મનોહર ત્રિવેદીનાં કાવ્યો: Difference between revisions

()
()
Line 334: Line 334:
શ્યામ મનોહર ઐસો રિઝ્યો બરસ્યો અનરાધાર  
શ્યામ મનોહર ઐસો રિઝ્યો બરસ્યો અનરાધાર  
::::::મૈં ભોરી બ્રિજ-નાર
::::::મૈં ભોરી બ્રિજ-નાર
</poem>
== મોસમનો પહેલો વરસાદ ==
<poem>
મોસમનો પહેલો વરસાદ પડ્યો, હેય હેય!—
{{Space}} આળસ મરડી ફટાક છાપરાનાં નળિયેથી
{{Space}}{{Space}} દરિયો ફળિયામાં દડ્યો, હેય હેય!–
હેય હેય! નેવાંનાં પાણી–સમેત
{{Space}} વહે અંધારું રે ઝાકમઝોળ
નદીએ તો ઠીક, અહીં છાતીમાં ઊઠે છે
{{Space}}     પ્હેલવ્હેલ્લો કોઈ હિલ્લોળ
ગોખેથી સ્હેજસાજ સૂરજ દેખાય : ભીનો
{{Space}} ઘરને ઉજાસ જડ્યો, હેય હેય – !
હેય હેય! વહેલી સવારે લખમીજીનાં
{{Space}}     લીલાં પગલાંની જોઉં ભાત
પાંદડીએ પાંદડીએ ઝિલાતી જાય
{{Space}} એની ઘૂઘરીઓ તૂટ્યા–ની વાત
જાસૂદનાં ફૂલ જેમ તારીયે આંખોમાં
{{Space}}{{Space}} કેવો ઉન્માદ ચડ્યો, હેય હેય – !
</poem>
== એય...ને કાળુભાર ==
<poem>
ચાલતી રહે એ...યને ઠુમકદાર બે કાંઠે મ્હાલતી રહે એય...ને કાળુભાર!
લૂનાં પીળાં ઝૂમખાઓ ખંખોળિયું ખાવા આવતાં એને હળવે રે હુલાવતી રહે
{{Space}}{{Space}}એય...ને કાળુભાર!
રેતના ઘાસલ થૂમડે બેસી કાળિયો કોશી ભરબપ્પોરે સૂર રેલાવે મોકળે મને અડવાણે પગ સોંસરી વીંધી સીમ આ પવન વાતવે વળે ઝાડની આછી છાંયડી કને
એકલવાયું ઊડતું પંખી ચાંચ બોળીને જાય એ મશે જળનો દઈ સાદ એને
{{Space}}{{Space}}બોલાવતી રહે એય...ને કાળુભાર!
અહીંથી તહીં પતંગિયાની પાંખ–શાં નયન રઘવાયા થઈ ઠેકઠેકાણે ભટકે કદી ગઈ વેળાનાં સગડ ક્યાંથી હોય વેળુમાં? – તોય થાકોડાભેર બે ચરણ અટકે કદી
પાનીએ રાતા લવકારાને ઠારવા ત્યારે કોઈ ભીના સંભારણે છાલક મારતી રહે
{{Space}}{{Space}}એય...ને કાળુભાર!
</poem>
</poem>
26,604

edits