26,604
edits
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર ભાગ-1/ઘેલોશા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર ભાગ-1/ઘેલોશા (view source)
Revision as of 07:50, 19 October 2022
, 07:50, 19 October 2022no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|ભાઈબંધી|}} {{Poem2Open}} <center>[જન્મ : સં. 1826: મૃત્યુ : સં. 1883]</center> સોરઠમાં એ સમે વોળદાન રેફડિયાની હાક બોલતી. વોળદાન રેફડિયો ચાચરિયા ગામનો કાઠી ધણી હતો. વિકરાળ લૂંટારો હતો. ત્રણસો ત્રણસો ઘોડાં...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 4: | Line 4: | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
<center>[જન્મ : સં. 1826: મૃત્યુ : સં. 1883]</center> | <center>[જન્મ : સં. 1826: મૃત્યુ : સં. 1883]</center> | ||
<big>સો</big>રઠમાં એ સમે વોળદાન રેફડિયાની હાક બોલતી. વોળદાન રેફડિયો ચાચરિયા ગામનો કાઠી ધણી હતો. વિકરાળ લૂંટારો હતો. ત્રણસો ત્રણસો ઘોડાં હાંકતો. | |||
એક રાતે ચાચરિયાની ડેલીમાં ડાયરો મળ્યો છે. નગરની લૂંટ કરીને વોળદાન ચાલ્યો આવે છે. લાલચુ રાવળ બારોટ ગોઠણભર થઈને વોળદાનને બિરદાવી રહ્યો છે કે — | એક રાતે ચાચરિયાની ડેલીમાં ડાયરો મળ્યો છે. નગરની લૂંટ કરીને વોળદાન ચાલ્યો આવે છે. લાલચુ રાવળ બારોટ ગોઠણભર થઈને વોળદાનને બિરદાવી રહ્યો છે કે — | ||
“ભલો! ભલો વોળદાન! વોળદાન, તેં તો કોઈથી ન થાય તેવો કામો કર્યો. નગર લૂંટ્યું. અરે — | “ભલો! ભલો વોળદાન! વોળદાન, તેં તો કોઈથી ન થાય તેવો કામો કર્યો. નગર લૂંટ્યું. અરે — | ||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
નગરહુંદી નારિયું, કુંજ્યું જીં કરલાય, | |||
વાઢ દિયે વોળદાનિયો, માઢ બજારાં માંય. | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
'''[રંગમતીને કાંઠે, વોળદાન! તેં જે ટાણે હાથ કર્યો, તે ટાણે આખા નગરની અસતરિયું નાતી-ધોતી કુંજડિયું જેવી કલ્પાંત કરતી નાઠી; અને, વોળદાનિયા! તેં તો મોટી બજારે જઈને તરવાર્યુંના વાઢ દીધા પણ જામની ફોજ તુંને પોગી નહિ. બાપ! બાપ વોળદાન!]''' | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
કે જલમ્યા કે જલમશે, ભોમ અનેરી ભાત્ય, | |||
(પણ) કે’ દિ’ ના’વે કાઠીઓ! રેફડિયારી રાત્ય. | |||
</center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
'''[અરે બાપ! કૈંક કાઠીઓ જન્મ્યા, કૈંક હજી જન્મશે; કૈંક એના પરાક્રમની રૂડી ભાત્ય આ ભોમકાને માથે પાડશે; પણ, ઓ કાઠીઓ! વોળદાન જે રાતે જન્મ્યો, એ રાત હવે ફરી આવી રહી!]''' | |||
કસુંબે ચકચૂર જાચક આવા દોહા લલકારી રહ્યો છે, અને વોળદાન પોતાના મનમાં પોરસાતો, મૂછે વળ દેતો સાંભળ્યે જાય છે. તે ટાણે એક વટેમાર્ગુએ આવીને એને રામરામ કર્યા. | |||
“રામ!” વોળદાને સામા કહ્યા: “ક્યાં રે’વાં?” | |||
“રે’વાં તો બરવાળે.” | |||
“બરવાળે? લીંબડીવાળું બરવાળું કે?” | |||
“હા, આપા. ઘેલાશાનું બરવાળું.” | |||
‘ઘેલાશાનું બરવાળું’ કહેતાં તો વોળદાને દાંત કાઢ્યા અને ચારણે પણ ટપકું મૂક્યું — | |||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||