દેવતાત્મા હિમાલય/ગુલાબી ઝાંયનું નગર: Difference between revisions

જવાની ઇચ્છા હતી બિકાનેર. બિકાનેર જવાની ઇચ્છામાં ઉદ્દીપક બની હતી ફિલ્મના પેલા જાણીતા ગીતની આ લીટીઓ –

મેરા નામ હૈ ચમેલી

મેં માલન અલબેલી…

ચલી આયી મેં અકેલી બિકાનેર સે…

પણ, બિકાનેર જવાનું અનુકૂળ બને એમ નહોતું. તો જયપુર. હું અને રઘુવીર ૭મી માર્ચે કવિ અશેયજીના ૭૫મા જન્મદિનપ્રસંગે દિલ્હીમાં હતા. રઘુવીરને અમદાવાદ તાત્કાલિક કામ હોવાથી એ તો વિમાનમાર્ગે અમદાવાદ પહોંચી ગયા. મેં જયપુર જવાનું વિચાર્યું.

અમારી બસ નગરની બહાર નીકળી, તડકામાં વેરાન લાગતી પહાડીઓના માર્ગે આમેર ભણી જતી હતી. આમેરની સુંવાળા સ્પર્શવાળી નળીઓ સ્મૃતિમાં આવતી હતી. બંગાળી કવિ જીવનાનંદ દાસે એક પુરાણી નગરીના પુરાણા મહેલનું અતિયથાર્થવાદી ચિત્ર આલેખ્યું છે એમની એક કવિતામાં. કવિને ફાગણના આકાશમાં નિબિડ થતા જતા અંધકારમાં યાદ આવે છે કોઈ વિલુપ્ત નગરની વાત, અને તે સાથે મનમાં જાગે છે તે નગરીના એક ધૂસર મહેલનું રૂપ, મહેલમાં વિલીન થયેલાં સ્વપ્ન અને આકાંક્ષા અને એક નારી. એ નારીનો નગ્ન નિર્જન હાથ :

…કોઈ એક નગરી હતી એક દિવસ,

કોઈ એક મહેલ હતો;

તારો નગ્ન નિર્જન હાથ

તારો નગ્ન નિર્જન…

આમેરગઢની તળેટીમાં જઈ બસ ઊભી રહી હતી.

આમેરમાં પણ એક મહેલ હતો. પહાડીઓની વચ્ચે એક પહાડી પર આવેલો કોટકિલ્લાવાળો આ એકાન્ત લાગતો મહેલ આપણી કલ્પનાને ઉત્તેજિત કરી દે છે. વોલ્ટર સ્કોટ કે મુનશીની નવલકથાઓના વાંચન જેવો કેફ ચઢાવે. પહાડી પર લઈ જતાં પગથિયાં ચઢીએ નીચે સરોવર જોવા મળે. પાણી હવે ક્યાં? ગઢ ઉપર પાણી ચઢાવવાને વાસ્તે ગોઠવેલા રહેંટ ભગ્ન હાલતમાં છે. પહાડી પર આમેરનો મહેલ જોવા યાત્રિકો ચાલીને પણ જતા હતા. કેટલાક પરદેશીઓ કુતૂહલવશ હાથી પર બેસીને પણ જતા હતા. જીપની પણ વ્યવસ્થા છે. અમે તો પગે જવાનું પસંદ કર્યું. બપોરનો સમય થયો હતો એટલે આ સૂકી વેરાન પહાડીઓ યાત્રિકો છતાં વિજનતાનો ભાવ ગાડતી હતી.

સાંજ વેળાએ તો ઠંડક થઈ ગઈ અને એ વખતે અમે પહોંચી ગયા સિસોદિયા રાણીના મહેલે. સિસોદિયા રાણીને પતિથી કંઈ મતભેદ થતાં અહીં આવીને રહેલાં. વર્ષો પહેલાંની વાત. રૂઠેલાં રાણીએ રાજકુંવરને જન્મ આપ્યો. સ્થળ બહુ રમ્ય છે, અત્યારે અહીં સુંદર બાગ છે. બાગમાં છંટાતા પાણીથી પવનમાં પણ ભીનાશ હતી. સામે પર્વતનાં શિખરો પર આજના દિવસનાં છેલ્લાં સૂર્યકિરણો પડતાં હતાં. નારંગી રંગનો તડકો? વળી ‘નગ્ન નિર્જન હાથ…’

આજ નહિ,

કોઈ એક નગરી હતી. એક દિવસ

કોઈ એક મહેલ હતો અને તું નારી –

આ બધું હતું પેલા જગતમાં એક દિવસ…

ચારે બાજુ પર્વતો વચ્ચેના એકાંતમાં કોઈ હરિયાળા ટાપુ પર હોઈએ એવું લાગતું હતું.