18,450
edits
મનીષા જોષીની કવિતા: Difference between revisions
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 894: | Line 894: | ||
કોઈ નવી દેવીને. | કોઈ નવી દેવીને. | ||
</poem> | </poem> | ||
== ૨૯. દાણા == | |||
<poem> | |||
સિબિલી<ref>સિબિલ : પ્રાચીન ગ્રીસની ભવિષ્યવેત્તા સ્ત્રીઓ</ref>ઓ ટોળે વળી બેઠી છે. | |||
થોડુંક ધીમેથી, થોડુંક ઊંચા અવાજે | |||
કંઈક બોલી રહી છે. | |||
એમની મુઠ્ઠીમાં દાણા છે. | |||
ખૂબ ઊંચે ઉછાળી પંખીઓ પાસે ફેંકે છે. | |||
પંખીઓ દૂર દૂર વેરાયેલા દાણાઓ | |||
ચાંચમાં ભરી લેવા દોડે છે | |||
સિબિલીઓ હવે આંધળોપાટો રમી રહી છે. | |||
અને પંખીઓ જઈ પહોંચ્યાં છે, એમનાં ઘરોમાં, | |||
ઢાંકેલી રસોઈ ખાવા. | |||
થાકેલી સિબિલીઓ ઘેર પાછી ફરે છે. | |||
અધખુલ્લાં વાસણો જોઈ બોલી ઊઠે છે, | |||
નક્કી આ પક્ષીઓ! | |||
બધું જ જાણી લેતી આ સિબિલીઓને | |||
શાપ આપતાં નથી આવડતું. | |||
ધાન ભરેલી કોઠીઓ પાસે બેસી એ ડૂસકાં ભરે છે. | |||
ગ્રીસના રસ્તાઓ પર નીકળે છે તો એમની આગળ | |||
પક્ષીઓનો કલબલાટ હોય છે. | |||
લોકોને એમના શબ્દો કંઈ જ સંભળાતા નથી. | |||
આ સિબિલીઓ આમ ને આમ મરી જશે. | |||
પક્ષીઓનું પણ પેટ ફાટશે. | |||
બચ્ચાંઓ ઊડ્યા વગરનાં રોશે | |||
લોકો તો ખૂબ પસ્તાશે. | |||
સિબિલીઓનાં ઘરમાં રોજ નવા નવા હાથ ઊગશે. | |||
દરેકને પોતાના શરીર પરના નવા તલની જેમ | |||
એની ચિંતા થશે. | |||
અને આમ, સિબિલીઓ વેર વાળશે. | |||
</poem> | |||
== | |||