26,604
edits
સંજુ વાળાનાં કાવ્યો: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
→
KhyatiJoshi (talk | contribs) (→) |
KhyatiJoshi (talk | contribs) (→) |
||
| Line 1,013: | Line 1,013: | ||
છું ક્યાંક હું, તો ક્યાંક તું ચર્ચિત છે સાહેબ | છું ક્યાંક હું, તો ક્યાંક તું ચર્ચિત છે સાહેબ | ||
</poem> | </poem> | ||
== સાધુ છે સાહેબ == | |||
<poem> | |||
તમસ ’ને તેજ તો સિક્કાની બેઉ બાજુ છે સાહેબ | |||
સમજ હો એવી એ જન આશિખાનખ સાધુ છે સાહેબ | |||
ખરેખર વ્યક્ત થાવું એ જ તો અજવાળું છે સાહેબ | |||
મઝા પડવી ના પડવી તો રૂપાળા જાદુ છે સાહેબ | |||
દિશાઓ ચારે ખુલ્લી હો અને નભ કોરુંકટ તો પણ | |||
હૃદયરસના છલકવાની ઋતુઃ ચોમાસું છે સાહેબ | |||
જુદા સંજોગવશ ના આપણે આવી શક્યા નજદીક | |||
વસો છો આપ જ્યાં એ મારું પણ ઠેકાણું છે સાહેબ | |||
સવા ગજ ઊંચું ચાલે છે તો એમાં શું અચંબો છે? | |||
કવિના શબ્દનાં પરમાણવાળું ગાડું છે સાહેબ | |||
</poem> | |||
== વારી વારી... જઈશું ! == | |||
<poem> | |||
ધલવલાટ ધરશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
જાતથી ઝઘડશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
ભેળાં ભેળાં રમશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
નથણી જેમ જડશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
ઓળઘોળ કરશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
આંખથી ઊભરશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
વેણે વેણે ઠરવા, સુગંધ જેવું તરવાં! | |||
ઝીણું-ઝીણું ઝરશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
તંત-તંત જેનાથી છે સભર, સમર્પિત– | |||
વારી-વારી વરશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
સ્પર્શ ઊપસી આવ્યા પટોળાભાત થઈ ત્યાં | |||
રંગ થઈ ઊઘડશું’ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
મોરપિચ્છ વીંઝીને વેર વાળવાના | |||
મનસૂબાઓ ઘડશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
શ્રી! તમારી સાથે સ્વનામ સાંકળી લઈ | |||
હક કરી હરખશું ’ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
પળ-પ્રહરના અવસર ઘડી-ઘડીના ઓચ્છવ | |||
નિત નવા ઊજવશું ‘ને વારી... વારી... જઈશું! | |||
</poem> | |||
(સ્મરણ : પ્રેમલક્ષણાના આરાધકો નરસિંહથી મોરાર સાહેબ) | |||
ગઝલ ત્રિપદી | |||
== કવિ == | |||
<poem> | |||
ધરબી શકે જો પાછો | |||
બંદૂકમાં ભડાકો | |||
ત્યારે કવિ તું પાકો | |||
વીંધે, પરોવે, પ્હેરે | |||
નિઃશબ્દનો ઇલાકો | |||
ત્યારે કવિ તું પાકો | |||
નેવાંનાં પાણી મોભે | |||
વાળીને પાડે હાંકો | |||
ત્યારે કવિ તું પાકો | |||
હો ફાટ્યું થાકી, હારી | |||
એ વસ્ત્રને લે ટાંકો | |||
ત્યારે કવિ તું પાકો | |||
ઉઝરવા હો ઉત્સુક | |||
નિત દૂઝતો સબાકો | |||
ત્યારે કવિ તું પાકો | |||
તરકીબ ’ને તરીકા | |||
છાંડી જમાવે છાકો | |||
ત્યારે કવિ તું પાકો | |||
</poem> | |||
== અંતઃરસમાં ઊતરી... == | |||
<poem> | |||
તાર સાથે આંગળીઓ સંતલસમાં ઊતરી | |||
લ્યો! ગઝલ છેડી નવેનવ અંતઃરસમાં ઊતરી | |||
સતઘડીએ લાગણી મૂલવતાં રસમાં ઊતરી | |||
ઝીણી ઝીણી કાળજી લીધી તો કસમાં ઊતરી | |||
દુઃખતા રઘવાટ તો સૌ ભીતરે ધરબી દીધા | |||
તો શરી૨ી સૌ સમસ્યા ઉધરસમાં ઊતરી | |||
આઠ-દસ પીડા, વ્યથાઓએ નગર માથે લીધું | |||
આપદા બાકી હતી તે છેલ્લી બસમાં ઊતરી | |||
સાંજની કોઈ વિલંબિત રાગિણીની લય-છટા | |||
સમ ઉપર આવી અને સીધી જ નસમાં ઊતરી | |||
સામસામે બેઉંને જો હેડકી ઊપડી છતાં | |||
જોખમી અંટસ જરા પણ ના જણસમાં ઊતરી | |||
આખું ઘર છે સ્તબ્ધ ’ને વ્યાકુળ શેરી, ચોક પણ - | |||
‘તું નથી’ની વાત વકરી, તો તમસમાં ઊતરી | |||
સાંભળ્યા ગુલઝારને, ગઝલો ય વાંચી શ્યામની - | |||
છેવટે સાચી ‘હકીકત’ સોમરસમાં ઊતરી | |||
જો ગઝલના ગામમાં દુષ્કાળ લીલા ત્રાટક્યાં | |||
ગીત-આનાવારી પણ માઠા વરસમાં ઊતરી | |||
</poem> | |||
== એવાય દિવસો આવશે == | |||
<poem> | |||
દૃષ્ટિમાં અંધારા દ્રવે એવાય દિવસો આવશે | |||
સંધાય, તૂટે અનુક્રમે એવાય દિવસો આવશે | |||
બુઠ્ઠા પ્રયત્નોની અણી બટકે છતાં છેદાય ના – | |||
’ને અર્થ તળમાં ત્રમત્રમે એવાય દિવસો આવશે | |||
વિસ્ફોટ પેલી પાર થાશે ’ને અહીં હારાકીરી – | |||
– મચવી જશે સૌનાં દ્રગે એવાય દિવસો આવશે | |||
સૈકાઓના કોલાહલોને ભેદતા મારા સ્વરો | |||
હું સાંભળું આ સાંપ્રતે એવાય દિવસો આવશે | |||
ભાગું શરીરી સખ્ય છોડી બહાર તે પહેલાં મને | |||
કો’ અન્ય આવીને ગ્રસે એવાય દિવસો આવશે | |||
ક્ષણ-ક્ષણના ફૂંકાતા પ્રલય વચ્ચે નર્યા નિરાંતવાં | |||
બેસાય જેના આશ્રયે એવાય દિવસો આવશે | |||
ચાલો સુગંધી સૃષ્ટિમાં મળશું ફરી સુગંધ થઈ | |||
તું કાનમાં એવું સ્રવે એવાય દિવસો આવશે | |||
</poem> | |||
હારાકીરી : સામુહિક આત્મહત્યાથી ફેલાતા ત્રાસનું વાતાવરણ | |||