યાત્રા/સપ્ત રાગ: Difference between revisions

સુમન્દા આછેરી મૃદુ કલવતી, અશ્મ પથના

ભિંજાવંતી વાધે, પુકુર રચતી ક્યાંક અટકી,

વહી ચાલી ચાલી, ગિરિચરણની કુંજ તરુની

કદમ્બોની કુંજે ઘડીક વિરમી નીલ સલિલે.

અને કાંઠે કાંઠે કર કર ગુંથી મંદ પળતા

નવા પ્રેમીયુગ્મે પ્રથમ અધરોનું મધુ ચખ્યું.

{{Right|૪ જુલાઈ, ૧૯૪૩}}<br>

'''કેદાર'''

વિશાળાં બીડોમાં પણ વિચરતાં શષ્પ ભુજતાં,

પિવાડે ગૌ હેતે પય લિહલિહી વત્સશિરને,

અને માદા દેતી ચણ વિકસિયા શાવકમુખે.

અને પ્હેલી માતા નિજ સકલ સૌભાગ્યરસને

તને પ્રાશ્યો પ્રાશ્યો સભર રસ, કેદાર પરમ!

{{Right|૬ જુલાઈ, ૧૯૪૩}}<br>

ઉષાની સૌવર્ણી પિયળ નભને ભાલ પ્રગટી,

અને આછી આછી લહર જલને સાગર સ્ફુરી.

નવાં અંગો કેરો ઉદય, નવલી ઝંખન મધુ,

રહી પેખી મીઠું રવિકિરણથી રંજિત જગત્.

લલાટે બિન્દી ને અધર પર મુગ્ધ સ્મિત મઢી,

કરે પૂજાથાળી, રુમઝુમત સૃષ્ટિ જગવતી

ઝૂલે છે નૃપમંદિરે મદભર્યા માતંગ સાલંકૃત,

બાજે ભેર ગભીરઘોષ, સ્વનતી કૈં રાગિણી ઉત્કટ,

જ્યાં ઊડે જયરાગ રંજિત કંઈ ઊંચા કુસુમ્બી ધ્વજ.

વાચા નિર્ઝરતી રસાર્દ્ર રસના આગાર વાગીશની,

વાર્તાઓ વિલસંતી દિગ્વિજયની, ગૂઢાર્થ સંકેતની,

શૂરાનાં રુધિરો છલ્યાં, નૃપતિની આંખેથી વહ્નિ ઝર્યા.

{{Right|૯ જુલાઈ, ૧૯૪૩}}<br>

'''માલકોષ'''

ખોલ્યાં ધ્યાન સમાપીને ચખ શિવે કૈલાસના આસને,

દીઠાં સર્વ દિશાથી નીર ધસતાં નારાપતિઓ તણાં,

બોલ્યા શંકર, “લાવ બીન, રચ તું સત્કારસંભાર સૌ.”

ને છેડ્યો જલનાથનાં જલ સમા ગંભીર મુક્ત સ્વરે

ગાહી એમ અખૂટકોષ રસની મેં માલકોષી ઘટા.

{{Right|૧૩ જુલાઈ, ૧૯૪૩}}<br>

પાસે ઊભા ખડખડ હસે કાર્તિકેય પ્રકામ.

તે યે હાસ્યાં, પણ હૃદયમાં મિષ્ટ વાત્સલ્ય ફોર્યું,

આવી ઊભા શિવ નિકટમાં, સૌમ્ય ગાંભીર્ય વ્યાપ્યું.

ને શંભુએ સરલ રચના સૂરની એવી યોજી,

ઠેકા લેતા ત્યહીં થઈ ગયા નાદબંધે જડાઈ,

એવો તેજી સ્તનત ઘન શો શંકરે સૃષ્ટ મિષ્ટ,

{{Right|૨૧ જુલાઈ, ૧૯૪૩}}<br>

'''દેશી'''  

લીધો જાગૃતિશ્વાસ, પર્ણ ફરક્યાં પ્રોલ્લાસતી મર્મરે,

લોપાયું ને રહી રણઝણી સૌ દિશા-ઝાલરો ત્યાં.

રાધાનાં નયનો ખુલ્યાં પ્રણયની પૂર્તિની મૂર્છા પછી,

જોયા ના હરિ શ્યામ પાસ, ઝબકી, ઊઠી મહા આતુરા,

કુંજ કુંજ ભમી રહી હરિમના તૃપ્તિ-અતૃપ્તિ ભરી.

રાખી નિત્યે ઉર ઉછલતી દેશીની સ્વર્ણ પ્યાલી.

{{Right|૨૯ ડિસેમ્બર, ૧૯૪૩}}