કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – પ્રજારામ રાવળ/આદિ કવિતા

૩૫. આદિ કવિતા

અહીં આ પૃથ્વીના પટ ઉપર કૈં ફુલ્લ, નમણાં,
નિહાળું છું કૂંળાં કમળ-મુખડાં બાળકતણાં :
કશાં ભોળાં; હસું થતાં, સાવ અમથાં :
સ્મિતાળું જો ભાળે વદન, હસતાં તુર્ત, બમણાં.
ફરું જ્યાં જ્યાં, ત્યાં ત્યાં સુભગ શિશુઓકેરી રમણા :
નચિંતાં કલ્લોલે જગત-રસમાં મગ્ન જ ઘણા.
ન ઑથારો ભારી, હૃદય પર કારી, ગતતણા :
ન આવી ઊભા ર્ હે દૃગ પજવતાં ભાવિ શમણાં.
પુરાણો અશ્વત્થ પ્રકટિત નવો આ નિત લહું.
મહોલ્લાસે કાંઈ, ફૂટતી ટીશીઓ નીરખી રહું.
જરી વાયુ-લ્હેરે રણઝણી રહે મોદિત અહો!
નવા ચ્હેરા; રૂડાં સ્મિત – નયનનું આ જગ ચહું.
અનાદિ આકાશે અભિનવ-નવોન્મેષ-સવિતા :
વહે તાજી તાજી પૃથિવી-પટપે આદિ કવિતા.

તા. ૨૮-૧૧-૧૯૭૮

(‘નૈવેદ્ય’, પૃ.૪૮)