70: | ||
થોડા જ દિવસ પછી ફાગણ મહિનામાં રાણાએ એક જાનને સાણા તરફ જતી જોઈ. બે દિવસ પછી જાનને પાછી પણ વળતી દેખી પૂછપરછ કરીને જાણી લીધું : ઓહોહો! | થોડા જ દિવસ પછી ફાગણ મહિનામાં રાણાએ એક જાનને સાણા તરફ જતી જોઈ. બે દિવસ પછી જાનને પાછી પણ વળતી દેખી પૂછપરછ કરીને જાણી લીધું : ઓહોહો! | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<Poem> | |||
<center> | |||
'''રાણા, રાતે ફૂલડે, ખાખર નીંઘલિયાં,''' | |||
'''સાજણ ઘેરે સામટે, આણાત ઊઘલિયાં.''' | |||
</Poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[જંગલમાં ફાગણ મહિને ખાખરાનાં ઝાડ રાતાંચોળ રૂડાં કેશૂડાંને ફૂલે ભાંગી પડે છે અને બીજી બાજુ એવી શોભીતી રાતી ચૂંદડીઓ ઓઢીને આ કોણ ચાલ્યાં? આ જાનડીઓના ઘેરા વચ્ચે વીંટળાઈને ચાભાડી કુંવર આણું વળી સાસરે જાય છે.] | |||
ભલે જાય! ભલે જાય! ભલે કોઈ ભાગ્યશાળી આયરનું ઘર સુખી થાય! એ પરાઈ બને તોય શું? એવી રૂપગુણવાળી સુંદરી તો જ્યાં હોય — આપણે ઘેર કે બીજાને ઘેર — એને ઈશ્વર સુખી જ કરજો! | |||
{{Poem2Close}} | |||
<Poem> | |||
<center> | |||
'''બહુ બોલે ને બહુ બકે, વલવલ કાઢે વેણ,''' | |||
'''કરડજો એને કાળોતરો, (મર) હોય પોતાનાં સેણ.''' | |||
</Poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[અરેરે, કોઈ બહુ બોલનારી, જીભ ઉપર કાબૂ ન રાખનારી નારી ભલે સ્ત્રી હોય; તોય એને કાળો નાગ કરડજો.] | |||
પણ — | |||
{{Poem2Close}} | |||
<Poem> | |||
<center> | |||
'''થોડું બોલે ને થરહરે, મરકીને કાઢે વેણ,''' | |||
'''(એને) કાંટો કે’દી મ વાગજો, (મર) હોય પારકાં સેણ.''' | |||
</Poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[ઓછાબોલી, આંચકો ખાનારી અને મોઢું મલકાવીને જ શબ્દો ઉચ્ચારનારી સ્ત્રી ભલે અન્ય કોઈની ઘર-નારી હોય તોય એને કાંટો પણ ન વાગજો એવી દુઆ દઉં છું.] | |||
અને વળી — | |||
{{Poem2Close}} | |||
<Poem> | |||
<center> | |||
'''કાળમુખાં ને રિસાળવાં, નીચાં ઢાળે નેણ,''' | |||
'''(એને) કાળી નાગણ કરડજો, (મર) હોય પોતાનાં સેણ.''' | |||
</Poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
પણ — | |||
{{Poem2Close}} | |||
<Poem> | |||
<center> | |||
'''હસમુખાં ને હેતાળવાં, અમૃત વરસે નેણ,''' | |||
'''(એને) કાંટો કે’દી મ વાગજો, (મર) હોય પારકાં સેણ.''' | |||
</Poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
હસતાં મોંવાળી, હેતભરી અને અમૃત-ઝરતી આંખોવાળી નારી ભલે ને પારકી પ્રિયતમા હોય, તો પણ એને કદી કાંટોય ન વાગજો! | |||
{{Poem2Close}} | |||
<center>*</center> | |||