કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – હરિશ્ચન્દ્ર ભટ્ટ/મારા ઉરે કોઈ અબૂઝ વેદના: Difference between revisions

no edit summary
No edit summary
No edit summary
Tag: Reverted
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{SetTitle}}
{{Heading|. મારા ઉરે કોઈ અબૂઝ વેદના}}
{{Heading|. પવનને}}


{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>
મારા ઉરે કોઈ અબૂઝ વેદના
{{gap|3em}}સૂચવતા અહિ-ફેન સહસ્રથી,
વર્ષો થયાં અંતર કોરતી હતી;
અનિલ, તું વિષનું શીત લાવતો,
યુગાન્તરોની અણદીઠ વાંછના
અગર તું વડવાનલ અગ્નિ શો,
મથી રહી સર્જન પામવા નવાં.
જગત, ખાંડવ શું, બધું બાળતો —
તેં મુગ્ધ મારું ઉર ખોલ્યું, ને મને
પૃથ્વીને બાંધતો શું યમરૂપ થઈને પાશ ફેલાવી તારો?
માતા! કીધો તેં દ્વિજ, દૈન્ય ટાળિયું.
ક્ષિતિજમાં દૂર ધ્રૂજતી વીજળી,
રહે અધૂરાં અવ ગાન મારાં
પૃથિવીને ઉર કંપ થતો જરી,
ફરીફરી જન્મ લઈ કરું પૂરાં.
અનિલ, વિદ્યુતવાહક તું થઈ,
જગવ કંપન પ્રાણ મહીં હવે —
આવી વિદ્યુત સખા તું, સજીવન કરજે પ્રાણસંચારથી તું.
ઉદધિમાં તરતી તરણી, સઢો,
મરુત, તું ભરજે, દૂર લૈ જજે,
ધરતીએ ધન-ધાન્ય લણે જનો,
ઊતરજે કર-અંગુલિમાં તહીં.
અગ્નિના આવ, સાથી, તૃણ-જન-જગ સૌ મોદથી તું ભરી જા.
ગગનથી સરજે ખગ પાંખથી,
ઊતરવા અહીં યંત્ર-ગતિમહીં,
ઊતરજે અહીં અશ્વજવે, ’થવા,
શરતમાં જીતનાર તણા ડગે —
આવેગે આવજે તું, શિશુસ્મિતસમ વા આવજે વાયુ મંદ.
પવન આવ, ઉઠાવ, ઉપાડ તું,
કર અભાન રૂંધી અવ પ્રાણ આ,
ગગનમાં ચગવી ઘુમરાવીને,
પૃથિવી ઉપર તું જ પછાડજે —
ડંખીને મૃત્યુશીતે, સજીવન કરજે, પ્રાર્થના એ જ મારી.
૧/૨-૭-૧૯૪૧ (‘સ્વપ્નપ્રયાણ’, પૃ. ૭-૮)
 
</poem>}}
</poem>}}
{{Right|(‘સ્વપ્નપ્રયાણ’’, ૧૯૫૯, પૃ. ૧)}}
{{Right|(‘સ્વપ્નપ્રયાણ’’, ૧૯૫૯, પૃ. ૧)}}