|
|
Line 25: |
Line 25: |
| આ તૃણ ઉપર રમતો સુંવાળી રાત્રિનો અંધાર. | | આ તૃણ ઉપર રમતો સુંવાળી રાત્રિનો અંધાર. |
| {{Right|(અવકાશ, પૃ. ૫૭)}} | | {{Right|(અવકાશ, પૃ. ૫૭)}} |
| {{Center|'''હાથ'''}}
| |
| અન્ધારના દોરડે લટકે છે ઓરડો એક
| |
| ભટકે છે છતની વળીઓમાં ઠેરઠેર
| |
| ભૂલાં પડેલ પગલાં અનેક
| |
| પતંગિયાં સ્વપ્નોનાં ઊંડે ઊંડે ભોંયતળિયે છેક
| |
| ઘડિયાળે સમયનું સૂકું જંગલ ટિંગાય
| |
| ભેજથી ભીની ભીંતો ફુગાય
| |
| ઘરડી હવા હાંફી પડી ફસડાય
| |
| ખુરશી ઉપર અડધો ઢળી
| |
| બે હાથ ઢાળી ટેમલે માથું નમાવી
| |
| જે પડ્યો ત્હેને હવે માથે પડી છે ટાલ
| |
| તે મથે છે રાત-દિન લખવા કશું.
| |
| લખવું ઘણું અઘરું
| |
| સોયના નાકા મહીંથી ઊંટનું સરવું હજી સ્હેલું
| |
| તરવું સાત સાગરનું કે ચન્દ્ર પરનું ટહેલવું એ
| |
| ખેલ
| |
| પણ આ એક કોરા કાગળે લખવું ઘણું મુશ્કેલ
| |
| માની એ થયો ઊભો
| |
| એના અંગૂઠા મહીંથી બાહુક જેવો
| |
| એક પડછાયો હળવેથી ફૂટ્યો
| |
| ફૂટી ફૂલ્યો તે રડે ઢમઝોલ થઈ
| |
| આ ખો ગયો છવરાઈ
| |
| જેની ફૂગથી ઊભરાય ભીંતો ભોંય છત ટેબલ
| |
| અને ટેબલ ઉપરનો કમનસીબ કાગળ
| |
| સ્હેજ થકી એ પ્રથમ જોઈ રહ્યો ટટ્ટાર નજરે
| |
| પછી ભીતર અચાનક, હાથ ફૂટતો જોઈ
| |
| એ તાકી રહ્યો
| |
| તાક્યે ગયો
| |
| લમ્બાય છે એ હાથ બારી બ્હાર;
| |
| લમ ્બાય છે એ હાથ નગરો; વનો
| |
| ને વાદળાંની પાર
| |
| લમ્બાય છે એ હાથ
| |
| ગ્રહો, તારા, નિહારિકા ભર્યા અવસકાશની પાર
| |
| આગળ અને આગળ ઘણે આગળ
| |
| લમ્બાય... લમ્બાય છે એ હાથ.
| |
| </poem> | | </poem> |