18,450
edits
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 164: | Line 164: | ||
એની સંગે સખી જો તવ મુખ પરે હોય ના સ્હેજ લજ્જા! | એની સંગે સખી જો તવ મુખ પરે હોય ના સ્હેજ લજ્જા! | ||
{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br> | {{સ-મ|૧૯૪૮}} <br> | ||
</poem> | |||
== ધ્રુવતારા == | |||
<poem> | |||
એ જ આભે એ જ તારા, | |||
એ જ સૌની એની એ છે તેજધારા, | |||
ને છતાં લાગી રહ્યાં છે આજ સૌનાં રૂપ ન્યારાં! | |||
સૌમ્ય એવી શી છટામાં, | |||
બે ભ્રૂકુટિની નીચે ઘેરી ઘટામાં, | |||
જ્યારથી મેં જોઈ લીધા છે પ્રિયે, તવ ઘૂમટામાં | |||
નેનના બે ધ્રુવતારા, | |||
ત્યારથી લાગી રહ્યાં સૌ રૂપ ન્યારાં! | |||
એ જ આભે એ જ તારા, એની એ છે તેજધારા! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br> | |||
</poem> | |||
== સુધામય વારુણી == | |||
<poem> | |||
એક ચૂમી, | |||
મત્ત પાગલ મેહુલા જેવું ઝૂમી | |||
બસ એક ચૂમી મેં લીધી; | |||
શી સ્વર્ગની જ સુધા પીધી! | |||
એકેક જેનું બિન્દુ | |||
એ બિન્દુ નહીં, પણ ઘોર વડવાનલ જલ્યો સિન્ધુ! | |||
વળી તો એ જ બિન્દુ | |||
પૂર્ણિમાની ચંદની ચંદન સમી વરસાવતો ઇન્દુ! | |||
અહો, બસ એક પણ એ એક તે કેવી ચૂમી | |||
કે આગની ને રાગની જ્યાં એક થૈ જાતી ભૂમિ! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૭}} <br> | |||
</poem> | |||
== મૃત્તિકા == | |||
<poem> | |||
બે ફૂલ ફૂટ્યાં! | |||
ચાંચલ્યનું ચુંબન દૈ પ્રિયાના | |||
હિલ્લોલતા સ્રોવરને હિયાના, | |||
વસંતના વ્યાકુલ વાયુ છૂટ્યા, | |||
::::: ને ફૂલ ફૂટ્યાં! | |||
બે ફૂલ ફૂટ્યાં! | |||
સો પાંખડીનો શણગાર ધારી, | |||
જ્યાં સૃષ્ટિનાં પંકજ જાય વારી, | |||
પરાગ શા ચંદનલેપ ઘૂંટ્યા; | |||
::::: બે ફૂલ ફૂટ્યાં! | |||
બે ફૂલ ફૂટ્યાં! | |||
લજ્જામુખીને ભયભીત ચિત્તે, | |||
સૌંદર્યનાં બે છલકંત ગીતે, | |||
શા દેહછંદે યતિબંધ તૂટ્યા, | |||
::::: ને ફૂલ ફૂટ્યાં! | |||
બે ફૂલ ફૂટ્યાં! | |||
જે મૃત્તિકા નિત્ય કઠોર જાણી, | |||
એ તો અહીં માર્દવ ર્હૈ છ માણી, | |||
શાં સ્નિગ્ધ! કાઠિન્ય છતાં ન ખૂટ્યાં; | |||
::::: બે ફૂલ ફૂટ્યાં! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૭}} <br> | |||
</poem> | </poem> |
edits