26,604
edits
કંકાવટી મંડળ 1/ધરો આઠમ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|ધરો આઠમ|}}") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|ધરો આઠમ|}} | {{Heading|ધરો આઠમ|}} | ||
{{Poem2Open}} | |||
[ભાદ્રપદ શુદ આઠમના વ્રતની કથા છે. ધ્રો નામનું ઘાસ થાય છે.] | |||
{{Poem2Close}} | |||
'''એક''' રાજા હતો. રાજાને સાત રાણીઓ હતી. છ માનેતી, એક અણમાનેતી. | |||
{{Poem2Open}} | |||
છયે માનેતીને છોરું નહિ, અને અણમાનેતીને અઘરણી. | |||
છયેને તો ખાર ખેધ થયા છે. નવમે મહિને સુયાણી બોલાવી છે. કીધું છે કે ‘અણમાનેતીને દીકરો આવે તો મારી નાખજે!’ | |||
છોરુનો તો સમો થયો છે. સુયાણીએ તો રાણીની આંખે પાટા બંધાવ્યા છે. દીકરાનો તો જલમ થયો છે. મહેલ પછવાડે લીલી લીલી ધરો ઊભી’તી એમાં જઈને દીકરાને નાખી આવે છે. | |||
રાજા પૂછે છે, ‘રાણીને શું આવ્યું?’ | |||
‘અણમાનેતીને વળી શું આવે? સાવરણી ને સૂંથિયાં આવ્યાં!’ | |||
ગામમાં તો વાતો થવા માંડી : અરરર! રાજાની રાણીને સાવરણી ને સૂથિયાં આવ્યાં! | |||
છોકરો તો દેવના ચક્કર જેવો! લીલી ધરોમાં પડ્યો પડ્યો રમે છે. હાથનો અંગૂઠો ચૂસે છે. છ યે રાણીની નજર ગઈ છે. | |||
રાજા આવ્યા. રાણીઓ કહે, ‘ધરો કપાવી નાખો.’ | |||
‘શું કામ?’ | |||
‘લીલાડું વળી શા કામનું?’ | |||
ધરોએ તો વાત સાંભળી છે. ધરોએ તો ગા’ને પૂછ્યું, ‘છોકરાને સાચવીશ?’ | |||
‘હા, મારા કાનમાં મેલી દે.’ | |||
છોકરાને કાનમાં લઈને ગા’ તો ચાલી ગઈ છે. | |||
છયે રાણીઓએ ગા’ને જોઈ, ‘અરરર! છોકરો તો ગા’ના કાનમાં રમે છે. વેચી નાખો ગા’ને!’ | |||
‘અરે કાંઈ ગા’ વેચાય? એનું દૂધ થાય, ઘી થાય, એની તો પૂજા થાય.’ | |||
‘ના, વેચો તો જ હા, નીકર ના.’ | |||
ગા’ વાત સાંભળી ગઈ છે. ગા’એ પીપળાને પૂછ્યું છે, ‘છોકરાને રાખીશ?’ | |||
પીપળો કહે, ‘હા, મારી પોલમાં મેલી દે.’ | |||
દીકરો તો ફૂલ જેવો પીપળાની પોલમાં રમે છે. ડાળે મધનું પોડું હતું એમાંથી દીકરાના મોંમાં દી અને રાત મધનાં ટીપાં ઝરે છે. એ તો ઘુઘવાટા કરે છે. | |||
છયે રાણીઓએ તો દીકરાને રમતો દીઠો છે. ‘રાજા રાજા, કપાવી નાખો પીપળાને. | |||
‘અરરર! પીપળો તો બામણ કે’વાય. એને તે કપાવાય! એને પાણી રેડીએ, એનું તો મોં જોઈએ. એને પગે લાગીએ.’ | |||
‘નહિ! કાપો તો જ હા, નીકર ના!’ | |||
પીપળો તો વાત સાંભળી ગયો છે. એણે તો દીકરો સુતારને સોંપ્યો છે. | |||
સુતાર તો દીકરાને ઘેર તેડી લાવ્યો છે. સુતારણને કહે કે ‘લે, તારે દીકઢણો આવ્યો છે.’ | |||
સુતારણ તો દીકરાને નવરાવે, ધોવરાવે, પહેરાવે, ઓઢાડે, ખવરાવે, પીવરાવે. | |||
દીકરાને તો કાચની નાનકી ગાડી ને કાચના નાનકડા બળદિયા કરાવી આપ્યા છે. | |||
દીકરો તો કાચની ગાડી ને કાચના બળદિયા હાંકતો હાંકતો નદીએ પાણી પાવા જાય છે. | |||
ત્યાં તો ગામનો રાજાયે ઘોડે ચડીને નીકળ્યો છે. છોકરાને જોયો છે. ઈ તો રાજાનો કુંવર! ઈ તો તપેશરી! એનું તો તાલકું જ તપતું હોય ને! ઘોડો થંભાવીને રાજા જોઈ રહ્યો છે. | |||
છોકરો તો નદીએ જઈને બોલે છે : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
::કાચની ગાડલી! | |||
::કાચના બળદ! | |||
::પૂછડે પાણી! | |||
::પો! પો! | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
રાજા તો વિસ્મે થઈ ગયો છે. | |||
‘એલા છોકરા, બીજી વાર બોલ તો!’ | |||
છોકરો ફરી વાર બોલ્યો છે : | |||
{{Poem2Close}} | |||