18,450
edits
અંતિમ કાવ્યો: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 22: | Line 22: | ||
{{સ-મ|સપ્ટેમ્બર, ૨૦૧૨}} <br> | {{સ-મ|સપ્ટેમ્બર, ૨૦૧૨}} <br> | ||
</poem> | |||
== નિકટ – દૂર == | |||
<poem> | |||
સ્ત્રી: આપણે પરસ્પરથી અત્યંત નિકટ થવું નથી. | |||
પુરુષ: તો આપણે પરસ્પરથી અત્યંત દૂર પણ જવું નથી. | |||
સ્ત્રી: અત્યંત નિકટ થવામાં ક્યારેક મને ભય થાય, | |||
{{space}} તમારા વ્યક્તિત્વમાં જ રખે મારા અસ્તિત્વનો લય થાય ! | |||
પુરુષ: અત્યંત દૂર જવામાં ક્યારેક મનેય ભય થાય, | |||
{{space}} આપણી પરસ્પર જે આત્મીયતા રખે એનો ક્ષય થાય ! | |||
સ્ત્રી: અત્યંત નિકટ નહિ થવું ને અત્યંત દૂર નહિ જવું. | |||
પુરુષ: સમુદ્રમાં હોય જેવું બે નૌકાનું સાથે સાથે વહી જવું. | |||
{{સ-મ|૨૦૧૩}} <br> | |||
</poem> | |||
== હવે == | |||
<poem> | |||
આ મારો હાથ તમારા હાથ સાથે હળ્યો, | |||
હવે શું દૂર ? શું પાસે ? જ્યાં પ્રાણ પ્રાણમાં ઢળ્યો. | |||
હવે આ પ્રેમ તે પ્રેમની પારનો પ્રેમ, | |||
નહિ નામ ને રૂપ, હવે હેમનું હેમ; | |||
હવે શું વાણી ? શું વાદ ? જ્યાં શ્વાસ શ્વાસમાં ભળ્યો. | |||
હવે હું નહિ, તું નહિ, હતું તે સૌ ગયું, | |||
કશું ન્હોતું ત્યારે જેમ હતું તેમ થયું; | |||
હવે શું જન્મ ? શું મૃત્યુ ? જ્યાં અંત આદિમ ફળ્યો. | |||
{{સ-મ|માર્ચ, ૨૦૧૩}} <br> | |||
</poem> | |||
== સત્યાશીયે == | |||
<poem> | |||
વર્ષોનાં મારાં કર્મોને આજે એકસાથે સ્મરી રહું, | |||
ત્યારે સંકલ્પોની ફૂલીફાલી સૃષ્ટિમાં હું સરી રહું. | |||
હે અગ્નિ ! તમે મારા અણુઅણુમાં વસ્યા, | |||
ક્ષણેક્ષણ તમે મારા શ્વાસેશ્વાસે શ્વસ્યા; | |||
એમાં મારા ચૈતન્ય સ્વરૂપને હું સાક્ષાત્ કરી રહું. | |||
હે અગ્નિ ! તમે બીજપ્રક્ષેપો કર્યાં કર્યાં, | |||
ને સૌ સંકલ્પો ને કર્મો રૂપે ફળ્યાં કર્યાં; | |||
એ નિષ્કામ, નિર્લેપ કર્મોનું ધ્યાન આજે ધરી રહું. | |||
હે અગ્નિ ! મારો દેહ ભસ્મમાં ભળી જાય, | |||
ને મારું ચૈતન્ય ચૈતન્યમાં મળી જાય; | |||
તમારી સહાય પ્રાર્થું કે હું એવું મૃત્યુ વરી રહું. | |||
{{સ-મ|૧૮ મે ૨૦૧૩}} <br> | |||
</poem> | |||
== ભસ્મ રૂપે == | |||
<poem> | |||
હવે તમે કહો છો, ‘ક્યારેક મળશું !’ | |||
વર્ષો લગી પરસ્પરથી દૂર ગયા, હવે પાછા વળશું ? | |||
વર્ષો પૂર્વે મળ્યા ત્યારે કેવું મળ્યા હતા, | |||
તમે સહી શક્યા નહિ એવું હળ્યા હતા; | |||
તમે કહ્યું, ‘હવેથી મળશું નહિ, આમ ક્યાં લગી બળશું ?’ | |||
આયુષ્યનો અંત હવે બહુ દૂર નથી, | |||
મૃત્યુ આપણે માનીએ એવું ક્રૂર નથી; | |||
ક્યારેક મળશું, પણ સદેહે નહિ, ભસ્મરૂપે ભળશું. | |||
{{સ-મ|જુલાઈ, ૨૦૧૩}} <br> | |||
</poem> | |||
== નર્યા ને નર્યા == | |||
<poem> | |||
વર્ષોનાં વર્ષો પછી આપણે પાછા ફર્યા, | |||
વચમાં વર્ષોનાં વર્ષો આપણે સ્વેચ્છાએ વિરહને વર્યા. | |||
વિરહમાંયે આપણું મન ભર્યું ભર્યું હતું, | |||
બારે માસ જાણે વસંત હોય એમ થતું, | |||
પરસ્પરનો સંગ ન’તો તોયે કેટકેટલા રંગ ધર્યા. | |||
આપણે જ્યાંથી આરંભ કર્યો અંતે ત્યાં જ મળ્યા, | |||
વિરહનાં વર્ષો એવાં તો ફૂલ્યાં, ફાલ્યાં ને ફળ્યાં, | |||
વર્ષોનાં વર્ષો પૂર્વે હતાં એવાં આજે જાણે નર્યાં ને નર્યાં. | |||
{{સ-મ|જુલાઈ, ૨૦૧૩}} <br> | |||
</poem> | |||
== ઈશાવાસ્ય == | |||
<poem> | |||
કેટકેટલું રુદન ને કેટકેટલું હાસ્ય, | |||
કેટકેટલું તાંડવ ને કેટકેટલું લાસ્ય. | |||
આપણાં એ વર્ષો, જીર્ણ એમનો ન અંત; | |||
કાળ જાણે થંભ્યો અને આપણે અનંત; | |||
એ વર્ષોમાં જાણે ન કોઈ દૈન્ય, ન કોઈ હાસ્ય. | |||
એ સૌ હવે સ્મૃતિમાં છે, ક્યાંય નથી ગયું; | |||
સીમ તે અસીમ, રૂપ તે અરૂપ થયું; | |||
એ જગત્યાં જગત્ તો હવે આપણું ઈશાવાસ્ય. | |||
{{સ-મ|જાન્યુઆરી, ૨૦૧૩}} <br> | |||
</poem> | </poem> | ||