18,450
edits
ગુજરાતી એકાંકીસંપદા/હંસા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 13: | Line 13: | ||
}} | }} | ||
<center>'''પ્રવેશ ૧'''</center> | <center>'''પ્રવેશ ૧'''</center> | ||
{{Poem2Open}} | |||
(સમયઃ સવારના અગિયાર, સ્થળઃ નરેશના ઘરનો એક ઓરડો. હંસા ફૂલાદન ગોઠવતી હોય છે એટલામાં ધીમન્ત પ્રવેશ કરે છે.) | |||
હંસાઃ આવો. મઝામાં છો? | |||
ધીમન્તઃ કેમ નરેશ બહાર ગયો છે? | |||
હંસાઃ હા, પણ બેસો ને, ઑફિસે ગયા છે તે હમણાં આવશે. આઠ વાગ્યાના ગયા છે. | |||
(બેઉ બેસે છે. જરા વાર પછી.) | |||
ધીમન્તઃ પછી તમે વસન્ત-ઉત્સવમાં ગયાં હતાં કે? મારાથી તો ન જવાયું. | |||
હંસાઃ (જરા વિચાર કરી) ના, મારાથી પણ નહોતું જવાયું. | |||
ધીમન્તઃ કેમ વિચારમાં પડ્યાં? | |||
હંસાઃ ના, અમસ્તું જ. હું નહોતી ગઈ. | |||
ધીમન્તઃ નરેશ પણ નહોતો ગયો? એ તો ગયો જ હશે. | |||
(હંસા ધીમન્તની સામે જુએ છે.) | |||
હંસાઃ હા, એ ગયા હતા. | |||
(હંસાના મોં ઉપરના ભાવો સહેજ બદલાય છે. ધીમન્ત તે જુએ છે.) | |||
ધીમન્તઃ (ઉતાવળે) તમને ખોટું લાગ્યું? માફ કરજો, હં. મેં તો અમસ્તું જ પૂછ્યું હતું. બધા લોકો એ જ વાત કરે છે એટલે મેં પણ સહેજ પૂછ્યું. મને ખબર નહિ કે તમને… | |||
(ધીમન્તનું વાક્ય અધૂરું જ રહે છે. ધીમન્તને લાગે છે કે હંસા તે સાંભળતી નથી. બેઉ થોડી વાર ચૂપ રહે છે. ધીમન્ત ટેબલ પર પડેલાં છાપાં પર નજર ફેરવે છે.) | |||
::: હંસાબેન, આ જાણ્યું? ફરી વાર લડાઈ થવાની વકી છે. | |||
હંસાઃ હશે. | |||
(ધીમન્ત હંસા તરફ જોઈ રહે છે. ધીમન્તને સહેજ દિલગીરી થાય છે.) | |||
ધીમન્તઃ તમારું શરીર સારું નથી? | |||
હંસાઃ (સહેજ હસીને) ના, તદ્દન સારું છે, કેમ? | |||
ધીમન્તઃ કેમ શું? છેલ્લી લડાઈ પછી તો નાનું બાળક પણ લડાઈના નામથી ત્રાસી ઊઠે છે. ને તમે તે જાણે કોઈએ કહ્યું હોય કે આજે દશમ છે ને; હશે, કહો તેમ બોલો છો. | |||
હંસાઃ પણ એવી વાતમાં મને શી સમજ પડે? એ બધા દેશોનાં નામો પણ મને તો પૂરાં નથી આવડતાં, તો પછી… | |||
ધીમન્તઃ તે તો અમને પણ નથી આવડતાં, તેથી શું? | |||
હંસાઃ તારી વાત તો જુદી છે. તમે તો શીખી શકો. | |||
ધીમન્તઃ ને તમે ન શીખી શકો? તમે તો બે સૈકા પહેલાંની વાત કરો છો. જુઓ ને ઉર્સુલા… | |||
હંસાઃ હા, પણ એ તો કેવી ભણેલી છે! જગદીશભાઈએ એને તો બી.એ. કરી છે. મને કંઈ મારા માબાપે… | |||
ધીમન્તઃ પણ એ બી.એ. થઈ તેથી થઈ રહ્યું? મને તો લાગે છે એનામાં તમારી અર્ધી આવડત નથી. | |||
હંસાઃ એ તો તમે કહો. | |||
ધીમન્તઃ ને બીજા નથી કહેતા? | |||
હંસાઃ (હસીને) ના. | |||
ધીમન્તઃ એક નરેશના સિવાય બધા કહે છે ને એ તો મૂરખ છે. | |||
હંસાઃ એમ ન કહેશો; પણ આપણે એવી વાતનું શું કામ? ચાલો, લડાઈ થશે, પછી શું? | |||
(ધીમન્ત હંસા તરફ જોઈ રહે છે.) | |||
ધીમન્તઃ એ કેટલો ભાગ્યશાળી છે! | |||
હંસાઃ તમને ઈર્ષા થાય છે? | |||
(નોકર દાખલ થાય છે.) | |||
નોકરઃ બાઈ, જગદીશચંદરભાઈના ઘેરથી માણસ આવ્યો છે તે કહે છે સાહેબ આજે ત્યાં જમવાના છે તે ખોટી ન થશો. | |||
(હંસાનું મોં પડી જાય છે.) | |||
હંસાઃ એ માણસ ગયો? | |||
નોકરઃ ના, જી. | |||
હંસાઃ એને અહીં મોકલ. | |||
(નોકર જાય છે.) | |||
ધીમન્તઃ તમે પણ ભૂખ્યાં હશો. | |||
હંસાઃ હાસ્તો, ને આજ તો… | |||
(હંસા બોલતી અટકી જાય છે.) | |||
ધીમન્તઃ આજ તો શું? | |||
હંસાઃ આજે તો અમારે ખાસ કારણ હતું. | |||
ધીમન્તઃ તે શું? ખાનગી છે? | |||
હંસાઃ ના, ના, આજે મારી વર્ષગાંઠ છે. | |||
(એક પુરુષ દાખલ થાય છે.) | |||
::: અલ્યા, તું આવ્યો છે! | |||
આવનારઃ હા. | |||
હંસાઃ તને શું કહ્યું હતું? | |||
આવનારઃ કે આજે નરેશભાઈ ત્યાં જમશે. | |||
હંસાઃ કેમ આજે શું છે? | |||
આવનારઃ આજે તો ઉર્સુબહેનની વરસગાંઠ છે ને! | |||
(ધીમન્ત અને હંસાની આંખો મળે છે. તરત હંસા પોતાની નજર પાછી ખેંચી લે છે.) | |||
હંસાઃ વારુ, જા. | |||
ધીમન્તઃ અલ્યા, નરેશભાઈ ત્યાં ક્યારે આવ્યા હતા? | |||
આવનારઃ આઠેક વાગ્યા હશે, સાહેબ. | |||
(જાય છે.) (ધીમન્ત હોઠ કરડે છે. હંસા મોં ફેરવી દે છે.) | |||
ધીમન્તઃ ચાલો, હંસાબેન, હું રજા લઈશ. મને શી ખબર કે આજે તમારી વરસગાંઠ છે. નહિતર ભાઈની કંઈ નજીવી પસલી તો લાવત. નરેશને કહેજો કે હું બપોરે આવીશ. | |||
હંસાઃ તમે જમ્યા છો? | |||
ધીમન્તઃ ના. તેથી જ… | |||
હંસાઃ ત્યારે અહીં નહિ જમો? | |||
(ધીમન્ત એક ક્ષણ વિચાર કરે છે.) | |||
ધીમન્તઃ ભલે. | |||
(બેઉ જાય છે.) | |||
<center>(પડદો પડે છે.)</center> | |||
{{Poem2Close}} | |||