મનીષા જોષીની કવિતા: Difference between revisions

મનીષા જોષીની કવિતા (view source)

Revision as of 05:48, 27 December 2022

3,478 bytes added , 05:48, 27 December 2022

no edit summary

MeghaBhavsar

18,450

edits

@@ Line 63: / Line 63: @@
 કરગરે છે, એને લઈ જવા માટે.
 પણ હું એને રજા નથી આપતી.
+</poem>
+== ૩. હિજરત ==
+<poem>
+માલધારીઓ હિજરત કરી ગયા છે.
+પાછળ મૂકી ગયા છે, એક ચૂલો સળગતો.
+ખબર નહીં, ક્યારે, કોણ ભૂખ્યું આવી ચડે?
+ચૂલો જો પાણી છાંટીને ઠારી દેવાય તો
+અગ્નિ નારાજ થઈ જાય.
+ચૂલાના અડધા ઝરી ગયેલા કોલસાની સામે
+દયામણી નજરે જોઈ રહ્યા છે
+પાછળ એકલાં રહી ગયેલાં સીમનાં ઝાડ
+આવશે કોઈ ભૂખ્યું જણ?
+વૃક્ષો વચ્ચેથી સરસરાતી
+હવાની એક લહેરખી આવી ચડી.
+ઠરી જવા આવેલી ચૂલાની આગ
+ફરી પ્રજ્વલિત થઈ.
+સીમનાં ઝાડ, અગ્નિને આહુતિ આપવા
+તૈયાર થઈ ગયાં.
+માલધારીઓ નજર પહોંચે ત્યાં સુધી
+વળી વળીને જોઈ રહ્યા છે,
+તેમના નેસડાનાં ઝાડને સળગતાં.
+માલધારીઓ હવે બેઠા છે,
+ત્રણ ઈંટ ચૂલાના આકારે ગોઠવી રાખી છે.
+અગ્નિને પેટાવવા કાઠીઓ છે.
+અગ્નિને હવા આપવા પૂઠું છે.
+એમ તો મુઠ્ઠી ધાન પણ ક્યાં નથી,
+પણ ભૂખ,
+ભૂખ ક્યાં છે?
+</poem>
+== ૪. જેલ ==
+<poem>
+જેલની કાળકોટડીમાં રાખેલી બરફની એક પાટ છું હું!
+પ્રખર તાપમાં રાખો તોય પીગળે નહીં એવી જડ, સખત.
+રોજ એક નવા કેદીને હાથ-પગ બાંધીને
+મારા પર સુવડાવવામાં આવે છે.
+એ ખૂબ તરફડે છે પણ મોઢામાંથી એક હરફ બોલતો નથી,
+થોડીવારમાં મરી જાય છે.
+છેક બીજા દિવસે સિપાહીઓ એને ઊપાડી જાય છે.
+હું ઠંડીગાર, સ્થિતપ્રજ્ઞ પડી રહું છું.
+એણે એકરાર ન કરેલા ગુનાઓ મારામાં સમાઈ જાય છે.
+હું એવી જ અકથ્ય, વધારે ને વધારે જિદ્દી બનતી જઉં છું.
+મારામાંથી પણ એક ટીપું યે બરફ
+પાણી બનીને વહેતો નથી.
+જેલના લોખંડી સળિયાઓ પાછળ
+કડક ચોકી-પહેરા વચ્ચે હું પડી છું.
+જેલર એનો પગ મારા પર ટેકવીને, થાકેલો ઊભો છે.
+એના બુટની અણીદાર ખીલીઓ મને ઉઝરડા પાડે છે.
+એક નવો જ કેદી આવીને મારા પર સૂએ છે.
+મરે છે, સૂએ છે, મરે છે, સૂએ છે....
 </poem>