મનીષા જોષીની કવિતા: Difference between revisions

મનીષા જોષીની કવિતા (view source)

Revision as of 05:24, 28 December 2022

6,280 bytes added , 05:24, 28 December 2022

no edit summary

MeghaBhavsar

18,450

edits

@@ Line 805: / Line 805: @@
 વાળ, એમને પાછાં વાળ.
 સવાર થવામાં જ છે.
+</poem>
+== ૨૬. આવરણ ==
+<poem>
+આ અરીસો હવે કાબૂ બહાર થઈ ગયો છે.
+હું એની સામે ઊભી રહું છતાં,
+મારું કોઈ પ્રતિબિંબ જ નહીં!
+અને એમાં દેખાયા કરે, બાકીનું બીજું બધું જ!
+મારી પાછળની એ દીવાલ, અલમારી, પુસ્તકો વગેરે.
+અરે, ક્યારેક તો ઘર પાછળના નાનકડા બાગમાં ખીલેલાં
+ફૂલો સુધ્ધાં એમાં દેખાય છે
+પણ મારા અસ્તિત્વને એ નકારે છે, ધરાર.
+મારા અને અરીસા વચ્ચેનું
+કાચનું એક આવરણ
+કદાચ દૂર થઈ ગયું છે.
+કાં તો અમે એક થઈ ગયાં છીએ
+અથવા તો અદૃશ્ય.
+આ અરીસો
+તસુભાર ખસ્યા વિના
+બતાવે છે મને
+આ ઘરની નીચે છુપાવેલી પૂર્વજોની સંપત્તિ
+અને ક્યારેક તો
+ભવિષ્યની કોઈ એકાદ ક્ષણ પણ.
+હું ઝંખી રહી છું, મને જોવા
+પણ મારા પોતાના સિવાય
+એ બતાવે છે, બીજું બધું જ, માંગું તે.
+કદાચ મારું રક્ષણ કરી રહ્યો છે આ અરીસો
+અથવા તો પછી
+એણે મારી નાંખી છે મને
+અને મને એનો ખ્યાલ સુધ્ધાં આવવા નથી દીધો.
+</poem>
+== ૨૭. ખૂંધવાળી છોકરી ==
+<poem>
+આમ તો રૂપાળી છે, પણ ખૂંધવાળી છે એ છોકરી.
+એનાં મા-બાપ લાખ વાનાં કરીને ઘરે બોલાવે છે મુરતિયાઓને
+પણ જેવી એ છોકરી આવે છે, મહેમાનો સામે
+કમરેથી સાવ ઝૂકેલી, હાથમાં ચાની ટ્રે લઈને
+કે મુરતિયાઓ જતા રહે છે ઊભા પગે.
+મા-બાપ પણ હવે તો ટેવાઈ ગયાં છે
+તે રાત્રે સૂઈ જાય છે ઘસઘસાટ, ઝાઝી ચિંતા વગર.
+જોકે કોઈને ક્યાં ખબર છે કે એ છોકરી, રોજ મધરાતે
+જઈને ઊભી રહે છે, ઘરની અગાશીએ
+સીધી, ટટ્ટાર, સુરેખ.
+એને જોવા આવે છે કંઈ કેટલાયે રાજાઓ
+રાજકુમારો ને કુશળ ઘોડેસવારો.
+સ્વયંવર રચાય છે એના, આ અગાશીએ રોજ રાત્રે
+અને પછી હારેલા રાજકુમારો યુદ્ધે ચડે છે એના માટે.
+ક્યારેક તો અપહરણ પણ થઈ જાય છે એનું આ અગાશીએથી
+સવારે એ જાગે ત્યારે, ફરી ઊગી આવી હોય છે એની ખૂંધ
+પણ મને લાગે છે કે, એને હવે ગમી ગઈ છે એની આ ખૂંધ
+આ ખૂંધ જ છે, જે બચાવી લે છે એને, આ દિવસથી
+અને જિવાડે છે એને, રોજ રાત્રે ઊગતી એ ભવ્ય રાત માટે
+ફૂલોની વેલીઓથી સુગંધિત, શીતલ
+તારાઓ મઢી અગાશીએ ઊતરી આવતી રાતે
+ચાંદનીથી સુશોભિત, એ સ્વરૂપવાન, સુરેખા
+ખડખડાટ હસી પડીને મશ્કરી કરે છે
+વયસ્ક રાજાઓની, નિશાન ચૂકી જતા રાજકુમારોની
+ને ઘોડા પરથી નીચે ઊથલી પડતા ઘોડેસવારોની.
+અપમાનિત મુરતિયાઓને એ પાછા વાળી દે છે, અગાશીએથી
+અને એ પોતે, અભિમાની, અભિયુક્ત, સારિકા
+ફૂલોની વેલીઓને લપેટાઈને આનંદ કરતી રહે છે રાતભર.
+</poem>
+== ૨૮. ઉદાસી ==
+<poem>
+ઉદાસીનું જન્મસ્થાન
+પેલું દૂર દેખાઈ રહ્યું છે,
+એ મંદિર જ છે.
+ભાવિકોની બંધ આંખો તળેથી
+અંધારું પેદા થાય છે, અંધારું વકરે છે.
+ભક્તજનો ઝનૂનથી થાળી-મંજીરાં વગાડે છે.
+આરતીનો એકધારો અવાજ
+મંદિરમાં પ્રસાદ માટે આમતેમ રઝળી રહેલા
+ઉંદરને બેબાકળો બનાવી દે છે.
+રાત્રે પૂજારી મંદિરને તાળું મારી સૂઈ જાય
+એટલે વ્યગ્ર ઉંદર દેવીનાં વસ્ત્રો કાતરી ખાય છે.
+લજ્જાની મારી દેવીએ
+આત્મહત્યા કરી લીધી છે.
+ઉંદર પણ પાંજરામાં મૃત પડ્યો છે,
+પૂજારીએ મૂકેલો ઝેર ભેળવેલો પ્રસાદ ખાઈને.
+સવારે મંદિર, મૂર્તિ વિનાનું, સાવ ખાલી ખાલી
+ભક્તો નિરાશ વદન, ઉદાસ ઉદાસ
+શોધી રહ્યા છે,
+કોઈ નવી દેવીને.
 </poem>