26,604
edits
રંગ છે, બારોટ/3. બાપુ ભાલાળો: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 365: | Line 365: | ||
નો’તી દીધી રે માતા મીલણદેએ રે ગાળ રે, | નો’તી દીધી રે માતા મીલણદેએ રે ગાળ રે, | ||
ટુંકારો નવ બોલેલ રે ભાલાળો રે બંધવો. | ટુંકારો નવ બોલેલ રે ભાલાળો રે બંધવો. | ||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
ચાંદિયો કહે છે : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
કાગળિયો રે વાંચીને બેની લાગે વડેરી રે વાર રે | |||
જાતે ને ધાધલ રે બેની ફેર જ જાણજે. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
હે બેન, તું મૂંઝાઈશ મા. તારો કાગળ વાંચીને અમે ત્યાં આવતાં વાર લગાડીએ, તો અમારી ધાધલ જાતમાં ફેર પડ્યો જાણજે. | |||
પરમલનો જીવ નથી માનતો. એને સાસરે જવું નથી. એથી તો મરવું ભલું : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
પાવું’તું રે પાવું’તું વીરા, ગળથૂથીમાં રે ઝેર રે | |||
ઉઝેરી નો’તાં કરવાં રે ધેડીને આવડાં. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
હે ભાઈ! આથી તો મને જન્મટાણે ગળથૂથી પાઈ તેમાં ઝેર ભેળવીને પાવું હતું. મને ઉઝેરીને આવડી મોટી શા સારુ કરી? | |||
ચાંદિયો હિંમત આપે છે : અરે બેન, જોજે તો ખરી! | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
મારાં લશ્કર એવાં મારગડે નહીં માય રે, | |||
આડે ને ધોડે રે બેની અમે આવશું. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
પરમલ કહે છે : હે ભાઈ હું મેણાં સાંખી નહીં શકું. દુશ્મનની દીકરીને સહુ મે’ણાં દેશે. | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
બાપુ ભાલાળા વીરા! મેણું માથાનો ધાય રે, | |||
અવળાં ને રૂંવાડાં રે વીરા! મારાં થરહરે. | |||
</poem> | </poem> | ||