ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/મોહન પરમાર/હિરવણું: Difference between revisions

{{Poem2Open}}

ઘણા સમય પછી આજે હિરવણું રેઢું મેલવાનો વખત આવ્યો હતો. ઓસરીમાં પછેડીઓ ખળતાં ખળતાં ગોવિંદ કશું બબડતો હતો. જીવીને એ ગમતું નહોતું. માથા પર બેલાં ઉપાડીને જતા ગણપતની નમી પડેલી ડોક જોઈને જીવીએ હિરવણું હડસેલી મેલ્યું. એમ કરવા જતાં પીરતીનાં પાઠાં ઉણામાંથી નીકળી ગયાં. એ પાઠાં સરખાં કરવા રોકાઈ; પણ તાલ બેસતો નહોતો. એક પાઠામાં ઊણો ભરાવીને સરખું કરવા જતાં નીચેનું પાઠું બાણની જેમ વળી ગયું ને લગ (આંટી) દમિયલ ડોસીની જેમ લબડી પડી. આ દરમિયાન અંબાડોસી ગોવિંદને કહી ગયાંઃ ‘ગણપતિયાએ ધૂળમાં બેલું પાડી નાંશ્યું.’ ગોવિંદ વીફર્યો. એણે જીવીને હાક મારી: ‘બસ, હિરવણું હાથમાં આયું છ તાણનું તો કાંય હૂજતું નથી તનઅ..’ જીવીએ સાંભળ્યું ના સાંભળ્યું કર્યું; પણ ગોવિંદ પછેડીઓ પર કોથળી મૂકીને હડી કાઢવા જેવું કર્યું એટલે જીવી ગમ ખાઈને ઊભી થઈ.