18,450
edits
છંદોલય ૧૯૪૯: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 307: | Line 307: | ||
સૂકી ઝૂરીને મુજ ફૂલસેજ, | સૂકી ઝૂરીને મુજ ફૂલસેજ, | ||
મારે છતાંય શુભ આગમનાન્દી ગાવી! | મારે છતાંય શુભ આગમનાન્દી ગાવી! | ||
{{સ-મ|૧૯૪૬}} <br> | |||
</poem> | |||
== તને ચ્હાતાં ચ્હાતાં == | |||
<poem> | |||
તને ચ્હાતાં ચ્હાતાં તવ સ્વરૂપની માનસછવિ | |||
ગયો સર્જી મારે હૃદય વસતો ગોપન કવિ! | |||
તને એ તો હાવાં નવ નવ સ્વરૂપે નિરૂપતો, | |||
વળી હું ના જાણું સહુ સૃજનમાં એમ છૂપતો; | |||
તને કીધી એણે પ્રગટ નભમાં ને જલથલે, | |||
વળી આ સૃષ્ટિનાં સહુ અચલનાંયે દલદલે; | |||
અને એમાં, પૂર્વે તવ કંઈ હું પામ્યો પરિચય | |||
થયો એનો રે વિસ્મરણ મહીં સંપૂર્ણ વિલય! | |||
હવે હું એ તારા અસલ રૂપને ના લહી શકું, | |||
તને હાવાં તારા અસલ સ્વરૂપે ના ચહી શકું; | |||
તને ખોવી મારે મુજ પ્રથમના મુગ્ધ મનથી, | |||
તને જોવી મારે હૃદયકવિના એ નયનથી! | |||
કશી તારી લીલા, કવિ! ન કળતો હું તવ છલ! | |||
સુગંધે ન્યાળું છું, અસલ રૂપ એનું, શતદલ! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br> | |||
</poem> | |||
== એક સ્મિતે == | |||
<poem> | |||
‘એ આવશે’ એમ રટી રહીને | |||
મેં તો દિશાનાં સહુ દ્વાર હેર્યાં, | |||
ને શૂળ સૌ કંટકની સહીને | |||
મેં તો પ્રિયાને પથ પુષ્પ વેર્યાં. | |||
ત્યાં તો હવા નૂપુરનાદ લાવી, | |||
ઊડી રહ્યો પાલવ દૂર કંપી, | |||
‘હા, એ જ એ હા, પ્રિય એ જ આવી’ | |||
કહી રહી ઝંખન કૈંક જંપી! | |||
આવી છતાં એ જ ક્ષણે જતી ર્હૈ, | |||
જાણે કશી ચંચલ વીજરેખા; | |||
ને પૂર્ણિમાની રઢ મેલતી ગૈ | |||
રહસ્યથી ગુંઠિત બીજલેખા! | |||
રે હોઠનું ચુંબન પ્રાણપ્રીતે | |||
દીધું ભલે ના, પણ એક દૃષ્ટિ | |||
જો હોત કીધી, બસ એક સ્મિતે | |||
મોરી વસંતે મુજ હોત સૃષ્ટિ! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૬}} <br> | {{સ-મ|૧૯૪૬}} <br> | ||
</poem> | </poem> | ||