18,450
edits
મનીષા જોષીની કવિતા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 307: | Line 307: | ||
એક જીગિતનું મોત. | એક જીગિતનું મોત. | ||
</poem> | |||
== ૧૦. તાપ વિનાનો ઉજાસ == | |||
<poem> | |||
ઓરડા બધા અગાશી | |||
અને રાત બધી બપોર. | |||
ઓરડામાં ખરતા તારાઓ | |||
અને અગાશીમાં છે પડદા. | |||
રાત્રે દેખતાં ચામાચીડિયાં | |||
ને બપોરે બોલતાં તમરાં. | |||
નથી બદલાઈ મારી | |||
સવાર અને સાંજ. | |||
સવાર એવી જ – | |||
‘પરોઢિયે પંખી જાગીને ગાતાં મીઠાં તારાં ગાન’ | |||
સાંજ પણ એવી જ – | |||
કુદરતી દૃશ્ય જેવી. | |||
બે પર્વત, વચ્ચે આથમતો સૂરજ, | |||
એક મંદિર, એક નદી, એક હોડી. | |||
તો પછી શું થયું રાતને? | |||
કેમ ઓસરી ગયાં અંધારાં? | |||
શું થયું બપો૨ને? | |||
કેમ કરમાઈ ગયાં સૂરજમુખી? | |||
તાપ વિનાના ઉજાસમાં મને સપનાં આવે છે. | |||
રાતનાં સપનાં બપોરે | |||
અને બપો૨નાં સપનાં રાત્રે. | |||
</poem> | |||
== ૧૧. વાળની ગૂંચ == | |||
<poem> | |||
સોનાની વેણીથી મારા વાળ સજાવતા | |||
સુંદર, શાશ્વત નરેશો ક્યારેય | |||
વાળમાંથી ગૂંચ નથી ઉકેલી શકતા. | |||
તું રક્તપીતિયો રોગી હોય તો પણ આવ. | |||
એક કાંસકો લઈને મારા વાળ ઓળ. | |||
હું તને ગંગામાં સ્નાન કરાવીશ. | |||
ચંદનના લાકડા પર સૂવડાવીને | |||
શુદ્ધ ઘીનો અગ્નિદાહ આપીશ. | |||
તારા માટે વિલાપ કરીશ. | |||
શ્વેત વસ્ત્રો પહેરીશ. | |||
જમીન પર સૂઈશ. | |||
પરપુરુષના ઓછાયાથી પણ દૂર રહીશ. | |||
મારે હવે કોઈ પુરુષને પ્રેમ નથી કરવો. | |||
કોઈ પુત્રને જન્મ નથી આપવો. | |||
કોઈ પિતાને પ્રણામ નથી કરવાં. | |||
જો તું મારા વાળની ગૂંચ ઉકેલી શકે તો | |||
મારે મરી જવું છે. | |||
ક્યારેય જન્મી જ ન હોઉં એવી રીતે. | |||
ન ભાવતા અન્નને થૂંકી નાખવું છે. | |||
આવ, આપણે બંને એકબીજાંને મુક્ત કરીએ. | |||
</poem> | </poem> | ||