26,604
edits
જયદેવ શુક્લની કવિતા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 908: | Line 908: | ||
::: ચૂમું છું. | ::: ચૂમું છું. | ||
અગાંગ એક સાથે બજી ઊઠે છે! | અગાંગ એક સાથે બજી ઊઠે છે! | ||
</poem> | |||
== સ્તનસૂક્ત == | |||
<poem> | |||
૧ | |||
હરિણનાં શિંગડાંની | |||
અણી જેવી | |||
ઘાતક | |||
તામ્ર-શ્યામ ડીંટડીઓ | |||
ખૂંપી ગઈ | |||
છાતીમાં | |||
પ્હેલ્લી વાર! | |||
છાતી પર | |||
સદીઓથી | |||
ધબકે છે | |||
એ ક્ષણોનાં | |||
ઘેરાં નિશાન! | |||
૨ | |||
મોગરા જેવી | |||
રૂપેરી મધરાતે | |||
ચન્દ્રના આક્રમણથી બચાવવા | |||
વ્યાકુળ હથેળીઓ | |||
તળે | |||
લપાવ્યાં | |||
ભાંભરતાં સ્તનો. | |||
બન્ને હથેળીમાં | |||
આજેય | |||
ફરી રહી છે | |||
લોહિયાળ | |||
શારડી! | |||
૩ | |||
તંગ હવાના પડદા પર | |||
કાણાં પાડી | |||
ટગર ટગર નેત્રે | |||
સ્તનો | |||
ઉચ્ચારે છે | |||
વશીકરણ મન્ત્ર! | |||
૪ | |||
ખુલ્લી પીઠ પર | |||
તોફાની સ્તનોએ | |||
કોતર્યા | |||
સળગતા | |||
રેશમી ગોળાર્ધ. | |||
૫ | |||
તે | |||
જાંબુકાળી સાંજે | |||
છકેલ ડીંટડીઓએ | |||
આખા શરીરે | |||
ત્રોફેલાં | |||
છૂંદણાંમાં | |||
ટહુક્યા કરે છે | |||
કોયલકાળો | |||
પંચમ! | |||
૬ | |||
લાડુની બહાર | |||
મરક મરક | |||
ડોકિયું કરતી | |||
લાલ દ્રાક્ષ જેવી... | |||
દેહ આખ્ખો | |||
રસબસ | |||
તસબસ... | |||
૭ | |||
ચૈત્રી ચાંદની. | |||
અગાશીમાં | |||
બંધ આંખે | |||
સ્પર્શ્યા હતા હોઠ | |||
તે તો લૂમખાની | |||
રસદાર | |||
કાળી દ્રાક્ષ! | |||
૮ | |||
કાયાનાં | |||
તંગ જળમાં | |||
ડોલે છે | |||
એ તો ફાટફાટ થતાં | |||
કમળો જ! | |||
૯ | |||
નાવડીમાં | |||
તરતાં-ડોલતાં | |||
કમળો | |||
સૂંઘતાં સૂંઘતાં જોયું : | |||
ક્ષિતિજે | |||
લાલ લાલ સૂર્ય! | |||
૧૦ | |||
આછા પ્રકાશમાં | |||
ને હવામાં | |||
ગોબા પાડતાં | |||
રઘવાયાં સ્તનો | |||
હણહણ્યાં.... | |||
દેહ | |||
રણઝણ રણઝણ. | |||
૧૧ | |||
ગન્ધકની ટોચ જેવી, | |||
સહેજ પાસાદાર ડીંટડીઓ | |||
હવામાં | |||
તણખા વેરતી | |||
આ તરફ... | |||
તણખો | |||
અડે તે પહેલાં જ | |||
શરીર | |||
ફુરચે ફુરચા... | |||
૧૨ | |||
રણઝણતી ટેકરીઓ પર, | |||
સર્વત્ર | |||
શરદપૂનમનો | |||
તોફાની ચાંદો | |||
આખ્ખે આખ્ખો | |||
વરસ્યો... | |||
આકાશ ભરપૂર ખાલી ખાલી... | |||
</poem> | |||
== ગબડાવી દે, ફંગોળી દે... == | |||
<poem> | |||
ગાય માટે કાઢેલું | |||
ભૂંડને ખાતાં જોઈ | |||
ઉગામેલો હાથ | |||
અચાનક | |||
હવામાં સ્થિર. | |||
ભૂંડની રાખોડી, કાળી, ધોળી રૂવાંટી પર | |||
હાથ ફેરવવા | |||
હથેળી વાંકી ડોકે | |||
જરી લંબાય. | |||
ચૂંચી આંખે | |||
લાંબા નાકે | |||
ઉકરડા ચૂંથતા ભૂંડને | |||
ઊંચકી લેવા | |||
લોહીમાં ઘંટડીઓ કેમ વાગતી હશે? | |||
સતત | |||
લોલકની જેમ | |||
ડોલતી | |||
ક્યારેક ઊછળતી | |||
ટૂંકી પૂંછડી | |||
આટલી વહાલી કેમ લાગતી હશે? | |||
ચરબીથી લથબથ | |||
તસતસતાં આંચળ જોઈ | |||
હોઠ-જીભ પર ધારાનું રેશમ કેમ ફરફરતું હશે? | |||
‘સુવ્વરની ઓલાદ’ ગાળથી | |||
સળગી ગયેલાં અંગોમાં | |||
આજે, પેલ્લી વાર | |||
ઢોલ, નગારાં, શંખ બજી રહ્યાં છે... | |||
વરાહ! વરાહ! | |||
હવે ગબડાવી દે, | |||
ફંગોળી દે, | |||
ઘા કરી દે | |||
:: દૂર | |||
:::: દૂ...ર... | |||
ડુબાડી દે | |||
ફરી ડુબાડી દે | |||
પેલા આદિમ સમુદ્રમાં | |||
આ બોડા, ધુમાડિયા ગોળાને, | |||
આ હિરણ્યાક્ષોને. | |||
</poem> | </poem> | ||
<center>◼</center> | <center>◼</center> | ||
<br> | <br> | ||