યજ્ઞેશ દવેનાં કાવ્યો: Difference between revisions

No edit summary
()
Line 1,756: Line 1,756:
ક્યાંથી સૂઉં મા?
ક્યાંથી સૂઉં મા?
જો ને આ જો ને, આ આ જોને, જોને.
જો ને આ જો ને, આ આ જોને, જોને.
</poem>
== લઘુકાવ્યો ==
<poem>
ઘાસ જરીક મેં ખેંચ્યું...
ઓહ!
આટલું બધું વળગેલું તે કોઈ હોય?
***
દરવાજાઓ
મને હંમેશા ગમે છે....
ક્યારેક બહાર ખૂલતા
ક્યારેક અંદર
***
આ તે ખુરશીઓ
કે
વાતે વળગેલા બે જણ!
***
બપોરે હોઉં છું દેહ
સાંજે થાઉં છું ગૃહસ્થ
રાત્રે નર
નિદ્રામાં કિન્નર.
***
આ શરીર
ક્યારેક પિંજર
તો ક્યારેક પાંખ.
***
સમય જતા
સંતાનો પક્ષીઓ થઈ જાય છે.
***
</poem>
== પત્ર ==
<poem>
-લખતા પહેલાંએ લખાય છે
વંચાયા પછીય વંચાય છે.
***
તે ‘તું’ થાય છે
તેનું મને આશ્ચર્ય નથી.
પણ
કશી તું-તા થયા વગર
તું ‘તે’ થાય છે
તે કેમ?
બસ એમ?
***
ડોક લાંબી જો હોત
મારી સુરખાબ જેવી
તો
મારા જ ખોળામાં
હું મારું માથું મૂકી શક્યો હોત.
***
સમયનું વાહન
પહેલા હતી પરી
પછી થયો અશ્વ
હવે છે : કીડી.
</poem>
== આકાશ ==
<poem>
-શું બહાર જ છે?
તો અંદર છે તે શું છે?
***
આકાશમાં
માત્ર એક ટીંટોડીનું ક્રંદન
ને
આખો ને આખો દરિયો ઉલેચાય.
***
દરિયાકાંઠે
આવ્યો છું નિરાંતે રહેવા
પણ જોને,
આ ભૂરો રંગ ક્યા જંપવા દે છે!
***
પૂરો થયો છે વાદળોનો નાચ
આકાશ ચોખ્ખું કાચ.
***
રસ્તા પરથી
ઊતરી એક કેડી,
ને ખોવાઈ ગઈ ઘાસમાં
***
બારી બહાર એક પતંગિયું
હું બંદીવાન.
***
ઊડતું ઊડતું
આવ્યું એક પીછું ઘરમાં...
અને આકાશ ખંડિત.
***
કારાગૃહની કાળમીંઢ દીવાલને
ફૂટી એક રતુંબડી કૂંપળ
ને
વાત બધી ફેલાઈ
આકાશે આકાશે.
***
બધા
સ્થાપે છે દુર્ગનું મહત્ત્વ
ને
હું પ્રમાણું છું
તિરાડને.
***
બધે ભગ્ન મંદિરો.
ખંડિત મૂર્તિ જ હવે લાગે પૂર્ણ
આખી એટલી અધૂરી
***
</poem>
== ગુચ્છ કાવ્યો ==
<poem>
'''ધૂળ'''
રવિવારે નિરાંતે
ઝાપટીયાથી ધૂળ ઝાપટી
તો ઝપટાઈ ગયા
હસ્તિનાપુર ને મગધ
બેબીલોન અને બુખારા
એથેન્સ એલેક્ઝાન્ડ્રીયા
ન્યૂયૉર્ક બ્રઝિલિયા
***
ધૂળ પગલાં પાડે છે
ભૂંસે છે પણ!
***
હે મેઘ!
અલકાનગરીમાં
કુરવક કરેણ કદંબ કુંદ
બકુલ અંબ અર્જુન ભલે હોય,
મારી યક્ષિણી પણ ભલે હોય;
પણ ત્યાં શું
ધૂળ છે?
</poem>
</poem>
<br>
<br>
<center>&#9724;</center>
<center>&#9724;</center>
<br>
<br>
26,604

edits