ચંદ્રહાસ આખ્યાન/કડવું ૧૧: Difference between revisions

{{SetTitle}}

{{Heading|કડવું ૧૧|}}

{{Color|Blue|[કુલિંદ રાજા ક્રોધિત ધૃષ્ટબુદ્ધિને જોઈને ધ્રુજી જાય છે પણ ધૃષ્ટબુદ્ધિ  ક્રોધ ગળી જઈ તેની સાથે સારો વ્યવહાર કરે છે. પણ હવે કપટથી મરાવી નાખવા પોતાના દીકરા મદનના હાથે ઝેર આપવાના લખાણવાળી ચિઠ્ઠી લઈ ખુદ ચંદ્રહાસને જ પોતાના રાજ્યમાં મોકલી ચન્દ્રહાસને મારી નાખવાનું એ વધારે કાવતરું ઘડે છે.]}}  

‘ગાલવિયાનું કહ્યું થાશે, દાસીનો  પરણશે તન.’

એવું સાંભળી ચાલ્યો પાપી સેના તેડી સાથ,

એવે સમાચાર પહોંત્યો, જ્યાંં કૌંતલ દેશનો નાથ.

કુલિંદ રાજા ઊઠ્યો ભડકી ધ્રૂજવા લાગ્યો આપ;

‘હવે શું થાશે રે વિધાતા, પ્રધાનનો મહાઉત્પાત.

મેં ઘણાં વરસ થયાં પાપીને નથી આપ્યું સુવર્ણ;

તે માટે જાગીને આવ્યો, હવે પમાડશે મર્ણ.  

પછે કુલિંદ કુંવરને તેડી મળવા સામો સાંચરિયો;

પિતા પુત્રને  આવતા દેખી રથથી  પ્રધાન ઊતરિયો.

ધાઈને આલિંગન દીધું, ધૃષ્ટબુદ્ધિ બોલ્યો વાણી;

‘ધન્યધન્ય કુલિંદરાજા, મે મૈત્રી તમારી જાણી.

પરમેશ્વર તુજને પ્રસન્ન થયા, પુત્ર પાંચ વર્ષનો લાવ્યો;

વાંઝીયાબાર ઉઘાડ્યું તારું, સમાચાર મુને ન કહાવ્યો.’

એહવું સાંભળીને મહારાજાનું હરખ્યું અતિશે ચિત્ત;

‘ભાગ્ય મહારું ઉદે થયું, ત્રેવડી વાધી પ્રીત.  

ગાજતેવાજતે આવ્યા ગામમાં, આપ્યા ઉત્તમ ઉતારા;

સહસ્ર એક મોકલ્યા સેવક સેવાના કરનારા.  

શાક પાક સ્વાદષ્ટિ અન્ન રાયે રસોઈ કરાવી;

સરવે મળીને ભોજન કીધું, નવ જાણે કો ભાવી.

સુભટમાત્ર સભામાં બેઠા, પ્રધાન બોલ્યો વચન;

આજ જવું પડ્યું ઉતાવળું, મને પાછાં ફરી ભોવન.

તમો પિતાપુત્ર મળવાને આવ્યા, પણ કારજ એક વીસરિયું;

ભેગા મળ્યા ને ભોજન કીધું, સુખ પામ્યે સાંભરિયું.

તમશું મુજને ગોષ્ઠ કર્યાની ઘણી હુતી ઈચ્છાય;

પણ આજ ઉતાવળું જાવું પડ્યું, મુને કૌંતલપુરની માંહ્ય.

અગોપ<ref>અગોપ – છાનુ</ref> વાત મારા મન તણી, તે મદન પુત્રથી થાય;

પત્ર લખીને મોકલું પણ, કો એવો નથી જે જાય.

વાટમાં વાંચે નહિ એવો સાધુ તમારો તન;

પત્ર લખીને મોકલો, પુત્રને મળવા ઇચ્છે છે મદન.

એવું સાંભળીને મહારાજા સમીપ તેડાવ્યો ચંદ્રહાસ;

પિતા કહે : ‘રે પુત્ર, લેઈ પધારો મદન મિત્રની પાસ.’

કુંવર કહે : ‘રે મુને મોકલો છો વણ વિચારે, ભૂપ;

(પણ) તાત તમારું કહ્યું કરવું મારે, જો નાખો અંધારે કૂપ.’

એહવે પત્ર લખ્યું પાપીએ કૌંતલપુર નિજ ગામ :

‘સકળગુણ શિરેમણિ સુત મદન એવું નામ.

અહીં ચંદ્રહાસ મોકલ્યો છે, માન ઘણેરું દેજો;

અમો તમારા કિંકર છું, એમ કાલા થઈને કહેજો!

રૂપ ના જોશો રંગ ના જોશો ન પૂછશો ઘરસૂત્ર;

મુહ્‌ર્ત માત્રમાં વિષ દેજો : ઘણું શું લખિયે, પુત્ર?’

કપટે લખિયું કૂડું દુષ્ટે પછે પત્ર વીંટ્યું પાપી;

કહે નારદ : બોલાવ્યો સાધુ, કાગળ કરમાં આપી.

આપી પત્ર ચંદ્રહાસને ધૃષ્ટબુદ્ધિ બોલ્યો વાણી રે :

‘રખે મારગમાં પત્ર વાંચતો! મેં કીધી છે એંધાણી રે.’

<br>

}}

<br>