ગુજરાતી એકાંકીસંપદા/ટેલિફોન: Difference between revisions

સંજીવઃ મંજુ, તું શું બકે છે એનું તને ભાન છે?

મંજુઃ હું ફોન ઉપાડું?

સંજીવઃ ના, એ એનો જ હશે – ના કહ્યું ને તને?

મંજુઃ આવું ક્યાં સુધી ચાલ્યા કરશે? એ તો સ્ટૂલ પર પગ લંબાવી ખોળામાં ફોન મૂકી, કૉફીનો કપ પીતાં પીતાં ડાયલ મચડ્યા કરશે; અને આપણે અહીં આમ ફફડ્યા કરવાનું?

સંજીવઃ તો શું કરી શકીએ આપણે?

મંજુઃ મેં કોઈની આંતરડી કકળાવી નથી. ભગવાન મને આ શેની સજા કરતો હશે?

સંજીવઃ પણ આવડી નાની વાતમાં તારો ભગવાન ક્યાં આવ્યો?

મંજુઃ આ નાનકડી વાત નથી. એ મારું નામ જપ્યા કરે છે એમ તમે કહો છો, અને તમે સારા માણસ છો કે મારામાં શંકા કરતા નથી, બાકી – પણ બીજા જાણશે, તો શું કહેશે?

સંજીવઃ તું શું કામ બીજાની ચિંતા કરે છે? મને ખબર છે ને કે આ શું છે?

મંજુઃ તો કહો, શું છે આ? છે કોઈ જવાબ? ના, સંજીવ, મારાથી આ સહન નથી થતું. આપણે કંઈક કરવું પડશે.

સંજીવઃ શું?

મંજુઃ હું એને મળું? બોલાવું?

સંજીવઃ તને એનામાં રસ પડવા માંડ્યો?

મંજુઃ ના, તમે મને શું સમજો છો?

સંજીવઃ પણ તો શા માટે તારે એવાને મળવું છે?

મંજુઃ કોણ જાણે – મને તો મનમાં આવ્યું તે કહી દીધું. કદાચ, કદાચ એની સાથે ડાયલૉગ કરવાથી–

સંજીવઃ ધાર, કે એ તને – (અટકે.)

મંજુઃ હા, તમારી વાત સાચી છે. પણ ક્યારેક મને એમ લાગે છે, કે એ દુઃખી હોવો જોઈએ – એકલો! એને કંઈક અન્યાય થયો હશે.

સંજીવઃ કોઈ બીજાએ અન્યાય કર્યો તોય વેર આપણા પર વાળવાનું?

મંજુઃ વેર વાળનારને લીલાસૂકાનો ખયાલ ક્યાંથી રહે, સંજીવ?

સંજીવઃ જો, ફિલસૂફી છોડ –અને ફ્રોઇડનું તો નામ જ ન લઈશ.

મંજુઃ ધારો કે તમે કાઢી મૂકેલો પેલો મિકેનિક હશે તો?

સંજીવઃ એનો અવાજ તો હું ઓળખું ને?

મંજુઃ પણ એનો ઉશ્કેરેલો કોઈ બીજો માણસ નહીં હોય?

સંજીવઃ મંજુ, તું ગાંડી થઈ જઈશ આમ ને આમ. જા – સૂઈ જા થોડી વાર.

મંજુઃ મેં ભૂખ્યો કાઢેલો કોઈ ભિખારી તો નહીં હોય? પેઢી દર પેઢી અન્યાય થયો છે એ આપણો ચોથો ભાઈ હશે?

સંજીવઃ કયો ‘ચોથો ભાઈ’, મંજુ?

મંજુઃ શૂદ્ર! … મનુ ભગવાનની વર્ણ-વ્યવસ્થાનો શૂદ્ર!

સંજીવઃ કેવી વાત કરે છે, મંજુ?… પ્લીઝ…!

મંજુઃ કદાચ, કદાચ આ રણધીર–