ગુજરાતી એકાંકીસંપદા/હંસા: Difference between revisions

ગુજરાતી એકાંકીસંપદા/હંસા (view source)

Revision as of 07:53, 23 May 2022

8,575 bytes added , 07:53, 23 May 2022

no edit summary

MeghaBhavsar

18,450

edits

@@ Line 83: / Line 83: @@
 ધીમન્તઃ ભલે.
 (બેઉ જાય છે.)
+<center>(પડદો પડે છે.)</center>
+<center>'''પ્રવેશ ૨'''</center>
+(સ્થળઃ જગદીશચન્દ્રના ઘરનું દીવાનખાનું, જગદીશચન્દ્ર, વિમળા, ઉર્સુલા અને નરેશ બેઠાં હોય છે.)
+વિમળાઃ (નરેશને) આજે તો ઉર્સુને બમણો આનંદ થાય છે. કેમ ખરું ને, ઉર્સુ!
+(ઉર્સુલા જરા નીચું જુએ છે.)
+નરેશઃ એમ! કેમ શાથી?
+(નરેશ ઉર્સુલા સામે જુએ છે. તે અનુત્તર રહે છે.)
+વિમળાઃ એણે કલકત્તા પ્રદર્શનમાં ચિત્ર મોકલ્યું હતું તેમાં એને ઇનામ મળ્યું છે.
+નરેશઃ એમ! ખૂબ આનંદની વાત છે. ઇનામ કેટલાનું હતું?
+ઉર્સુલાઃ ઇનામ તો મોટું નથી; પાંચ જ રૂપિયાનું છે.
+નરેશઃ તેમાં શું! પણ ઇનામ ખરું ને? એની કિંમતનો તો સવાલ જ ન હોય. તમારું ઇનામ કેટલામું હતું?
+ઉર્સુલાઃ પંદરમું.
+નરેશઃ પણ એ ચિત્ર પાછું આવ્યું નથી? મને તો એ વિષે કહ્યું પણ નહીં!
+ઉર્સુલાઃ એમાં એવડું શું હતું?
+નરેશઃ વાહ, કેમ નહિ? આપણી સ્ત્રીઓમાં તો અપૂર્વ છે!
+(વિમળા જાય છે.)
+જગદીશચંદ્રઃ (નરેશને) કેમ, તમને કંઈ શોખ નથી?
+નરેશઃ ના, જી. આ ઉર્સુબહેન જેવાંનાં ચિત્રો જોવાનો શોખ છે એટલું.
+જગદીશચંદ્રઃ ને સંગીત?
+નરેશઃ જરાયે નહિ. સાંભળવાનો શોખ ખરો.
+ઉર્સુલાઃ તે તો મને પણ ઘણો શોખ છે.
+નરેશઃ ને ગાવાનો ક્યાં નથી?
+જગદીશચંદ્રઃ કોને? ઉર્સુને?
+નરેશઃ નહિ?
+જગદીશચંદ્રઃ અરે, એનાં કરતાં તો હું પણ સારું ગાઉં. કેમ નહિ ઉર્સુ?
+ઉર્સુલાઃ હા, પણ તમે તો તાલીમ લીધી છે ને?
+નરેશઃ હાસ્તો, તમે પણ તાલીમ લો તો સારું ગાઈ શકો. તમારો કંઠ તો સારો છે.
+જગદીશચંદ્રઃ કોણે કહ્યું?
+નરેશઃ બોલો તો ઘણું સારું!
+(ઉર્સુલા ઊભી થાય છે. ને જરા વારે જગદીશ અંદર જાય છે. ઉર્સુલા ગણગણે છે. નરેશ બારી બહાર જણાતા આકાશમાં જોઈ રહે છે. થોડી વારે ઉર્સુલા એક પુસ્તક લઈ બેસે છે.)
+:::	ક્યું પુસ્તક છે?
+ઉર્સુલાઃ “લગ્ન કેમ સફળ થઈ શકે?”
+નરેશઃ (જરા આશ્ચર્યથી) લગ્ન કેમ સફળ થઈ શકે?
+ઉર્સુલાઃ એમ કેમ કહો છો?
+નરેશઃ બહુ વિચિત્ર નામ લાગે છે, નહિ?
+ઉર્સુલાઃ કેમ?
+નરેશઃ લગ્ન કંઈ વેપાર છે કે માણસ એને મહેનતથી સફળ કરી શકે? ને લગ્ન વિશે વળી પુસ્તક શાં લખવાં? એ તે શો એવો ગહન વિષય છે?
+ઉર્સુલાઃ કેમ, લગ્ન ગહન વિષય નથી? એના જેવી પવિત્ર વસ્તુ…
+નરેશઃ જૂઠું. એ બધાં ધતિંગ છે. લગ્ન સાવ નજીવી ચીજ છે. માણસ એને જેટલી ગંભીરતા આપે છે તેટલો તે નાસીપાસ થાય છે. તમે તો ભાડાના ઘરમાં રહો છો, ખરું ને?
+ઉર્સુલાઃ હા.
+નરેશઃ તમારે જોઈએ તે બધી જ સગવડો એમાં છે? એટલે કે તમારે જેવું જોઈએ તેવું આ ઘર છે?
+ઉર્સુલાઃ ના, પણ ભાડાનાં ઘર તો એવાં ક્યાંથી હોય?
+નરેશઃ ને રોજ તમે આવો બબડાટ કરો છો ખરાં?
+ઉર્સુલાઃ ના, પણ એ કંઈ મોટી વાત નથી ને લગ્ન તો…
+નરેશઃ બરાબર, આપણે લગ્નને મોટો વિષય માની બબડાટ કરવાનો હક્ક મેળવીએ છીએ. ખરી વાત તો એ છે કે મરદ અને સ્ત્રી બેઉ જો લગ્નને સાધારણ વિષય ગણે તો આટલો બબડાટ, આટલી નિરાશા કે આટલાં કલ્પાંત ન રહે. જેમ ભાડાના ઘરથી ચલાવી લઈએ છીએ તેમ લગ્નમાં પણ ચલાવી લઈએ. માત્ર આપણાં પતિપત્નીઓમાં દૃષ્ટિની એટલી વિશાળતા હોવી જોઈએ.
+ઉર્સુલાઃ તમે ને હંસાબહેન, એવી દૃષ્ટિથી જીવો છો?
+નરેશઃ અરે, એ બિચારીને તો કંઈ પણ દૃષ્ટિ જ નથી. લગ્ન શું એનું પણ એને તો ભાન નહિ હોય.
+ઉર્સુલાઃ અરે, વાહરે!
+નરેશઃ હા, હા, ખરું છે.
+ઉર્સુલાઃ અરે શું ખરું છે! ભલે મરદોને મન લગ્ન એ નજીવી રમત હોય; સ્ત્રીને મન તો લગ્નમાં જ જીવનની આશા અને તૃપ્તિ છે.
+નરેશઃ એ તો તમારાં જેવાંને.
+ઉર્સુલાઃ ના, બધી જ સ્ત્રીઓને. ઝૂંપડામાં ને રાજમહેલમાં સ્ત્રી તો બધે જ સ્ત્રી છે.
+નરેશઃ પણ સ્ત્રી ને સ્ત્રીમાં પણ ફેર હોય છે ને?
+ઉર્સુલાઃ તે હશે; પણ આ લાગણી તો બધી જ સ્ત્રીઓમાં હોય છે.
+નરેશઃ કોણ જાણે, મને તો એવું કંઈ ન લાગ્યું.
+ઉર્સુલાઃ ખોટી વાત છે. કહું?
+નરેશઃ શું?
+ઉર્સુલાઃ હંસાબહેન માટે તમને પ્રેમ છે પણ તમે પોતે જ તે નથી જાણતા.
+નરેશઃ ને તમે કેમ જાણ્યું?
+ઉર્સુલાઃ ઓહો, એ તો બહુ સહેલું છે. તમને બેઉને જોઈને તરત મને લાગ્યું હતું.
+નરેશઃ પણ શા ઉપરથી?
+ઉર્સુલાઃ તમે જે રીતે વર્તો છો તે ઉપરથી. મારા ભાઈ બરાબર એવા જ હતા. મને એ ખૂબ ચાહતા ને ખૂબ જ પજવતા. પજવતા એટલું બધું કે ચીડ ચઢે. ને આની પરીક્ષા કરવા ખાતર જ …
+નરેશઃ શું?
+(વિમળા પ્રવેશ કરે છે.)
+વિમળાઃ ચાલો, નીચે એ રાહ જુએ છે.
+(બધાં જાય છે.)
 <center>(પડદો પડે છે.)</center>
 {{Poem2Close}}