|
|
| Line 1: |
Line 1: |
| {{SetTitle}} | | {{SetTitle}} |
| {{Heading|૫. પવનને}} | | {{Heading|૧. મારા ઉરે કોઈ અબૂઝ વેદના}} |
|
| |
|
| {{Block center|<poem> | | {{Block center|<poem> |
| {{gap|3em}}સૂચવતા અહિ-ફેન સહસ્રથી,
| | મારા ઉરે કોઈ અબૂઝ વેદના |
| અનિલ, તું વિષનું શીત લાવતો,
| | વર્ષો થયાં અંતર કોરતી હતી; |
| અગર તું વડવાનલ અગ્નિ શો,
| | યુગાન્તરોની અણદીઠ વાંછના |
| જગત, ખાંડવ શું, બધું બાળતો —
| | મથી રહી સર્જન પામવા નવાં. |
| પૃથ્વીને બાંધતો શું યમરૂપ થઈને પાશ ફેલાવી તારો?
| | તેં મુગ્ધ મારું ઉર ખોલ્યું, ને મને |
| ક્ષિતિજમાં દૂર ધ્રૂજતી વીજળી,
| | માતા! કીધો તેં દ્વિજ, દૈન્ય ટાળિયું. |
| પૃથિવીને ઉર કંપ થતો જરી,
| | રહે અધૂરાં અવ ગાન મારાં |
| અનિલ, વિદ્યુતવાહક તું થઈ,
| | ફરીફરી જન્મ લઈ કરું પૂરાં. |
| જગવ કંપન પ્રાણ મહીં હવે —
| |
| આવી વિદ્યુત સખા તું, સજીવન કરજે પ્રાણસંચારથી તું.
| |
| ઉદધિમાં તરતી તરણી, સઢો,
| |
| મરુત, તું ભરજે, દૂર લૈ જજે,
| |
| ધરતીએ ધન-ધાન્ય લણે જનો,
| |
| ઊતરજે કર-અંગુલિમાં તહીં.
| |
| અગ્નિના આવ, સાથી, તૃણ-જન-જગ સૌ મોદથી તું ભરી જા.
| |
| ગગનથી સરજે ખગ પાંખથી,
| |
| ઊતરવા અહીં યંત્ર-ગતિમહીં,
| |
| ઊતરજે અહીં અશ્વજવે, ’થવા,
| |
| શરતમાં જીતનાર તણા ડગે —
| |
| આવેગે આવજે તું, શિશુસ્મિતસમ વા આવજે વાયુ મંદ.
| |
| પવન આવ, ઉઠાવ, ઉપાડ તું,
| |
| કર અભાન રૂંધી અવ પ્રાણ આ,
| |
| ગગનમાં ચગવી ઘુમરાવીને,
| |
| પૃથિવી ઉપર તું જ પછાડજે —
| |
| ડંખીને મૃત્યુશીતે, સજીવન કરજે, પ્રાર્થના એ જ મારી.
| |
| ૧/૨-૭-૧૯૪૧ (‘સ્વપ્નપ્રયાણ’, પૃ. ૭-૮)
| |
| | |
| </poem>}} | | </poem>}} |
| {{Right|(‘સ્વપ્નપ્રયાણ’’, ૧૯૫૯, પૃ. ૧)}} | | {{Right|(‘સ્વપ્નપ્રયાણ’’, ૧૯૫૯, પૃ. ૧)}} |