18,450
edits
વ્યાજનો વારસ/એ જામ, એ લબ,એ બોસા !: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
વ્યાજનો વારસ/એ જામ, એ લબ,એ બોસા ! (view source)
Revision as of 04:37, 8 July 2022
, 04:37, 8 July 2022no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|એ જામ, એ લબ,એ બોસા !|}} {{Poem2Open}} દિલ્હીની બજારના આવાસોમાંના એકની...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 96: | Line 96: | ||
અબ તો આરામ સે ગુજરતી હૈ. | અબ તો આરામ સે ગુજરતી હૈ. | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Poem2Open}} | |||
‘અજી વાહ ! મુશ્તરી !’ ઐયૂબખાન બોલી ઊઠ્યા. | ‘અજી વાહ ! મુશ્તરી !’ ઐયૂબખાન બોલી ઊઠ્યા. | ||
| Line 108: | Line 108: | ||
મુશ્તરીએ ગેલમાં આવી જઈને છોડી : | મુશ્તરીએ ગેલમાં આવી જઈને છોડી : | ||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
ન લેતા કોઈ સૌદા મોલ બાજારે મુહબ્બતકા | ન લેતા કોઈ સૌદા મોલ બાજારે મુહબ્બતકા | ||
મગર કુછ જાન અપની બેંચકર લેતે તો હમ લેતે; | મગર કુછ જાન અપની બેંચકર લેતે તો હમ લેતે; | ||
લગાયા જામ ઓઠોંસે જો ઉસને મુઝકો ઇશ્ક આયા | લગાયા જામ ઓઠોંસે જો ઉસને મુઝકો ઇશ્ક આયા | ||
કિ બોસા ઈન લબોં કા એ જરૂર લેતે તો હમ લેતે; | કિ બોસા ઈન લબોં કા એ જરૂર લેતે તો હમ લેતે; | ||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
લીટીએ લીટીએ રિખવ આહ્લાદકતા અનુભવી રહ્યો : એ જામ, એ ઓઠ અને એ બોસા ! બાદશાહ બહાદુરશાહ જફરની એ રસિકતા. શાએરી પાછળ ખુવાર થઈને દિલ્હીની શહેનશાહત ગુમાવી. લાલ કિલ્લામાં એનો મુકદ્દમો ચાલ્યો પછી બ્રહ્મદેશની પરાઈ ભોમકામાં નજરકેદ સ્વીકારી. પણ શાએરી — દિલ અને દિમાગની ગુલાબી — જતનથી જાળવી રાખી. મુગલ ઔલાદની એ વારસાગત રસિક અમીરાત. એ દીવાને આમ અને દીવાને ખાસ; એ તાજમહાલ અને મયૂરાસન; કાપડની બારીકાઈમાં અજોડ એવું ગેંજેટીકા મલમલ અને ગુલાબના અત્તરો; મુગલ જનાનખાનાની એ રંગીલાઈ. એ આસમાની… ધરતી પણ ભાવ ભજવે છે ને ! આજે એ જ દિલ્હીમાં ગુજરાતના એક અમીર કુટુંબનો નબીરો શાએરી પાછળ સ્વૈચ્છિક ખુવારી વહોરી રહ્યો છે… મદ્યપાનની અર્ધસભાન અવસ્થામાંય રિખવની વિચારમાળા આગળ વધતી હતી. | લીટીએ લીટીએ રિખવ આહ્લાદકતા અનુભવી રહ્યો : એ જામ, એ ઓઠ અને એ બોસા ! બાદશાહ બહાદુરશાહ જફરની એ રસિકતા. શાએરી પાછળ ખુવાર થઈને દિલ્હીની શહેનશાહત ગુમાવી. લાલ કિલ્લામાં એનો મુકદ્દમો ચાલ્યો પછી બ્રહ્મદેશની પરાઈ ભોમકામાં નજરકેદ સ્વીકારી. પણ શાએરી — દિલ અને દિમાગની ગુલાબી — જતનથી જાળવી રાખી. મુગલ ઔલાદની એ વારસાગત રસિક અમીરાત. એ દીવાને આમ અને દીવાને ખાસ; એ તાજમહાલ અને મયૂરાસન; કાપડની બારીકાઈમાં અજોડ એવું ગેંજેટીકા મલમલ અને ગુલાબના અત્તરો; મુગલ જનાનખાનાની એ રંગીલાઈ. એ આસમાની… ધરતી પણ ભાવ ભજવે છે ને ! આજે એ જ દિલ્હીમાં ગુજરાતના એક અમીર કુટુંબનો નબીરો શાએરી પાછળ સ્વૈચ્છિક ખુવારી વહોરી રહ્યો છે… મદ્યપાનની અર્ધસભાન અવસ્થામાંય રિખવની વિચારમાળા આગળ વધતી હતી. | ||
| Line 121: | Line 123: | ||
<br> | <br> | ||
{{HeaderNav2 | {{HeaderNav2 | ||
|previous = | |previous = અમરતની આકાંક્ષાઓ | ||
|next = | |next = ગુલુ | ||
}} | }} | ||