શાંત કોલાહલ: Difference between revisions

આવે ને અવસરિયે, વાલમ,

ફોરતી ફોરમ રાતની રાણી,

ઝરણાંને જલ ઝૂલતી વાણી,

રોમની ઝીણી લ્હેરિયું,

એનું ઓળખી લેવું ગાન.

ઉરને જેવી લાગતી લગન,

આંખમાં એવી જાગતી અગન,

હાલ્ય, નિરાળા ભાવનું

આપણ ભૂલીએ રે કૈં ભાન.

૧૬ રેણ

હંસની પાંખે આંહિંથી ઊડી જાય :

ઓલાં ઉંઘનારા તે અવનવી કોઈ દુનિયા દેખે

અમલ એવો પાય.

આંખની પલક લીજિયે રે તંઈ તેરસો જોજન જાય.

એકથી અવર લોકમાં ભમે આપણી તે આ કાય.

પ્હોરને ઝૂલણ-ઢોલિયે તે ભવભવની લ્હેર્યું વાય.

૧૭ એઈ વ્હાલીડા

એઈ  વ્હાલીડા ! સાંભળી લેજે સાદ,

અંગ મારાંને વીંટળાયો છે નાગ,

ઝેરની એનાં જીરવી જાય ન આગ,

મોવરમાં ધર મંતરનો કોઈ રાગ,

મેલજે મોરી યાદ...

વ્હાલીડા સાંભળી લેજે સાદ...

ચંતને ય  ન્હૈ ચેન,

આવતું ઘેરું ઘેન.

જાય છે ચારે કોર,

આવતો ઓરો મોર;

૧૮ રૂપને મ્હોરે

જવાની જોઈ ઘણી નખરાળ,

એની તો એ જ ભલી રખવાળ.

ગુંજતો એનો બોલ,

ઓળખી લેવી ઓલ,

ફાવે તો ચડવી એની ડાળ...

પાથરેલી મલમલ,

પાતાળ ઘેરાં જલ;

કરે કેટલાં નવાં છલ !

ખેલિયે પલે પલ.

મલય પવન