જયદેવ શુક્લની કવિતા: Difference between revisions

જયદેવ શુક્લની કવિતા (view source)

Revision as of 15:23, 10 March 2022

4,640 bytes added , 15:23, 10 March 2022

no edit summary

KhyatiJoshi

26,604

edits

@@ Line 908: / Line 908: @@
 :::		ચૂમું છું.
 અગાંગ એક સાથે બજી ઊઠે છે!
+</poem>
+== સ્તનસૂક્ત ==
+<poem>
+૧
+હરિણનાં શિંગડાંની
+અણી જેવી
+ઘાતક
+તામ્ર-શ્યામ ડીંટડીઓ
+ખૂંપી ગઈ
+છાતીમાં
+પ્હેલ્લી વાર!
+છાતી પર
+સદીઓથી
+ધબકે છે
+એ ક્ષણોનાં
+ઘેરાં નિશાન!
+૨
+મોગરા જેવી
+રૂપેરી મધરાતે
+ચન્દ્રના આક્રમણથી બચાવવા
+વ્યાકુળ હથેળીઓ
+તળે
+લપાવ્યાં
+ભાંભરતાં સ્તનો.
+બન્ને હથેળીમાં
+આજેય
+ફરી રહી છે
+લોહિયાળ
+શારડી!
+૩
+તંગ હવાના પડદા પર
+કાણાં પાડી
+ટગર ટગર નેત્રે
+સ્તનો
+ઉચ્ચારે છે
+વશીકરણ મન્ત્ર!
+૪
+ખુલ્લી પીઠ પર
+તોફાની સ્તનોએ
+કોતર્યા
+સળગતા
+રેશમી ગોળાર્ધ.
+૫
+તે
+જાંબુકાળી સાંજે
+છકેલ ડીંટડીઓએ
+આખા શરીરે
+ત્રોફેલાં
+છૂંદણાંમાં
+ટહુક્યા કરે છે
+કોયલકાળો
+પંચમ!
+૬
+લાડુની બહાર
+મરક મરક
+ડોકિયું કરતી
+લાલ દ્રાક્ષ જેવી...
+દેહ આખ્ખો
+રસબસ
+તસબસ...
+૭
+ચૈત્રી ચાંદની.
+અગાશીમાં
+બંધ આંખે
+સ્પર્શ્યા હતા હોઠ
+તે તો લૂમખાની
+રસદાર
+કાળી દ્રાક્ષ!
+૮
+કાયાનાં
+તંગ જળમાં
+ડોલે છે
+એ તો ફાટફાટ થતાં
+કમળો જ!
+૯
+નાવડીમાં
+તરતાં-ડોલતાં
+કમળો
+સૂંઘતાં સૂંઘતાં જોયું :
+ક્ષિતિજે
+લાલ લાલ સૂર્ય!
+૧૦
+આછા પ્રકાશમાં
+ને હવામાં
+ગોબા પાડતાં
+રઘવાયાં સ્તનો
+હણહણ્યાં....
+દેહ
+રણઝણ રણઝણ.
+૧૧
+ગન્ધકની ટોચ જેવી,
+સહેજ પાસાદાર ડીંટડીઓ
+હવામાં
+તણખા વેરતી
+આ તરફ...
+તણખો
+અડે તે પહેલાં જ
+શરીર
+ફુરચે ફુરચા...
+૧૨
+રણઝણતી ટેકરીઓ પર,
+સર્વત્ર
+શરદપૂનમનો
+તોફાની ચાંદો
+આખ્ખે આખ્ખો
+વરસ્યો...
+આકાશ ભરપૂર ખાલી ખાલી...
+</poem>
+== ગબડાવી દે, ફંગોળી દે... ==
+<poem>
+ગાય માટે કાઢેલું
+ભૂંડને ખાતાં જોઈ
+ઉગામેલો હાથ
+અચાનક
+હવામાં સ્થિર.
+ભૂંડની રાખોડી, કાળી, ધોળી રૂવાંટી પર
+હાથ ફેરવવા
+હથેળી વાંકી ડોકે
+જરી લંબાય.
+ચૂંચી આંખે
+લાંબા નાકે
+ઉકરડા ચૂંથતા ભૂંડને
+ઊંચકી લેવા
+લોહીમાં ઘંટડીઓ કેમ વાગતી હશે?
+સતત
+લોલકની જેમ
+ડોલતી
+ક્યારેક ઊછળતી
+ટૂંકી પૂંછડી
+આટલી વહાલી કેમ લાગતી હશે?
+ચરબીથી લથબથ
+તસતસતાં આંચળ જોઈ
+હોઠ-જીભ પર ધારાનું રેશમ કેમ ફરફરતું હશે?
+‘સુવ્વરની ઓલાદ’ ગાળથી
+સળગી ગયેલાં અંગોમાં
+આજે, પેલ્લી વાર
+ઢોલ, નગારાં, શંખ બજી રહ્યાં છે...
+વરાહ! વરાહ!
+હવે ગબડાવી દે,
+ફંગોળી દે,
+ઘા કરી દે
+::	દૂર
+::::	    દૂ...ર...
+ડુબાડી દે
+ફરી ડુબાડી દે
+પેલા આદિમ સમુદ્રમાં
+આ બોડા, ધુમાડિયા ગોળાને,
+આ હિરણ્યાક્ષોને.
 </poem>
 <center>&#9724;</center>
 <br>