વંઠેલાં અને બીજી નાટિકાઓ/વંઠેલાં: Difference between revisions

no edit summary
No edit summary
No edit summary
Line 2,102: Line 2,102:
<center>'''પ્રવેશ છેલ્લો'''</center>
<center>'''પ્રવેશ છેલ્લો'''</center>


[થોડા દિવસો વીત્યા બાદ એક પ્રભાતે : ભોળાનાથના ઘરના ચોગાનમાં : ઉમા તુલસીના છોડ પાસે ઊભી છે. ઊભી ઊભી ફૂંક મારીને દીવાની દીવેટો ઓલવે છે. અને પછી તુલસીના રોપાને એક પછી એક ઉખેડી ફેંકી દેતી —]


[થોડા દિવસો વીત્યા બાદ એક પ્રભાતે : ભોળાનાથના ઘરના ચોગાનમાં : ઉમા તુલસીના છોડ પાસે ઊભી છે. ઊભી ઊભી ફૂંક મારીને દીવાની દીવેટો ઓલવે છે. અને પછી તુલસીના રોપાને એક પછી એક ઉખેડી ફેંકી દેતી —]
|ઉમા :
ઉમા : બહેન વૃંદા! તારો વસ્તાર બહુ વધી ગયો. તારી તો મંજરીએ મંજરીએથી જીવન ઝરે છે. પણ એ બધું શા માટે? આ કાળા કાળા શાલિગ્રામનું ધણીપદું સંતોષવા માટે? [શાલિગ્રામને ઉઠાવી ફગાવે છે] જાઓ, દેવ! પથ્થરો ભેળા પથ્થર બનીને રહેજો.
|બહેન વૃંદા! તારો વસ્તાર બહુ વધી ગયો. તારી તો મંજરીએ મંજરીએથી જીવન ઝરે છે. પણ એ બધું શા માટે? આ કાળા કાળા શાલિગ્રામનું ધણીપદું સંતોષવા માટે?  
[ખડકીનાં કમાડ ખખડે છે. વીંગ તરફ જોતી ઉમા કહે છે.]
}}
ઉમા : શંકર, મેં દીવા ઓલવી નાખ્યા. તુળસી ઉખેડી નાખ્યાં.
{{Right|[શાલિગ્રામને ઉઠાવી ફગાવે છે] જાઓ, દેવ! પથ્થરો ભેળા પથ્થર બનીને રહેજો.
શંકર : [અંદર આવે છે.] તૈયાર છો? ટિકિટ ખરીદી લઉં?
[ખડકીનાં કમાડ ખખડે છે. વીંગ તરફ જોતી ઉમા કહે છે.]}}
ઉમા : ક્યાં જશું?
{{Ps
શંકર : પ્રથમ લાહોર. ત્યાં લગ્નની વિધિ પતાવી દેશું. પછી એડન. કોઈ નામ ન લઈ શકે પછી.
|ઉમા :
ઉમા : કોઈને ખબર નહિ પડી જાય?
|શંકર, મેં દીવા ઓલવી નાખ્યા. તુળસી ઉખેડી નાખ્યાં.
શંકર : ના, ના; બાપાજી તો ભાઈનાં ફૂલ દામોદરજીમાં પધરાવીને પછી તમારે સાસરે જવાના છે.
}}
ઉમા : શા માટે?
{{Ps
શંકર : તમને પાછાં સાસરીમાં મોકલી દેવાની તજવીજ કરવા માટે.
|શંકર :
ઉમા : [વિચારમાં પડીને] એમ!!!
|[અંદર આવે છે.] તૈયાર છો? ટિકિટ ખરીદી લઉં?
શંકર : હા, વૈદ્યરાજનાં ને આચાર્યજીનાં કારસ્તાન. પણ આપણે તેમને હાથ ઘસતા કરીશું. ખરું?
}}
ઉમા : ખરું! [હાથ ચોળતી ઊભી રહે છે.]
{{Ps
શંકર : હવે કયું બંધન છેલ્લું બાકી છે, ઉમા! હજુય તમને આ ભાઈ-ભાભી તથા સૂરજના ભોગ લેનાર ભૈરવ સમાજનું નિર્મેલું સતીત્વ વહાલું છે? હજુ પણ? હજુ ક્યાં સુધી સળગવું છે, ઓ ઉમા?
|ઉમા :
ઉમા : શંકર, ખડકીની સાંકળ ચડાવી આવીશ?
|ક્યાં જશું?
શંકર : કેમ? [રોમાંચ અનુભવે છે.]
}}
ઉમા : કંઈ નહિ. મારી ઇચ્છા છે. આજ આપણે એકાંતે મળીએ.
{{Ps
|શંકર :
|પ્રથમ લાહોર. ત્યાં લગ્નની વિધિ પતાવી દેશું. પછી એડન. કોઈ નામ ન લઈ શકે પછી.
}}
{{Ps
|ઉમા :
|કોઈને ખબર નહિ પડી જાય?
}}
{{Ps
|શંકર :
|ના, ના; બાપાજી તો ભાઈનાં ફૂલ દામોદરજીમાં પધરાવીને પછી તમારે સાસરે જવાના છે.
}}
{{Ps
|ઉમા :
|શા માટે?
}}
{{Ps
|શંકર :
|તમને પાછાં સાસરીમાં મોકલી દેવાની તજવીજ કરવા માટે.
}}
{{Ps
|ઉમા :
|[વિચારમાં પડીને] એમ!!!
}}
{{Ps
|શંકર :
|હા, વૈદ્યરાજનાં ને આચાર્યજીનાં કારસ્તાન. પણ આપણે તેમને હાથ ઘસતા કરીશું. ખરું?
}}
{{Ps
|ઉમા :
|ખરું! [હાથ ચોળતી ઊભી રહે છે.]
}}
{{Ps
|શંકર :
|હવે કયું બંધન છેલ્લું બાકી છે, ઉમા! હજુય તમને આ ભાઈ-ભાભી તથા સૂરજના ભોગ લેનાર ભૈરવ સમાજનું નિર્મેલું સતીત્વ વહાલું છે? હજુ પણ? હજુ ક્યાં સુધી સળગવું છે, ઓ ઉમા?
}}
{{Ps
|ઉમા :
|શંકર, ખડકીની સાંકળ ચડાવી આવીશ?
}}
{{Ps
|શંકર :
|કેમ? [રોમાંચ અનુભવે છે.]
}}
{{Ps
|ઉમા :
|કંઈ નહિ. મારી ઇચ્છા છે. આજ આપણે એકાંતે મળીએ.
}}
{{Ps
[શંકર ખડકીને સાંકળ ચડાવીને પાછો આવે છે.]
[શંકર ખડકીને સાંકળ ચડાવીને પાછો આવે છે.]
ઉમા : શંકર, નજીક આવીશ?
ઉમા : શંકર, નજીક આવીશ?
26,604

edits