18,450
edits
મરણોત્તર/૨૭: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૨૭| સુરેશ જોષી}} {{Poem2Open}} ચન્દ્ર ઢળી ગયો છે. અન્ધકારમાં મારો પડ...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
પ્રભાત તરફ ઢળતી રાતનો પ્રહર કંઈક હળવો બને છે. અન્ધકાર કંઈક પાતળો પડવા માંડે છે. આવે વખતે મરણનો ઉત્પાત વધી જાય છે. આવે વખતે એ જાણે રૂંધાઈને તરફડવા માંડે છે. પહેલાં તો ઘણી વાર આવી ક્ષણે જ એની જોડે યુદ્ધ માંડીને એને પરાસ્ત કરીને હાંકી કાઢવા જેટલો મારામાં ઉત્સાહ હતો પણ એના ગયા પછી એને સ્થાને જે નવું પોલાણ ઉદ્ભવે તેને ભરી દેવા જેવું મારી પાસે શું છે? એવું કશું જડ્યું નથી તેથી જ તો એ યુદ્ધ કરવાના ઉત્સાહને મેં ઢબૂરી દીધો છે. મરણ આ જાણે છે તેથી ખંધું હસે છે. પણ કોઈક વાર અકર્મણ્યતા અને નિરાશાના ભારની નીચેથી સહેજ બહાર નીકળીને હું પ્રતીક્ષાપૂર્વક મીટ માંડીને પૂછી ઊઠું છું: ‘તું મારી સભરતા ન બની શકે, મૃણાલ?’ | પ્રભાત તરફ ઢળતી રાતનો પ્રહર કંઈક હળવો બને છે. અન્ધકાર કંઈક પાતળો પડવા માંડે છે. આવે વખતે મરણનો ઉત્પાત વધી જાય છે. આવે વખતે એ જાણે રૂંધાઈને તરફડવા માંડે છે. પહેલાં તો ઘણી વાર આવી ક્ષણે જ એની જોડે યુદ્ધ માંડીને એને પરાસ્ત કરીને હાંકી કાઢવા જેટલો મારામાં ઉત્સાહ હતો પણ એના ગયા પછી એને સ્થાને જે નવું પોલાણ ઉદ્ભવે તેને ભરી દેવા જેવું મારી પાસે શું છે? એવું કશું જડ્યું નથી તેથી જ તો એ યુદ્ધ કરવાના ઉત્સાહને મેં ઢબૂરી દીધો છે. મરણ આ જાણે છે તેથી ખંધું હસે છે. પણ કોઈક વાર અકર્મણ્યતા અને નિરાશાના ભારની નીચેથી સહેજ બહાર નીકળીને હું પ્રતીક્ષાપૂર્વક મીટ માંડીને પૂછી ઊઠું છું: ‘તું મારી સભરતા ન બની શકે, મૃણાલ?’ | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous = [[મરણોત્તર/૨૬|૨૬]] | |||
|next = [[મરણોત્તર/૨૮|૨૮]] | |||
}} | |||