મનીષા જોષીની કવિતા: Difference between revisions

મનીષા જોષીની કવિતા (view source)

Revision as of 05:47, 28 December 2022

2,930 bytes added , 05:47, 28 December 2022

no edit summary

MeghaBhavsar

18,450

edits

@@ Line 1,238: / Line 1,238: @@
 અને એમ જિવાડી છે
 અમારી આ બરફની દીકરીને.
+</poem>
+== ૪૦. શૂન્યાવકાશ ==
+<poem>
+એક ચુડેલ અને એક ખવીસ પ્રેમમાં હતાં.
+ચુડેલ રોજ રાત્રે માથા પર સગડી લઈને આવી જતી.
+બંને ખુશ હતાં.
+શરીરની પોતાની એક ભાષા છે.
+બંને સંતુષ્ટ હતાં.
+પણ એક દિવસ, ચુડેલને મન થયું કે એનો પ્રેમી
+એને એક દીર્ઘ ચુંબન આપે.
+એણે ખવીસને ખૂબ આજીજી કરી.
+પણ ખવીસને માથું જ ક્યાં હતું?
+હોઠ, દાંત, જીભ, આંખ, કાન —
+કંઈ જ નહીં!
+એ રડવા લાગ્યો.
+ચુડેલ એના ધડની ઉપરના શૂન્યાવકાશને તાકી રહી.
+અને પછી ગુસ્સે થઈને ચાલી ગઈ.
+ખવીસ એની પાછળ એને મનાવવા દોડ્યો.
+પણ એ ક્યારેય એને શોધી ન શક્યો.
+ચુડેલનાં પગલાં હંમેશા ઊંધાં પડે છે.
+</poem>
+== ૪૧. ધ્યાનખંડ ==
+<poem>
+આશ્રમના ચિંતન-મનનથી ઝૂકી ઝૂકી જતાં
+વૃક્ષોના પવનમાં મારી આંખો મીંચાય છે
+અને બંધ આંખો પાછળ દેખાય છે,
+વિશાળ ધ્યાનખંડો.
+ધ્યાનખંડની જાજમની નીચે
+પગની ધૂળની સાથે દબાઈ ગયેલો કોલાહલ
+હું જોઈ શકું છું.
+ધ્યાનખંડની દીવાલ પરના પોપડા સહેજ ખરે છે
+અને હું ધ્યાનમાંથી ઝબકી જઉં છું.
+મારાં ચિત્તની અશાંતિ
+અહીંની દીવાલોને ખેરવી નાખશે તો?
+આશ્રમની બહાર આવી ગયા પછી
+હવે હું જાતજાતના અવાજ, ઘોંઘાટને
+પ્રેમ કરતાં શીખી રહી છું.
+અસંખ્ય અવાજો મારા કર્ણપટલ પર અથડાય છે
+અને હું દરેક અવાજને ધ્યાનથી સાંભળું છું.
+કોઈ અવાજને કોઈ અર્થ નથી
+છતાં હું દરેક અવાજના આરોહ-અવરોહ
+ખૂબ શાંતિથી સાંભળું છું.
+મારા ધ્યાનખંડમાં જબરો કોલાહલ છે.
 </poem>