પ્રદ્યુમ્ન તન્ના એક દીર્ઘ મુલાકાત/મુલાકાત: Difference between revisions

કથાનાયકે એની ઑફિસના બારણે ચોડ્યા એક પતાકડામાં લખ્યું  હતું :

‘જેમણે પ્રમાણપત્રો સાથે કોઈ નવલકથા કે નવલિકામાં પોતાના સમાવેશ માટેની અરજી કરી હોય એવાં હરકોઈ વર્ગ, વય અને વ્યવસાયનાં સ્ત્રી-પુરુષ પાત્રો જોડેના વાર્તાલાપો આજથી રદ છે.’

વાસ્તવમાં, કથાનાયકનો એકનો એક દીકરો આપમેળે સૈન્યમાં ભરતી થઈ ઑસ્ટ્રિયન સરહદે જામ્યા યુદ્ધમાં લડવા ગયો છે. એથી અતિ ઉદ્વિગ્ન, એવી અવસ્થામાં, મળવાની મના કરી હોવાં છતાંય બહુ બોલકું અને ક્યારનું પૂંઠે પડ્યું એક પાત્ર આવીને, પતાકડામાં નિર્દેશ્યા ‘આવા સંજોગો' વિષેનો ખુલાસો માંગતું રહે છે. એથી ધૂંઆપૂંઆ થતો નાયક એને ઑફિસની બહાર ધકેલી દે છે. પણ પેલું વાચાળ - અને કલ્પિત હોવાને કારણે સ્થૂળ બંધનો વિનાનું – પાત્ર એનો પીછો છોડતું નથી. ને પછી બેયની જામી વડચડના સંવાદો દ્વારા લેખકે અસ્તિત્વના મહિમાનું એક નોખું જ દર્શન કરાવ્યું છે! ખરે જ વાંચવા જેવી કથા છે. પાત્રો સંગ પરિસંવાદના શીર્ષકવાળી આ લઘુકથાનો અનુવાદ ત્રણેક વર્ષ પૂર્વે, યુ.કે.થી પ્રકટ થતા માસિકપત્ર ‘ઓપિનિયન' મહીં છપાયો હતો.  

ને લો, વાત માંડી જ છે તો એમાંનાં કેટલાંક અવતરણો ટાંકું :

મને બહુ ગમતો એક ઑર લેખક તે ચેઝારે પાવેઝે, ‘ફેરીએ દ’ગોસ્તો' (અગસ્તની રજાઓ) નામક એના એક સંગ્રહની ઘણી લઘુકથાઓના અનુવાદો મેં કર્યા છે. નિજી વતનની તળપદી ભોમ અને પ્રકૃતિના માદક, ઇન્દ્રિયગમ્ય અલસ્ય અને ગ્રામીણ પાત્રોના સાલસ, યૌવન ઉભારનાં એના આળેખ, ખરે જ સ્પર્શી જાય એવાં છે. પાવેઝેએ કાવ્યો પણ લખ્યાં છે, ઈટાલિયન તેમ જ અંગ્રેજીમાં પણ.

યજ્ઞેશભાઈ, કરવું તો ઘણું ઘણું છે પણ સમય જાણે ઓછો પડે છે.

'''યજ્ઞેશ :''' ''''' તો એકાદું એવું ઈટાલિયનમાં જ સંભળાવો ને!

'''પ્રદ્યુમ્ન :''' (યાદ કરતાં...).

Dal giorno in an  

vado vestito  

di silenzco !

Since the day,

under the

your nude innocence-

doning silenceI go !

'''યજ્ઞેશ :''' ''''' જ્ઞાતિએ તમે લોહાણા, મોટા ભાગે ધંધા-વ્યાપાર જોડે સંકળાયેલી જ્ઞાતિ. તમારા પિતાજી ‘બિઝનેસ'માં હતા ? ચિત્રકળા-કવિતા જેવી કળાઓ તમને વારસામાં ક્યાંથી આવી? તમારા વિકાસમાં કોનો કોનો ફાળો ?'''''

'''પ્રદ્યુમ્ન :'''  ઉભય પક્ષે, મારા કુટુંબના વડવાઓ મૂળ ગોહિલવાડના, ભાવનગર નજીકના અધેવાડા અને અકવાડા ગામના વતની. ઓગણીસમી સદીના અંતભાગમાં ઉપાર્જન અર્થે દહાણુ ભણી આવેલા અને નિજી ઉદ્યમ અને આવડત થકી ઘણી સંપદા રળી ત્યાં જ ઠરીઠામ થયેલા. આમ મૂળ વતનની રહેણીકરણી અને તળપદી બોલી ભેળાં પ્રસંગોપાત્ત ગવાતાં ગીતો-ગરબા, ગરબી અને રાસ-ભજનોના લયસંગીત પણ ગુજરાત-મહારાષ્ટ્રને સાંધતાં એ સરહદી ગામ લગી આવ્યાં! મારા દાદા, થાણા જિલ્લાના ‘ટીંબર કિંગ' કહેવાતા. એ કાળે નવી. નખાતી રેલવે લાઈનો માટેના ‘સ્લીપરો’ પૂરા પાડતા. આજે વિચારતા રંજ થાય છે કે એ વિસ્તારનાં ગાઢાં જંગલોની કાપણીમાં એમનોય આડકતરો હિસ્સો રહ્યો!

'''યજ્ઞેશ :''' ''''' તમારી કવિતાની વાત કરીએ તો બચપણથી જ તમે મુંબઈના ‘અર્બન-મિલ્યુ' (શહેરી વાતાવરણ)માં ઊછર્યા છો પણ તમારાં કાવ્યોના પરિવેશ અને ભાષા સાવ જુદાં લાગે. એમનાં તળપદ લય અને પ્રાકૃતિક રોમાન્ટીસીઝમને આમ જુઓ તો મહાનગર સાથે કોઈ લેવાદેવા નથી. તો એ સંસ્કારો તમારાં મા જે ગાતાં-વજાડતાં એ થકી ઝીલ્યા કે તમારા ચિત્તે મેળવ્યા ઓર કોઈ સંધાન થકી?'''''

'''પ્રદ્યુમ્ન :''' આવા પ્રશ્નોથી ઘણી વાર રમૂજ પામતો હોઉં છું, તો ક્યારેક રંજ પણ, વિધાનોની ઈંગિત અપેક્ષાને પ્રમાણતાં. લો, પ્રત્યુત્તરમાં કેટલાક મુદ્દાઓ ટાંકું. પહેલો : હું મુંબઈ શા મહાનગરમાં ઊછર્યો તેથી એ ‘અર્બન મિલ્યુ’ મારાં કાવ્યો મહીં આવવું જ જોઈએ એવું શા માટે ?! મારે શું અને કયા પ્રકારમાં લખવું એ તો મારી અંગત રુચિનો સવાલ અને અધિકાર પણ ખરો ને?! વાસ્તવમાં, સહજ અને ઉચિત લાગ્યા ત્યારે શહેરી વાતાવરણને નિરૂપતાં અછાંદસ કાવ્યો પણ મેં લખ્યાં છે, મારાં ગીતોની સરખામણીમાં અલ્પ હોવાને કારણે ઘણાંયને એની જાણ ન હોય એ શક્ય છે. ઉદાહરણ રૂપે, ગુજરાતનાં છેલ્લાં કોમી રમખાણોએ સર્જી ભીષણ તારાજી અને ઊભરી વ્યથાને વ્યક્ત કરતાં એક દીર્ઘ નગરકાવ્ય ‘ચમત્કાર’ના કેટલાક અંશો અહીં ટાંકું :

રહી ગયાં પણ રસ્તે રસ્તે વહી જતાં બેફામ વાહનો  

કેરી વણથંભ દોટ, ઊભરતાં દૂષિત ધૂમ્રના ગોટ,

ગયાં ક્યાં એશ અનેરા ને નિત થાતી લીલાલ્હેર ? !

અહીં તો ઊભરતાં સમશાન, કદી ના કલ્પ્યાં

બીજો : ખરેખાત તો પ્રકૃતિને જ ‘ઉત્ક્રાંત’ માનવે સ્થાપ્યાં મૂલ્યો, ધારા-ધોરણો કે સીમાઓ જોડે કશી લેવાદેવા નથી! સુભાગ્યે, એણે નથી બદલ્યું નિજી વલણ કે તજ્યું નિજી ચલણ! સતત શોધનરત મહાભૂતો હજીય નિવારતાં રહે છે માનવે ફેલાવ્યાં અનેકવિધ દૂષણોને. મહાનગરોમાંયે ચાલતી રહે છે એ પ્રક્રિયા જનસમુદાયની ત્રસ્ત, ભાગદોડભરી રોજિંદી કાર્યવાહીની જોડાજોડ ! બેરુત-બેલગ્રેડ કે બગદાદના ભીષણ બમ્બમારા આઠેય અહીંતહીં બચ્યાં વૃક્ષવેલીઓ વસંત વેળા ખીલવાનું વીસર્યાં નથી! પંખીઓ ટહુક્યાં છે! આવાસોના ખંડેરો બીચ પણ શિશુઓની રમણરીડ થતી રહી છે! એની ઓથમાં હજીય સર્વ કાંઈ કોળતું, કિલ્લોલતું રહે છે! પળમાં દારુણ વિનાશ સ૨જે એવી સર્વ શક્તિમાન પ્રકૃતિ આદિ ગુણે સદા પ્રસન્ન-મંગલ અને કરુણામયી છે! અદિતી, સરસ્વતી, મહાલક્ષ્મી, અન્નપૂર્ણા, દુર્ગા, ભૈરવી, મહાકાલી શાં નામો એ આદ્યશક્તિના મુદિત અને ભયાનક સ્વરૂપોના દ્યોતક છે! એના સીધા સંપર્કમાં રહેતાં તળભૂમિના અનેક ભોળાં ગ્રામજનો નાનાવિધ ઉત્સવો દ્વારા નિજી આસ્થા અને આમન્યા વ્યક્ત કરતાં એ જીવનદાત્રીને બિરદાવતાં રહે છે.

ત્રીજો : જેને તમે ‘પ્રાકૃતિક રોમાન્ટીસિઝમ' કહ્યો એ શબ્દ મહીં ઈંગિત ‘એવેઝીવ' કે ‘સેન્ટીમેન્ટલી નોસ્ટાલ્જક' એવું કશુંય નથી મારા કાવ્યોના પરિવેશમાં.

'''યજ્ઞેશ :''' ''''' આ તો સાહિત્યને જોવાની-કહેવાની એક રીત છે. ‘ડોન્ટ કન્સીડર ઈટ ઍઝ ડેરોગેટરી...'''''

'''પ્રદ્યુમ્ન :''' પણ એ ‘ટર્મ’ જ ખોટી છે ને! કેવું નિસ્તેજ અર્થઘટન થઈ ગયું છે એનું, તત્કાલીન આલોચના મહીં! ખરેખાત તો ‘રોમાન્ટિક’ નહીં, રોમાંચક જોઈએ ! જેના સંધાને, રોમરોમ થનકી ઊઠે એવી. શાશ્વત ચૈતન્યલીલાનાં લાધતા રહેલાં અચરજોના પરભાર્યા, લયબદ્ધ આળેખો છે મારા ઘણાંય કાવ્યોમાં :

અહો કાંઈ અનગળ અનગળ

વાયુ તણે પરપોટે પૂર્યા ધરા, સરિત, ગિરિમાળ  

ફરતો વીંટ્યો સાત સમંદર કેરો નીલ જુવાળ !  

શ્યામ સઘન અંધારું બાહર, ભીતર ભૂરો વ્યાપ,

કહીં ઊભરતાં તેજ - છાંય, કહીં ઝલમલે ઇન્દર-ચાપ !

કણમાં ભરિયાં કોશ, બીજમાં વનરાવન ઘેઘૂર

પ્રગટાવ્યો વડવાનળ જળમાં, શ્વાસ મહીં તે સૂર !

ને ‘પ્યોરલી નેરેટિવ’ આળેખો થકી ઊપજતાં વ્યંજના-વિલાસ તો ચીની-જાપાની કવિતાની આગવી લાક્ષણિકતા છે. બે'ક નમૂનાઓ ટાંકું. પહેલી છે આઠમી સદીના જગવિખ્યાત ચીની કવિ-ચિત્રકાર વાંગવેઈના કાવ્યના ઈટાલિયન પરથી કીધો અનુવાદ :

ટાઢીબોળ હવામાં અહીં તહીં ઊડતાં રાતાં પાંદ,  

પર્વતની પગવાટે વારિ વરસ્યાં નથી લવલેશ.  

બીજું છે જાપાની, વીસમી સદીનું

જળ ચાટલાની બ્હાર,  

'''યજ્ઞેશ :''' ''''' મને યાદ આવે છે તમારું એક ગીત ‘ટાઢ’. વીસ વરસ પહેલાં રાણકપુરમાં, તમે મારી ડાયરીમાં લખી આપેલું. એવું કોઈ ઑર સંભળાવોને જેમાં તમારી ચિત્રકારની આંખનો લાભ મળ્યો હોય.'''''