અનુક્રમ/પરંપરા અને પોતીકો અવાજ: Difference between revisions

{{Block center|<poem>• દશે દિશાઓનું કેન્દ્ર એક જે તે મારા મહીં  

મારામાંથી ઊડતાં ને ખૂલતાં આકાશ.

• કેટલાંયે રણ મારી છાયા મહીં આવી,  

લીલાંછમ વન બની જાય.

{{Block center|<poem>• કાળો વાદળ–કોર્યો એનો કોમળ-લિસ્સો પિંડ,  

આંખ સદાયે વીજ ઝબૂકી, જલની કંઠે મીંડ.

• પાને પાને એના જાડા હોઠ મહીંનો તાજો અમલ ટપકતો.

(‘સૂરજ અને હબસી કન્યા’)

• ધૂળ મહીંની પગલી ચીખે : ‘દાઝું’ ‘દાઝું’ થાય,  

કપોતની પાંખોમાં ઊડી ગગન ભરાવા ચ્હાય.

• પૂંછડે લાગી આગ, બાવરો દોડ્યો જાય સમીર.

• વડવાનલ ધરતી પર ભમતો મારે મૃગજલછોળ.

(‘બપોર-૨’)</poem>}}