કોડિયાં/ કોડિયાં-1957 (કૃતિ): Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
no edit summary
No edit summary
No edit summary
Line 88: Line 88:
નહિ જડશે શુદ્ધ વિવેક!{{Poem2Close}}
નહિ જડશે શુદ્ધ વિવેક!{{Poem2Close}}
{{Poem2Open}}
{{Poem2Open}}


'''<big>એડન</big>'''
'''<big>એડન</big>'''
Line 110: Line 109:
અમેય પરદેશીના ચેણદાસ આજે ખરા!
અમેય પરદેશીના ચેણદાસ આજે ખરા!
કરીશું કદી ઘેર તો ધરણીમાતા — વિશ્વંભરા!{{Poem2Close}}
કરીશું કદી ઘેર તો ધરણીમાતા — વિશ્વંભરા!{{Poem2Close}}
{{Poem2Open}}
'''<big>અરબી રણ</big>'''
ક્ષિતિજ પણ રેતની! ઢગ પરે ઢગો વિસ્તર્યા;
કરાલતમ ભૂખરા ખડક તો કરે દાંતિયાં!
દિશા સકળ ભેદતી ગરમ લૂય ખાવા ધસે;
કશેય નવ ઝાંખરું—તનખલું ન લીલું લસે!
વિરાટ સૃજી વિશ્વની નીલમ વાડી, થાકી જરા,
પ્રજાપતિ મુખેથી એક ધગતો નિસાસો સર્યો.
અને અહીં હજાર ગાઉ તક ઝાળતો એ ઝર્યો;
ક્યહીં રચત રેતીના ઢગ, ક્યહીં સૂકા ડુંગરા!
બધે નજર વિસ્તરે! અતૂટ ચક્રવાલો ચહુ
નથી નજર ભાંગવા કશું વિવિધ કે કૈં નવું!
વિરાટ નભટોપને સકળ કોરમાં આવરી
સપાટ પૃથિવી પડી સુકલ છાતી ખુલ્લી કરી!
ત્યહીં જનમ ‘એક માત્ર વિભુ!’ કલ્પનાનો થતો!
—- ‘કરાલ નિજ લોચને સકલ લોકને નાથતો!’ {{Poem2Close}}
26,604

edits

Navigation menu