યાત્રા/ગુલબાસની સોડમાં: Difference between revisions

<poem>

{{space}} શાંત આશ્વાસક ધરાના શ્વાસ શો,

{{space}} મહેકી રહ્યો મુજ સોડમાં,

{{space}} મુજ તપ્ત અંતરને લપેટી લેતા નિજ સુરભિ-પટે

{{space}} કો દૂર દૂર સમીરની આહ્‌લાદિની

{{space}}{{space}} લહરી પરે લહરી અહા જાયે વહ્યો.

{{space}} રંગો તણા પટ દુપટ ચોપટ અંગરાગ અનેક લૈ,

{{space}} કો મેહફિલે આતુર હૃદય શાં શાંત ઉત્સુક થંભિયાં. ૧૦

{{space}} નિજ સૂર તીક્ષ્ણ શરાવલી શા કર્ણ પર ફેંક્યે જતું :

{{space}}{{space}} પાટા ઉપરથી ટ્રેનો દડી,

{{space}} રામ જાણે, ખુદા જાણે!

{{space}} લાખ લાખ તણી કતારો નીકળી–

{{space}} કર કરર કર, કર કરર કર, આકાશ કેરી

{{space}}{{space}} વીજળી એ સૂરને ચીરી જતી.

{{space}} માનવીને આર્ત ઉચ્ચારણ સ્ફુરે— ૪૦

{{space}} માનવીને મારવું એ પાપ છે;

{{space}} તો સ્વર્ગ પૃથ્વી પર હતે યે ક્યારનું.

{{space}} ધિક્કારનો વંટોળ તો યે વેગભર આવી ચડ્યો,

{{space}} સૌ શાણપણનો ગંજ એક જ ફૂંકમાં

{{space}} ફૂંકી દઈ આ આગ ભડભડ ભૂમિને ભરખી રહી.

{{space}} આકાશના રસ ઝીલી તેં આ મિટ્ટીને મધુમય કરી,

{{space}} લાવ તારો હસ્ત, આખી પૃથ્વીને હૈયે ધરું,

{{space}} જો ઝેર હા વર્ષી શકે છે વ્યોમમાંથી ભૂમિ પર, ૬૦

{{space}} તો અમૃતની યે વાદળી વરસી જશે અહીં એક દી.

{{space}} આકાશની શીતળ ઘટાની ગહન રસશાળા થકી.

{{space}} કૂટસ્થ કે ઊર્ધ્વસ્થ, શક્તિ-પીઠ પર

{{space}}{{space}} આસીન હર્તા રુદ્રનું;