26,604
edits
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 785: | Line 785: | ||
</poem> | </poem> | ||
== એ ખુરશી પર બેઠો હોય અને == | |||
<poem> | |||
એ ખુરશી પર બેઠો હોય અને | |||
બાજુમાંથી પસાર થઈ જનારની | |||
નજરે સુધ્ધાં ન ચડે એ તો એને સમજાતું | |||
પણ એ બેઠો હોય એની એનેય ખબર ન પડે | |||
એ વાતે એ અકળાતો | |||
કશુંક બોલવું હોય | |||
ત્યારે એકેય શબ્દ ન જડે | |||
કે જડે તો રૂંધાતા ગળામાંથી બહાર ન નીકળે | |||
તે બાબત પણ હવે લગભગ કોઠે પડી ગયેલી | |||
તણાઈને જોવા મથતી આંખો | |||
અવરજવર કરતાં ધાબાંથી ટેવાઈ ગયેલી | |||
મોં પર હથેળી ફેરવતાં | |||
કઈ ચામડીમાં અડવું નહોતું રહ્યું | |||
એય કળી ન શકાતું | |||
પણ વૃદ્ધને ઘણા વખતથી ખાતરી થઈ ગઈ હતી | |||
એ ગેરહાજરીમાં જીવી રહ્યો હતો | |||
હાજર અને ગેરહાજર એકીવેળાએ | |||
ક્યારેક તો ગેરહાજરી એટલી નક્કર લાગતી | |||
કે એ ક્યારેય હતો કે કેમ એની શંકા થતી | |||
ઘરડા થવા અગાઉ એણે કલ્પના કરી રાખેલી કે | |||
ઘડપણથી બૂરું કંઈ નહીં હોય | |||
પણ હવે એ ધારણા બદલાઈ ગયેલી | |||
આ હોઈને ન હોવું તો ઘડપણથીય બદતર | |||
હોઈને ન હોવું તો | |||
ન હોવા કરતાંય ભૂંડું | |||
</poem> | |||
== રસ્તો ઓળંગી જવા માટે == | |||
<poem> | |||
રસ્તો ઓળંગી જવા માટે | |||
એ દંપતી | |||
એકમેકના હાથ ઝાલીને | |||
ડાબેજમણે જોયા કરતું ક્યારનુંય ઊભું છે | |||
ડગલું માંડવું કે ઊભા રહેવું | |||
એ નક્કી જ થઈ શકતું નથી | |||
સપાટાબંધ દોડ્યે જતાં વાહનો વચ્ચેથી | |||
સામે પાર પહોંચાશે કે કેમ | |||
તેની ભારે મૂંઝવણ છે | |||
પગ ઉપાડવા જાય ત્યાં તો | |||
હથેળીઓ સજ્જડ ભિડાઈ જઈ | |||
એમને પાછળ ખેંચી લે છે | |||
આમ ને આમ ઊભાં ઊભાં | |||
એમનાં ગાત્રો ઢીલાં થઈ રહ્યાં છે | |||
મોઢાં સુકાઈ રહ્યાં છે | |||
શરી૨ આખામાં ધ્રુજારી થઈ રહી છે | |||
રુવાંટાં ઊભાં થઈ ગયાં છે | |||
હાથમાંથી હાથ હળવેથી સરી રહ્યા છે | |||
ચામડી બળી રહી છે | |||
મન ભમી રહ્યું છે અને | |||
એમનાથી હવે ઊભા રહેવાય એમ નથી | |||
રસ્તો પાર કરવાનું માંડી વાળી | |||
એ બન્ને | |||
ક્યાંક એક તરફ આઘે | |||
બેસી જવા માટે | |||
થોડી અમથી જગા શોધતાં | |||
ભીડમાં અટવાઈ ગયાં છે | |||
</poem> | |||
<br> | <br> | ||
<center>◼</center> | <center>◼</center> | ||
<br> | <br> |
edits