સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/શરદ ઠાકર/‘બાંઝ ઔરત’: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search

સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/શરદ ઠાકર/‘બાંઝ ઔરત’ (view source)

Revision as of 08:51, 29 September 2022

352 bytes added ,  08:51, 29 September 2022
no edit summary
(Created page with "{{Poem2Open}} {{space}} “ક્યાતકલીફહૈ?” “સા’બ, યેમેરીબેટીહૈ, મંગલા. શાદીકોએકસાલહ...")
 
No edit summary
Line 1: Line 1:
{{Poem2Open}}
{{Poem2Open}}
{{space}}
“ક્યા તકલીફ હૈ?”
“ક્યાતકલીફહૈ?”
“સા’બ, યે મેરી બેટી હૈ, મંગલા. શાદી કો એક સાલ હો ગયા, લેકિન અભી તક બચ્ચા નહીં હુઆ.”
“સા’બ, યેમેરીબેટીહૈ, મંગલા. શાદીકોએકસાલહોગયા, લેકિનઅભીતકબચ્ચાનહીંહુઆ.”
મારી નજર સામે બેઠેલી મંગળા ઉપર પડી. હજુ તો એ પોતે જ બાળક જેવડી લાગતી હતી. દૂબળી-પાતળી, બીધેલી હરણી જેવી, જાણે ‘ઘર-ઘર’ રમતાં રમતાં આ છોકરી ઘરગૃહસ્થીમાં જઈ પડી હોય. સાથે એની મા આવી હતી. ભણેલી-ગણેલી બહેનો લગ્ન કર્યા પછી એક-બે વર્ષ સુધી સંતાન ન જન્મે એ માટે શું કરવું એની સલાહ પૂછવા આવતી હોય છે, ત્યારે મંગળા સત્તર વર્ષની હશે ત્યારે પરણી ગઈ હશે ને અઢારમે વરસે એને ખોળાના ખૂંદનારની તરસ જાગી હતી.
મારીનજરસામેબેઠેલીમંગળાઉપરપડી. હજુતોએપોતેજબાળકજેવડીલાગતીહતી. દૂબળી-પાતળી, બીધેલીહરણીજેવી, જાણે‘ઘર-ઘર’ રમતાંરમતાંઆછોકરીઘરગૃહસ્થીમાંજઈપડીહોય. સાથેએનીમાઆવીહતી. ભણેલી-ગણેલીબહેનોલગ્નકર્યાપછીએક-બેવર્ષસુધીસંતાનનજન્મેએમાટેશુંકરવુંએનીસલાહપૂછવાઆવતીહોયછે, ત્યારેમંગળાસત્તરવર્ષનીહશેત્યારેપરણીગઈહશેનેઅઢારમેવરસેએનેખોળાનાખૂંદનારનીતરસજાગીહતી.
મેં મારી ફરજ બજાવી. મંગળાનો કેસ કાઢ્યો. વિગતો ટપકાવી. પછી એને ‘એકઝામિનેશન ટેબલ’ ઉપર લીધી. પછી એ મા-દીકરીને સમજાવવા બેઠો.
મેંમારીફરજબજાવી. મંગળાનોકેસકાઢ્યો. વિગતોટપકાવી. પછીએને‘એકઝામિનેશનટેબલ’ ઉપરલીધી. પછીએમા-દીકરીનેસમજાવવાબેઠો.
“મારી દૃષ્ટિએ મંગળાને સારવારની જરૂર જ નથી. હજી તો એનાં લગ્નને માંડ એક વર્ષ પૂરું થયું છે. થોડી ધીરજ રાખો.” નહીં સા’બ! અગર બચ્ચા નહીં હુઆ, તો ઉસકા ઘરવાલા ઉસકો વાપસ ભેજ દેગા.”
“મારીદૃષ્ટિએમંગળાનેસારવારનીજરૂરજનથી. હજીતોએનાંલગ્નનેમાંડએકવર્ષપૂરુંથયુંછે. થોડીધીરજરાખો.” નહીંસા’બ! અગરબચ્ચાનહીંહુઆ, તોઉસકાઘરવાલાઉસકોવાપસભેજદેગા.”
“એમ તે કંઈ હોતું હશે? બાળક તો સારવાર પછી પણ કદાચ ન થાય. એમાં સ્ત્રીનો શો વાંક?”
“એમતેકંઈહોતુંહશે? બાળકતોસારવારપછીપણકદાચનથાય. એમાંસ્ત્રીનોશોવાંક?”
“વો હમ કુછ નહીં જાને, સા’બ! બસ, તુમ ઇલાજ કરો.” “સારું! મંગળાના વરને બોલાવો. પહેલાં એની લેબોરેટરીમાં તપાસ કરવી પડશે.”
“વોહમકુછનહીંજાને, સા’બ! બસ, તુમઇલાજકરો.” “સારું! મંગળાનાવરનેબોલાવો. પહેલાંએનીલેબોરેટરીમાંતપાસકરવીપડશે.”
મંગળાની માના ચહેરા ઉપર નિરાશાની શ્યામલ છાયા ઢળી ગઈ. “જમાઈ કી બાત જાને દો, સા’બ! વો ખરાબ આદમી હૈ. લડકી કો બહુત મારતા હૈ. ઉસકી તો બસ એક હી બાત હૈ: યા મુઝે બચ્ચા દો, વરના તુમ ચલી જાઓ. સા’બ, આપ જમાઈ કી બાત છોડ કર મંગલા કી દવા શુરૂ કર દો.”
મંગળાનીમાનાચહેરાઉપરનિરાશાનીશ્યામલછાયાઢળીગઈ. “જમાઈકીબાતજાનેદો, સા’બ! વોખરાબઆદમીહૈ. લડકીકોબહુતમારતાહૈ. ઉસકીતોબસએકહીબાતહૈ: યામુઝેબચ્ચાદો, વરનાતુમચલીજાઓ. સા’બ, આપજમાઈકીબાતછોડકરમંગલાકીદવાશુરૂકરદો.”
મેં એમ જ ગોળીઓ ઉતારી આપી. શારીરિક સંબંધ માટેની તારીખો અને બીજી કેટલીક શિખામણો આપીને મેં એને વિદાય કરી.
મેંએમજગોળીઓઉતારીઆપી. શારીરિકસંબંધમાટેનીતારીખોઅનેબીજીકેટલીકશિખામણોઆપીનેમેંએનેવિદાયકરી.
એક મહિના પછી આકોલાથી ફોન આવ્યો: સારવારનું કંઈ પરિણામ આવ્યું ન હતું. ગઈ કાલે રાત્રે એના વરે એને ધરવ થઈ જાય એ હદે મારી હતી. જો એક-બે મહિનામાં કોઈ સારા સમાચાર નહીં મળે તો ઘરમાંથી કાઢી મૂકવાની ધમકી આપી દીધી હતી.
એકમહિનાપછીઆકોલાથીફોનઆવ્યો: સારવારનુંકંઈપરિણામઆવ્યુંનહતું. ગઈકાલેરાત્રેએનાવરેએનેધરવથઈજાયએહદેમારીહતી. જોએક-બેમહિનામાંકોઈસારાસમાચારનહીંમળેતોઘરમાંથીકાઢીમૂકવાનીધમકીઆપીદીધીહતી.
હું આટલે દૂર બેઠાં બેઠાં શું કરી શકું? “મંગલા, જો ગોલિયાં મૈંને લિખી થીં, વો ફિરસે શુરૂ કર દો. ઔર ઇસ મહિનેમેં બારહ, ચૌદહ, સોલહ ઔર અઠારવીં તારીખ કો...” ફરી પાછી એ જ વૈજ્ઞાનિક સમજણ અને શિખામણ. બધું સાંભળી લીધા પછી એ ત્રસ્ત અબળાએ ફોન મૂકી દીધો. એના પતિથી ગુપ્ત રીતે બિચારી એસ.ટી.ડી. બૂથમાં આવીને મારી સાથે વાત કરતી હતી.
હુંઆટલેદૂરબેઠાંબેઠાંશુંકરીશકું? “મંગલા, જોગોલિયાંમૈંનેલિખીથીં, વોફિરસેશુરૂકરદો. ઔરઇસમહિનેમેંબારહ, ચૌદહ, સોલહઔરઅઠારવીંતારીખકો...” ફરીપાછીએજવૈજ્ઞાનિકસમજણઅનેશિખામણ. બધુંસાંભળીલીધાપછીએત્રસ્તઅબળાએફોનમૂકીદીધો. એનાપતિથીગુપ્તરીતેબિચારીએસ.ટી.ડી. બૂથમાંઆવીનેમારીસાથેવાતકરતીહતી.
અને એક કમભાગી દિવસે એના ધણીએ બાપડીને મારી-મારીને લોથ જેવી કરી નાખી, “નિકલ જા, સા... ઘરમેં સે. તેરે જૈસી બાંઝ ઔરત કો ઘરમેં રખને સે ક્યા ફાયદા?”
અનેએકકમભાગીદિવસેએનાધણીએબાપડીનેમારી-મારીનેલોથજેવીકરીનાખી, “નિકલજા, સા... ઘરમેંસે. તેરેજૈસીબાંઝઔરતકોઘરમેંરખનેસેક્યાફાયદા?”
મંગલા રડતી-વલખતી અમદાવાદ આવી. બીજે દિવસે મા એને લઈને મારી પાસે આવી. મેં સારવાર આપતાં પહેલાં એને ફરી એક વાર તપાસી લીધી. પછી હર્ષવિષાદ અને કરુણાના મિશ્ર ભાવો સાથે નિદાન જાહેર કર્યું, “મંગલા, તુમ મા બનનેવાલી હો.” અને એ ધ્રુસકે-ધ્રુસકે રડી પડી. એની માની આંખોમાં ચમક હતી, “સા’બ, અબ જમાઈ મેરી બેટી કો વાપસ બુલા લેગા.”
મંગલારડતી-વલખતીઅમદાવાદઆવી. બીજેદિવસેમાએનેલઈનેમારીપાસેઆવી. મેંસારવારઆપતાંપહેલાંએનેફરીએકવારતપાસીલીધી. પછીહર્ષવિષાદઅનેકરુણાનામિશ્રભાવોસાથેનિદાનજાહેરકર્યું, “મંગલા, તુમમાબનનેવાલીહો.” અનેએધ્રુસકે-ધ્રુસકેરડીપડી. એનીમાનીઆંખોમાંચમકહતી, “સા’બ, અબજમાઈમેરીબેટીકોવાપસબુલાલેગા.”
{{Right|[‘દિવ્ય ભાસ્કર’ દૈનિક: ૨૦૦૫]}}
{{Right|[‘દિવ્યભાસ્કર’ દૈનિક: ૨૦૦૫]}}
{{Poem2Close}}
{{Poem2Close}}
KhyatiJoshi
26,604

edits

Retrieved from "https://wiki.ekatrafoundation.org/wiki/Special:MobileDiff/52297"

Navigation menu