વંઠેલાં અને બીજી નાટિકાઓ/યશોધરા: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search

વંઠેલાં અને બીજી નાટિકાઓ/યશોધરા (view source)

Revision as of 06:22, 14 October 2022

774 bytes added ,  06:22, 14 October 2022
no edit summary
No edit summary
No edit summary
Line 22: Line 22:
}}
}}
{{Ps
{{Ps
|બાળકો [ઝીલે છે] :  
|બાળકો [ઝીલે છે] :  
|મારા બાપુને, બેની! બે બે કુંવરિયા.
|મારા બાપુને, બેની! બે બે કુંવરિયા.
}}
}}
Line 52: Line 52:
|યશોધરા :  
|યશોધરા :  
|હાં હાં રે બેની!  
|હાં હાં રે બેની!  
નાને માગી છે તલવાર —
}}
}}
{{Ps
{{Ps
નાને માગી છે તલવાર —
|બાળકો [ઝીલે છે] :  
|બાળકો [ઝીલે છે] :  
|હાં હાં રે બેની!  
|હાં હાં રે બેની!  
}}
{{Ps
નાને માગી છે તલવાર.
નાને માગી છે તલવાર.
}}
}}
Line 64: Line 62:
|યશોધરા :  
|યશોધરા :  
|વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે:  
|વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે:  
|ભેટે ઝૂલે છે તલવાર,  
ભેટે ઝૂલે છે તલવાર,<br>
વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે.
વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે.
}}
{{Ps
|બાળકો :
|બાળકો :
}}
}}
{{Right|[અભિનયમાં કમર પર હાથ ઝુલાવતાં, બંકી છટાથી ગતિ કરતાં]}}
{{Right|[અભિનયમાં કમર પર હાથ ઝુલાવતાં, બંકી છટાથી ગતિ કરતાં]}}
{{Ps
 
<br>
ભેટે ઝૂલે છે તલવાર,  
ભેટે ઝૂલે છે તલવાર,  
વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે.
વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે.
[ગીત ગુંજતાં ગુંજતાં બીજાં બાળકો વીંગમાં ચાલ્યાં જાય છે. બાકી રહે છે ત્રણ જણાં : યશોધરા, ને એનાં ભાઈ-બહેન. યશોધરાનો નાનો ભાઈ ગદાધર ઓચિંતો ગીત અટકાવીને બાલસહજ કુતૂહલથી અગાઉની અધૂરી રહેલી વાત પૂછે છે.]
<br>
{{Space}}[ગીત ગુંજતાં ગુંજતાં બીજાં બાળકો વીંગમાં ચાલ્યાં જાય છે. બાકી રહે છે ત્રણ જણાં : યશોધરા, ને એનાં ભાઈ-બહેન. યશોધરાનો નાનો ભાઈ ગદાધર ઓચિંતો ગીત અટકાવીને બાલસહજ કુતૂહલથી અગાઉની અધૂરી રહેલી વાત પૂછે છે.]
{{Ps
|ગદાધર :
|ગદાધર :
|પણ, હેં જશુબહેન! પછી કૌરવોની સભામાં શું થયું?
|પણ, હેં જશુબહેન! પછી કૌરવોની સભામાં શું થયું?
Line 259: Line 262:
|યશોધરા :  
|યશોધરા :  
|હાં હાં રે બેની!  
|હાં હાં રે બેની!  
નાનેરો સૂતો સંગ્રામ!
}}
}}
{{Ps
{{Ps
નાનેરો સૂતો સંગ્રામ!
|બાળકો :  
|બાળકો :  
|હાં હાં રે બેની!  
|હાં હાં રે બેની!  
નાનેરો સૂતો સંગ્રામ!
}}
}}
{{Ps
{{Ps
નાનેરો સૂતો સંગ્રામ!
|યશોધરા :  
|યશોધરા :  
|વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે  
|વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે <br>
ભેટે ઝૂલે છે તલવાર, <br>
વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે!
}}
}}
{{Ps
ભેટે ઝૂલે છે તલવાર,
વીરાજી કેરી ભેટે ઝૂલે રે!
{{Right|[બાળકો ઝીલે છે. બધાં જાય છે. સંગીત શમે છે. ડાબી બાજુની વીંગમાંથી બે પનિહારીઓ ખાલી બેડાં લઈ પ્રવેશ કરે છે. ચાલી ગયેલી યશોધરા તરફ આંગળી બતાવી વાતો કરે છે.]}}
{{Right|[બાળકો ઝીલે છે. બધાં જાય છે. સંગીત શમે છે. ડાબી બાજુની વીંગમાંથી બે પનિહારીઓ ખાલી બેડાં લઈ પ્રવેશ કરે છે. ચાલી ગયેલી યશોધરા તરફ આંગળી બતાવી વાતો કરે છે.]}}
{{Ps
{{Ps
Line 311: Line 313:
}}
}}
{{Ps
{{Ps
હેમકુંવર : અને વરે તોફાન ન કર્યું?
|હેમકુંવર :
વજકુંવર : ના. એને તો જુવાનોએ સારી પેઠે સંભળાવ્યું. અને એણે પણ જશુને ‘બહેન’ કહી કાપડું કર્યું. બાપડો બહુ પસ્તાયો!
|અને વરે તોફાન ન કર્યું?
હેમકુંવર : અને જશુના કાકામામા શું બોલ્યા?
}}
વજકુંવર : એ રોયાઓને તો દયાનો છાંટો ય ન મળે. એણે જશુને પહેર્યે લૂગડે કાઢી એને અને એનાં બે નાનાં ભાઈબહેનને.
{{Ps
હેમકુંવર : હવે પેટ શી રીતે ભરે છે?
|વજકુંવર :
વજકુંવર : દડિયા વાળીને, છાયલાં છાપીને, અગરબત્તી વણીને.
|ના. એને તો જુવાનોએ સારી પેઠે સંભળાવ્યું. અને એણે પણ જશુને ‘બહેન’ કહી કાપડું કર્યું. બાપડો બહુ પસ્તાયો!
[વીંગના ખૂણામાં દેખાય તે રીતે યશોધરા, માલતી તથા ગદુને લઈ એક પથ્થર પર બેસે છે. અને યશોધરા ભાઈ બહેનને નાની બંદૂક વતી એક ઝાડ પરનું નિશાન તાકતાં શીખવે છે.]
}}
યશોધરા : [ભાઈને બતાવે છે] જો ગદુ! બંદૂક આમ ઝલાય, નીકર ખભાને ધક્કો લાગે અને નિશાન ચૂકી જવાય.
{{Ps
[ગદાધર નિશાનને સ્થિર દૃષ્ટિએ તાકવા મથે છે.]
|હેમકુંવર :
હેમકુંવર : એ મારા બાપ! આ વળી ક્યાંથી શીખી? બૈરાંની જાતથી આવું થાય?
|અને જશુના કાકામામા શું બોલ્યા?
વજકુંવર : આજકાલ તો ન થાય એટલું ઓછું છે! [નિઃશ્વાસ]
}}
હેમકુંવર : પણ એ શીખી ક્યાંથી?
{{Ps
વજકુંવર : એના બાપ સૂરનગરમાં કારભારી હતા. ત્યાંની રાજકુંવરીઓ જંગલમાં જઈને ઓઝલ કાઢી નાખી પછી ઘોડેસવારી ને નિશાનબાજી શીખતી. જશું પણ ત્યાં સાથે જતી.
|વજકુંવર :
હેમકુંવર : તે હવે આ શું લઈને બેઠી છે?
|એ રોયાઓને તો દયાનો છાંટો ય ન મળે. એણે જશુને પહેર્યે લૂગડે કાઢી એને અને એનાં બે નાનાં ભાઈબહેનને.
વજકુંવર : ભાઈબહેનને ઉછેરવાનું લઈને.
}}
હેમકુંવર : પણ આખો જન્મારો આમ જાશે ખરો?
{{Ps
વજકુંવર : એ કહે છે કે સ્ત્રીઓને માથે દુઃખના ડુંગરા ચડ્યા છે, તે જોઈ સંસાર માંડવો ગમતો નથી.
|હેમકુંવર :
હેમકુંવર : અરેરે માડી! કોણ જાણે શુંય થવા બેઠું છે! સ્ત્રી બાપડી મથી મથીને કેટલું મથશે? અજવાળી તોયે રાત ને?
|હવે પેટ શી રીતે ભરે છે?
[એ સમયે નળ ખાતાનો પટાવાળો ખભે ચપરાસ અને હાથમાં લાકડી લઈને હાકોટા કરતો આવે છે.]
}}
પટાવાળો : ચાલો! ચાલો! જલ્દી પાણી ભરી લો! ટાંકી બંધ કરી દેવી છે. ચાલો નીકળો, નીકર બેડાં ઉઠાવીને ફેંકી દઉં છું.
{{Ps
વજકુંવર : ઓ મા! વાતવાતમાં ખબર જ ન રહી! દોડો, દોડો બહેન, નહિ તો પાણી વિનાનાં રહી જશું. અને આ રોયા જમદૂતને તો દયા જ નહિ આવે, ચાલો.
|વજકુંવર :
[બંને જણીઓ બેડાં લઈને વીંગની અંદર દોડી જાય છે અને તુર્ત જ બે પનિયારીઓ લડતી લડતી બહાર નીકળે છે.]
|દડિયા વાળીને, છાયલાં છાપીને, અગરબત્તી વણીને.
બ્રાહ્મણી : તે કાંઈ તારા બાપનો નળ છે?
}}
કણબણ : હવે બેસ બેસ, બાપવાળી! હમણાં જમાદારને બોલાવીશ તો બેડુંય આંચકી જાશે, ખબર છે? એને અમે પૈસા દઈએ છીએ.
{{Right|[વીંગના ખૂણામાં દેખાય તે રીતે યશોધરા, માલતી તથા ગદુને લઈ એક પથ્થર પર બેસે છે. અને યશોધરા ભાઈ બહેનને નાની બંદૂક વતી એક ઝાડ પરનું નિશાન તાકતાં શીખવે છે.]}}
બ્રાહ્મણી : એટલે એક તો નળે મારો વારો જ ન આવવા દેવો, ને ઉપર જતા બેડું આંચકવું?
{{Ps
કણબણ : વારોબારો વળી શેનો? બળુકી હોય તે ભરી લ્યે. તારા સારુ નળ કાંઈ આખી રાત બેઠો નહિ રહે.
|યશોધરા :
બ્રાહ્મણી : એટલે તું આડી પડીને આઠ-આઠ બેડાં ભરી લઈશ, અને મારે અહીંયાં ટીપું પાણી વિના દા’ડો આથમશે, એમ ને? અરે ભૂંડી! મારે ઘેરે છોકરાં રોતાં હશે.
|[ભાઈને બતાવે છે] જો ગદુ! બંદૂક આમ ઝલાય, નીકર ખભાને ધક્કો લાગે અને નિશાન ચૂકી જવાય.
કણબણ : ભૂંડી તારી જે હોય તે! બોલ્યા વિનાની રે’જે, નીકર બેડું મારીશ માથામાં.
}}
બ્રાહ્મણી : તારે એકલીને જ હાથ હશે, ને અમારા હાથ ભાંગી ગયા હશે, ખરું?
{{Right|[ગદાધર નિશાનને સ્થિર દૃષ્ટિએ તાકવા મથે છે.]}}
કણબણ : આ લે ત્યારે [એટલું કહી બ્રાહ્મણીને ગાગર મારે છે. યશોધરા વચ્ચે પડીને કણબણના હાથ ઝાલે છે.]
{{Ps
યશોધરા : [પટાવાળાને] અરે ભાઈ, તું ઊભો હસી શું રહ્યો છે? આટલા વહેલા નળ બંધ કરીને બાઈઓનાં માથાં શીદ ફોડાવ છ?
|હેમકુંવર :
પટાવાળો : ત્યારે કોરેકોરાં કેમ પાણી ભરવા હાલ્યાં આવે છે? અમારે ય પેટ હોયને, બાઈ?
|એ મારા બાપ! આ વળી ક્યાંથી શીખી? બૈરાંની જાતથી આવું થાય?
[તે વખતે રાજનો ઇજનેર આવે છે.]
}}
ઇજનેર : [પટાવાળાને] આ ટાંકીમાં નકામું પાણી વપરાય છે. કાલથી ત્રણ ચકલીઓ બંધ કરજો.
{{Ps
યશોધરા : [સામે આવી] સાહેબ, મારી વાત સાંભળશો?
|વજકુંવર :
ઇજનેર : નહિ બાઈ, હું તમારા ફંડફાળામાં કંઈ નહિ ભરી શકું.
|આજકાલ તો ન થાય એટલું ઓછું છે! [નિઃશ્વાસ]
યશોધરા : હું ફાળો ભરાવવા નથી આવી. આમ જરી જોશો? [નળ ઉપર લડતી બાઈઓ તરફ બતાવે છે.]
}}
ઇજનેર : શું જોવાનું છે?
{{Ps
યશોધરા : તમે ચકલીઓ બંધ કરવા હુકમ દીધો. પણ ઓછી ચકલીઓને લીધે તો આઠેય પહોર બૈરાં લડે છે. એનાં બાળકોની તો દયા કરો.
|હેમકુંવર :
ઇજનેર : તું એ બૈરાંની ‘સ્પોક્સમેન’ બનીને અહીં આવી છે?
|પણ એ શીખી ક્યાંથી?
યશોધરા : મને અંગ્રેજી નથી આવડતું, સાહેબ!
}}
ઇજનેર : તો અરજી કરાવજોને! વિચાર કરવામાં આવશે.
{{Ps
યશોધરા : પણ આ નજરે જુવો છો પછી અરજીની શી જરૂર?
|વજકુંવર :
ઇજનેર : બાઈ, મને લાગે છે કે મારે મારી ખુરસી ખાલી કરીને તને ત્યાં બેસાડવી જોઈએ. [તિરસ્કારથી હસે છે.]
|એના બાપ સૂરનગરમાં કારભારી હતા. ત્યાંની રાજકુંવરીઓ જંગલમાં જઈને ઓઝલ કાઢી નાખી પછી ઘોડેસવારી ને નિશાનબાજી શીખતી. જશું પણ ત્યાં સાથે જતી.
યશોધરા : તમે ગુસ્સે શીદ થાઓ છો, સાહેબ?
}}
ઇજનેર : પાણીનો હિસાબ તમે જાણો છો, બાઈ? આવતા વર્ષે દુકાળ પડશે તે વેળા કાદવ પીવો પડશે કાદવ! ખબર છે?
{{Ps
યશોધરા : તો તમારી વિદ્યા શા ખપની, ભાઈ?
|હેમકુંવર :
ઇજનેર : ચિબાવલી લાગે છે. સ્ટૂપિડ! ચલાવ. [ચાલ્યા જાય છે. ખાલી બેડાં લઈને પનિયારીઓ આગળ આવે છે. વાતો કરે છે.]
|તે હવે આ શું લઈને બેઠી છે?
કણબણ : રોયાની જીભ જોઈ? કે’છે કે કાદવ પીવો પડશે!
}}
બ્રાહ્મણી : એ ગવન્ડર આવે છે આંહીં, ગવન્ડર. એટલે કરશે આતશબાજી. ઇ સારુ ભરશે તળાવમાં પાણી. એટલું પાણી આપણા ગોળામાંથી જ પડાવશે ને?
{{Ps
યશોધરા : ઓહો! એમ છે?
|વજકુંવર :
કણબણ : ને આપણે રોયાં બેડે બેડે માથાં ફોડીએ!
|ભાઈબહેનને ઉછેરવાનું લઈને.
બ્રાહ્મણી : શું કરીએ? ઘરમાં સાસરો, જેઠ, દેર સહુને નાવાં, સહુનાં ધોતિયાં ધોવાં, છોકરાંને નવરાવવાં! પાણી ખેંચ્યા જ કરવું આપણે.
}}
યશોધરા : આપણે એમ ઠરાવીએ : ચાર જ દા’ડા પાણી વિના રાખીએ પુરુષોને.
{{Ps
કણબણ : તો તો સીધા થઈ જાય.
|હેમકુંવર :
બ્રાહ્મણી : ઓ બાપ! મારો વર તો લાકડી લઈને જ ઊઠે ને!
|પણ આખો જન્મારો આમ જાશે ખરો?
કણબણ : હા ભૈ! એ તો હું ભૂલી જ ગયેલી.
}}
યશોધરા : તો માર ખાઈ લેવો, પણ પાણી ન ભરવું. આપણાં શરીરનું લોહી કંઈ થોડું એને નહાવાનું પાણી થઈ જવાનું હતું?
{{Ps
બાહ્મણી : બેન, તમને એ બધું સૂઝે છે. એ તો અનુભવે સમજાય.
|વજકુંવર :
[બેઉ પનિયારીઓ કટાક્ષ કરતી ચાલી જાય છે.]
|એ કહે છે કે સ્ત્રીઓને માથે દુઃખના ડુંગરા ચડ્યા છે, તે જોઈ સંસાર માંડવો ગમતો નથી.
યશોધરા : [વિચારમાં પડીને સ્વગત] એણે ખરું કહ્યું. હું શું જોઈ પારકાંને ઉશ્કેરું છું? મારે અનુભવ ક્યાં? [ગદાધર તથા માલતી તરફ જોઈને] ચાલો ગદુ, ચાલો માલતી.
}}
માલતી : [વિચારમાં પડેલી છે.] હેં બહેન! ઇજનેરની વહુ ઇજનેરને કાંઈ નહિ કહેતી હોય?
{{Ps
યશોધરા : ઇજનેરની વહુને પાણી ભરવા નથી આવવું પડતું, બહેન, એને તો ઓરડે ઓરડે નળ ખરા ને!
|હેમકુંવર :
ગદાધર : મારી પાસે ભીમની ગદા હોત!
|અરેરે માડી! કોણ જાણે શુંય થવા બેઠું છે! સ્ત્રી બાપડી મથી મથીને કેટલું મથશે? અજવાળી તોયે રાત ને?
યશોધરા : તો શું, ગદુ?
}}
ગદાધર : તો હું આ ઇજનેરનું માથું જ ભાંગી નાખત.
{{Right|[એ સમયે નળ ખાતાનો પટાવાળો ખભે ચપરાસ અને હાથમાં લાકડી લઈને હાકોટા કરતો આવે છે.]}}
યશોધરા : ના, ના, વીરા! એવું ન થાય હો! એ બિચારો પોતે કાંઈ થોડો દુષ્ટ છે? સાચો દોષ તો એના ભણતરનો છે. એ કરતાં તો તું ઝટ ઝટ ભણીને ઇજનેર બની જા, અને પછી આ ગામનાં ઘણા બધા નળ, ઘણાં બધાં તળાવો, ઘણી બધી ગટરો, ને ઘણાં બધાં મોટાં સંડાસો સ્ત્રીઓને માટે બાંધજે, હો!
{{Ps
|પટાવાળો :
|ચાલો! ચાલો! જલ્દી પાણી ભરી લો! ટાંકી બંધ કરી દેવી છે. ચાલો નીકળો, નીકર બેડાં ઉઠાવીને ફેંકી દઉં છું.
}}
{{Ps
|વજકુંવર :
|ઓ મા! વાતવાતમાં ખબર જ ન રહી! દોડો, દોડો બહેન, નહિ તો પાણી વિનાનાં રહી જશું. અને આ રોયા જમદૂતને તો દયા જ નહિ આવે, ચાલો.
}}
{{Right|[બંને જણીઓ બેડાં લઈને વીંગની અંદર દોડી જાય છે અને તુર્ત જ બે પનિયારીઓ લડતી લડતી બહાર નીકળે છે.]}}
{{Ps
|બ્રાહ્મણી :
|તે કાંઈ તારા બાપનો નળ છે?
}}
{{Ps
|કણબણ :
|હવે બેસ બેસ, બાપવાળી! હમણાં જમાદારને બોલાવીશ તો બેડુંય આંચકી જાશે, ખબર છે? એને અમે પૈસા દઈએ છીએ.
}}
{{Ps
|બ્રાહ્મણી :
|એટલે એક તો નળે મારો વારો જ ન આવવા દેવો, ને ઉપર જતા બેડું આંચકવું?
}}
{{Ps
|કણબણ :
|વારોબારો વળી શેનો? બળુકી હોય તે ભરી લ્યે. તારા સારુ નળ કાંઈ આખી રાત બેઠો નહિ રહે.
}}
{{Ps
|બ્રાહ્મણી :
|એટલે તું આડી પડીને આઠ-આઠ બેડાં ભરી લઈશ, અને મારે અહીંયાં ટીપું પાણી વિના દા’ડો આથમશે, એમ ને? અરે ભૂંડી! મારે ઘેરે છોકરાં રોતાં હશે.
}}
{{Ps
|કણબણ :
|ભૂંડી તારી જે હોય તે! બોલ્યા વિનાની રે’જે, નીકર બેડું મારીશ માથામાં.
}}
{{Ps
|બ્રાહ્મણી :
|તારે એકલીને જ હાથ હશે, ને અમારા હાથ ભાંગી ગયા હશે, ખરું?
}}
{{Ps
|કણબણ :
|આ લે ત્યારે [એટલું કહી બ્રાહ્મણીને ગાગર મારે છે. યશોધરા વચ્ચે પડીને કણબણના હાથ ઝાલે છે.]
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|[પટાવાળાને] અરે ભાઈ, તું ઊભો હસી શું રહ્યો છે? આટલા વહેલા નળ બંધ કરીને બાઈઓનાં માથાં શીદ ફોડાવ છ?
}}
{{Ps
|પટાવાળો :
|ત્યારે કોરેકોરાં કેમ પાણી ભરવા હાલ્યાં આવે છે? અમારે ય પેટ હોયને, બાઈ?
}}
{{Right|[તે વખતે રાજનો ઇજનેર આવે છે.]}}
{{Ps
|ઇજનેર :
|[પટાવાળાને] આ ટાંકીમાં નકામું પાણી વપરાય છે. કાલથી ત્રણ ચકલીઓ બંધ કરજો.
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|[સામે આવી] સાહેબ, મારી વાત સાંભળશો?
}}
{{Ps
|ઇજનેર :
|નહિ બાઈ, હું તમારા ફંડફાળામાં કંઈ નહિ ભરી શકું.
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|હું ફાળો ભરાવવા નથી આવી. આમ જરી જોશો? [નળ ઉપર લડતી બાઈઓ તરફ બતાવે છે.]
}}
{{Ps
|ઇજનેર :
|શું જોવાનું છે?
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|તમે ચકલીઓ બંધ કરવા હુકમ દીધો. પણ ઓછી ચકલીઓને લીધે તો આઠેય પહોર બૈરાં લડે છે. એનાં બાળકોની તો દયા કરો.
}}
{{Ps
|ઇજનેર :
|તું એ બૈરાંની ‘સ્પોક્સમેન’ બનીને અહીં આવી છે?
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|મને અંગ્રેજી નથી આવડતું, સાહેબ!
}}
{{Ps
|ઇજનેર :
|તો અરજી કરાવજોને! વિચાર કરવામાં આવશે.
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|પણ આ નજરે જુવો છો પછી અરજીની શી જરૂર?
}}
{{Ps
|ઇજનેર :
|બાઈ, મને લાગે છે કે મારે મારી ખુરસી ખાલી કરીને તને ત્યાં બેસાડવી જોઈએ. [તિરસ્કારથી હસે છે.]
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|તમે ગુસ્સે શીદ થાઓ છો, સાહેબ?
}}
{{Ps
|ઇજનેર :
|પાણીનો હિસાબ તમે જાણો છો, બાઈ? આવતા વર્ષે દુકાળ પડશે તે વેળા કાદવ પીવો પડશે કાદવ! ખબર છે?
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|તો તમારી વિદ્યા શા ખપની, ભાઈ?
}}
{{Ps
|ઇજનેર :
|ચિબાવલી લાગે છે. સ્ટૂપિડ! ચલાવ. [ચાલ્યા જાય છે. ખાલી બેડાં લઈને પનિયારીઓ આગળ આવે છે. વાતો કરે છે.]
}}
{{Ps
|કણબણ :
|રોયાની જીભ જોઈ? કે’છે કે કાદવ પીવો પડશે!
}}
{{Ps
|બ્રાહ્મણી :
|એ ગવન્ડર આવે છે આંહીં, ગવન્ડર. એટલે કરશે આતશબાજી. ઇ સારુ ભરશે તળાવમાં પાણી. એટલું પાણી આપણા ગોળામાંથી જ પડાવશે ને?
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|ઓહો! એમ છે?
}}
{{Ps
|કણબણ :
|ને આપણે રોયાં બેડે બેડે માથાં ફોડીએ!
}}
{{Ps
|બ્રાહ્મણી :
|શું કરીએ? ઘરમાં સાસરો, જેઠ, દેર સહુને નાવાં, સહુનાં ધોતિયાં ધોવાં, છોકરાંને નવરાવવાં! પાણી ખેંચ્યા જ કરવું આપણે.
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|આપણે એમ ઠરાવીએ : ચાર જ દા’ડા પાણી વિના રાખીએ પુરુષોને.
}}
{{Ps
|કણબણ :
|તો તો સીધા થઈ જાય.
}}
{{Ps
|બ્રાહ્મણી :
|ઓ બાપ! મારો વર તો લાકડી લઈને જ ઊઠે ને!
}}
{{Ps
|કણબણ :
|હા ભૈ! એ તો હું ભૂલી જ ગયેલી.
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|તો માર ખાઈ લેવો, પણ પાણી ન ભરવું. આપણાં શરીરનું લોહી કંઈ થોડું એને નહાવાનું પાણી થઈ જવાનું હતું?
}}
{{Ps
|બાહ્મણી :
|બેન, તમને એ બધું સૂઝે છે. એ તો અનુભવે સમજાય.
}}
{{Right|[બેઉ પનિયારીઓ કટાક્ષ કરતી ચાલી જાય છે.]}}
{{Ps
|યશોધરા :
|[વિચારમાં પડીને સ્વગત] એણે ખરું કહ્યું. હું શું જોઈ પારકાંને ઉશ્કેરું છું? મારે અનુભવ ક્યાં? [ગદાધર તથા માલતી તરફ જોઈને] ચાલો ગદુ, ચાલો માલતી.
}}
{{Ps
|માલતી :
|[વિચારમાં પડેલી છે.] હેં બહેન! ઇજનેરની વહુ ઇજનેરને કાંઈ નહિ કહેતી હોય?
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|ઇજનેરની વહુને પાણી ભરવા નથી આવવું પડતું, બહેન, એને તો ઓરડે ઓરડે નળ ખરા ને!
}}
{{Ps
|ગદાધર :
|મારી પાસે ભીમની ગદા હોત!
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|તો શું, ગદુ?
}}
{{Ps
|ગદાધર :
|તો હું આ ઇજનેરનું માથું જ ભાંગી નાખત.
}}
{{Ps
|યશોધરા :
|ના, ના, વીરા! એવું ન થાય હો! એ બિચારો પોતે કાંઈ થોડો દુષ્ટ છે? સાચો દોષ તો એના ભણતરનો છે. એ કરતાં તો તું ઝટ ઝટ ભણીને ઇજનેર બની જા, અને પછી આ ગામનાં ઘણા બધા નળ, ઘણાં બધાં તળાવો, ઘણી બધી ગટરો, ને ઘણાં બધાં મોટાં સંડાસો સ્ત્રીઓને માટે બાંધજે, હો!
ગદાધર : હા, હા, આ ગામમાં શું, પણ એકેએક ગામમાં બાંધી દઈશ.
ગદાધર : હા, હા, આ ગામમાં શું, પણ એકેએક ગામમાં બાંધી દઈશ.
યશોધરા : શાબાશ, મારા વીરા! શાબાશ! બોલવામાં તો તું બહુ શૂરો છે!
}}
[યશોધરા ગદાધરના કાન ખચકાવે છે. ત્રણેય જણાં જાય છે.]
{{Ps
|યશોધરા :
|શાબાશ, મારા વીરા! શાબાશ! બોલવામાં તો તું બહુ શૂરો છે!
}}
{{Right|[યશોધરા ગદાધરના કાન ખચકાવે છે. ત્રણેય જણાં જાય છે.]}}
KhyatiJoshi
26,604

edits

Retrieved from "https://wiki.ekatrafoundation.org/wiki/Special:MobileDiff/53222"

Navigation menu