ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/કુન્દનિકા કાપડિયા/તમારાં ચરણોમાં: Difference between revisions

બીજે દિવસે, પાત્રની શોધમાં તમે બહારગામ ગયા હતા ત્યાંથી પાછા આવ્યા. આવીને તરત જ આનંદથી છલકાતે અવાજે તમે કહ્યું : ‘નીલાનું નસીબ તો રાજરાણી જેવું છે. એવું સરસ પાત્ર મળ્યું છે, જેવું સો વરસનું તપ કરવાથીયે ન મળે!’ શંકાથી, ભયથી, વેદનાથી હું ફિક્કી પડી ગઈ. નીલાનું આ નસીબ હતું? અને તમારી પેલી પ્રામાણિક માન્યતા…! તમને જેને માટે લાગણી હોય એને તમે જ તમારા પ્રયત્નો વડે સુખી કરો એવી તમારી ગાંડી ઘેલછા! નિરાંતે બેસતાં બેસતાં તમે એનું વર્ણન કર્યું અને એક ફોટો મારી પાસે ધરી દીધો. નિ:શંક ફોટો તો ખૂબ સુંદર હતો. ‘આવા છોકરા કાંઈ વારંવાર મળતા નથી.’ તમે કહ્યું. ‘કેટલી મહેનતે મળ્યું! છોકરો જોઈને હું તો ખુશ થઈ ગયો. આસપાસનાં બધાં ગામોમાં એનું ઘર શ્રેષ્ઠ ગણાય છે. સંપત્તિ પારાવાર ને ઘરના માણસો પણ કુલીન ને સંસ્કારી. નીલાનો ફોટો જોઈને એમણે હા તો પાડી છે, પણ એકાદ વાર એ બધાં અહીં આવશે, પછી છેલ્લું નક્કી થશે. જોકે હવે કાંઈ શંકા રાખવાની જરૂર નથી. ઘરની ને પ્રતિષ્ઠાની દૃષ્ટિએ તો આપણે, પણ એનાં સમોવડિયાં જ છીએ. અને નીલા…’ એકાએક અટકી જઈ તમે મારી સામે જોયું. તમારી વાક્‌ધારા અટકી પડી. મારું મોં પડી ગયું હતું… મોં ઉપર શ્યામ છાયા ફરી વળી હતી. આશ્ચર્યથી તમે પૂછ્યું, ‘આમ કેમ? કાંઈ ન ગમ્યું શું?’ કેમે કર્યાં મારાં આંસુઓને હું રોકી શકી નહીં. તમારા શબ્દેશબ્દમાં ભરેલો ઉત્સાહ મારા મન પર કુઠારની ધારની જેમ પડતો હતો. તમારા ચિત્રની સામે ઊભેલી કિસનની, રમતિયાળ, પ્રસન્ન મુદ્રા મારા મનને ચિત્કારના સૂરથી ભરી દેતી હતી. નીલા… નીલા એણેય શું આખરે તમારી જ ઇચ્છા પ્રમાણે કરવું પડશે? તમે જ શોધેલા સુખને એણે સ્વીકારી લેવું પડશે?