કવિલોકમાં/કૃષ્ણભક્તિની કવિતાની એક મહત્ત્વની કડી: Difference between revisions

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>

ને આપણ રાંક! અવગુણ આપણા.

મંત્ર આરાધી રે કોઈ તમને કરશે હાથે.

દાસ રાજેના રે પ્રભુ, આજ અનેક દિવાળી,

તમને સંતોક્યે રે સંતોક્યા ક્રોડ તેત્રીસ.

</poem>}}

{{Poem2Open}}

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>

લોઢે જડીઆં કમાડ, રતને જડીઆં કમાડ,  

તાળું ને કૂંચી રે ધણીના હાથમાં રે જી.  

સાહેબ, બગ હોને આવ, મૌલા, બગ હોને આવ,  

તમારા દરશન વિના બાવરી હોજી.

સરગ્યભવનથી દાક્તર આવશે...

કાળકાગડો અધર ભમે છે, હરખી જુએ છે તે,  

દિનદિન આયુષ્ય ઓછું થાય છે, તાકી રહ્યો એક ચિત્તે.

{{Poem2Open}}

'દાક્તર' જેવા અર્વાચીન શબ્દ, તળપદા વાણીપ્રયોગો ને રૂપકાત્મકતા જ્ઞાનવિચારને સચોટ રીતે મૂર્તિમંત કરે છે.

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>* ઉદ્ધવજી, કોઈ વાંસલડી વાએ રે, માડીના મનમાં ઝૂરણ થાએ રે

આવ્યા છુ નંદજસોદા માટે રે, અમે તુ અમથાં મલુ છુ વાટે રે.

જેમ કૈં પુષ્પ ને પ્રેમલ ભેલુ રે, હરિને એમ હૈયામાં મેલુ રે.

તારે અમે ગોવિંદજીને ગમતાં રે.

અમારાં એમ મુરઝાઈયાં માંન રે. </poem>}}

{{Poem2Open}}

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>

  </poem>}}

{{Poem2Open}}

તાહાં છત છતી ન કીજીએ, જાંહાં નહીં જ્ઞાનવિવેક,  

રાજે ઓપે આંખમાં, કાજલ કેરી રેખ.

નહાણેકુ કભી આવતે, તુ પ્રભુજી પગ દેત. </poem>}}

{{Poem2Open}}

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>

</poem>}}

{{Poem2Open}}