18,450
edits
યોગેશ જોષીની કવિતા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 202: | Line 202: | ||
‘હવે છાપું પછી વાંચજો, પહેલાં ચા પી લો.’ કહીને | ‘હવે છાપું પછી વાંચજો, પહેલાં ચા પી લો.’ કહીને | ||
મારા હાથમાંથી છાપું ઝૂંટવી લે ને કલ્પના! | મારા હાથમાંથી છાપું ઝૂંટવી લે ને કલ્પના! | ||
</poem> | |||
== બાવળ == | |||
<poem> | |||
મને કોઈ જ ફેર નથી લાગતો | |||
તારી યાદમાં અને બાવળમાં. | |||
હું તો | |||
બાવળની આસપાસ | |||
સૂતરના એકસો ને આઠ આંટા | |||
વીંટીને કહું છું; | |||
મને કલ્પનાની વેદના આપ! | |||
તમે ક્યારેય નહિ જોયો હોય | |||
બાવળને ખળખળ વહેતો | |||
કે ગ્રીષ્મના તડકાને શૂળો ભોંકતો. | |||
બાવળ તો | |||
મારી જેમ જ | |||
વરસાદ વગર પણ જીવ્યા કરે | |||
બાવળ તો મારી પાંપણને શેઢે | |||
એને તો સાત લાખ જન્મોની કથાય | |||
આંગળીને વેઢે | |||
બાવળ રણમાં જ ઊગે એવું નથી | |||
એ તો ક્ષણમાંય ઊગે | |||
હથેળીમાંય ઊગે | |||
આંખોમાંય ઊગે | |||
પગમાંય ઊગે | |||
ને લગભગમાંય ઊગે | |||
બાવળ તો | |||
વહી જતી ક્ષણોને અટકાવે | |||
ને સમયને તો શૂળ પર લટકાવે | |||
જો બાવળનો સાથ હોય તો | |||
ક્ષણનો સમુદ્ર થાય | |||
નહિતર | |||
ક્ષણ પણ બની જાય રણ | |||
બાવળ તો ઝાંઝવાની ડાળ | |||
બાવળ તો હરણાંની ફાળ | |||
બાવળ તો ગૂંથ્યા વગરની જાળ | |||
બાવળ તો પાણીની પાળ | |||
બાવળ તો ભલું થયું ભાંગી જંજાળ. | |||
બાવળ ક્યારેય માગે નહિ | |||
ઉછીનાં ગાન કે પાન | |||
બાવળ તો | |||
ભયંકર વંટોળનેય ઊભો ને ઊભો ચીરી નાંખે | |||
ને લોહીલુહાણ વંટોળ | |||
ઊભી પૂંછડીએ ચીસો પાડતો ભાગે. | |||
એક એક ક્ષણને | |||
એકઠી કરી | |||
સુંવાળી રેશમ જેવી બનાવી | |||
કરોળિયો જાળું બાંધે તે બાવળ. | |||
મધરાતે કડાકા સાથે વીજળી થાય ત્યારે | |||
આભના અંધારમાં જે દેખાય તે બાવળ. | |||
તને સ્પર્શું ત્યારે | |||
તારી હસ્તરેખાઓ ગૂંચવાઈ જવાનું કારણ તે બાવળ. | |||
બાવળ તો | |||
બારે માસ રણમાં ઊભો રહી તપ કરતો ઋષિ | |||
બાવળ તો | |||
હંમેશાં માગતો રહ્યો છે ધરાની ધગધગતી વેદનાને | |||
એથી જ તો | |||
આકાશ પણ હેઠું ઊતરી આવે છે– | |||
બાવળમાં આરપાર સમાઈ જવા. | |||
બાવળ તો | |||
વેદનાનો દેવ. | |||
પ્રેમ અને વેદના | |||
પંખી અને પીંછાં જેટલા જ નિકટ છે. | |||
પ્રેમને પામવા તો | |||
પાંખો ફફડાવતાં રણની રેતીમાં નાહવું પડે | |||
આપણા નામને કાંચળીની જેમ ઉતારી નાખવું પડે | |||
બાવળની શૂળ પર | |||
એક પગે ઊભા રહી તપ કરવું પડે. | |||
કલ્પના, | |||
જ્યારે તારી ખૂબ જ યાદ આવે છે ત્યારે હું | |||
દોડતો જઈને ભેટી પડું છું– | |||
આંગણે વાવેલા બાવળને. | |||
એને મારાં આંસુઓથી ભીંજવી નાખું છું | |||
અને | |||
એક માટીના કોડિયામાં રૂની વાટને બદલે | |||
મારા હૃદયને મૂકી | |||
દીવો પેટાવી | |||
બાવળને પ્રાર્થના કરું છું— | |||
મને | |||
કલ્પનાની વેદના આપો, | |||
હે વેદનાના દેવ! | |||
</poem> | </poem> | ||
<br> | <br> | ||
<center>◼</center> | <center>◼</center> | ||
<br> | <br> | ||