મનીષા જોષીની કવિતા: Difference between revisions

મનીષા જોષીની કવિતા (view source)

Revision as of 05:13, 29 December 2022

5,554 bytes added , 05:13, 29 December 2022

no edit summary

MeghaBhavsar

18,450

edits

@@ Line 1,615: / Line 1,615: @@
 સર્વત્ર છવાયેલી છે,
 કહે છે કે લીલોદુકાળ છે આ.
+</poem>
+== ૫૩. ઠાકોરજીના વાઘા ==
+<poem>
+કોઈ યુવાન પરિણીતા આવે છે એની પાસે
+કટોરીવાળું બ્લાઉઝ સીવડાવવા
+તો કોઈ સગર્ભા સ્ત્રી આવે છે
+ખોળો ભરવાના પ્રસંગે મળેલી
+તેની નવી સાડીમાં ફોલ નખાવવા.
+કોઈ ડિપ્રેશનથી પિડાતી, જાડી થઈ રહેલી ગૃહિણી પણ આવે છે
+તેના તંગ થઈ રહેલા કુરતાની સિલાઈ ખોલાવવા.
+હાઈસ્કૂલમાં ભણતો કોઈ છોકરો આવે છે
+યુનિફૉર્મ સીવડાવવા માટે
+તો કોઈ મધ્યમવર્ગીય પુરુષ આવે છે
+તેના ઑફિસમાં પહેરવાના શર્ટને રફુ કરાવવા.
+એ દરજી સીવે છે કપડાં તમામ પ્રકારનાં
+અસ્તરવાળાં ને અસ્તર વગરનાં,
+ગોઠવાતી રહે છે કપડાંની થપ્પીઓ એની દુકાનમાં
+સિલ્કની અલગ અને સૂતરાઉની અલગ
+ને રંગબેરંગી દોરા તો આવે તેવા વપરાઈ જાય.
+પુરાતું રહે છે તેલ એના સંચામાં સવાર-સાંજ
+અને સંચા કરતાયે ઝડપથી, ફરતી રહે છે એની આંગળીઓ.
+એક નજરે માપી લે છે એ સૌને
+છતાંયે ડોળ કરે છે માપ લેવાનો.
+ઘણીવા૨ માપનું જૂનું બ્લાઉઝ હોય છતાંયે
+ગ્રાહક મહિલા જ આગ્રહ કરે, ‘માપ લઈ જ લોને.’
+અને એમ વધતી રહે એની શાખ.
+કમી નથી કામની એ દરજી પાસે.
+દુકાનોના ગાદી-તકિયા તો બારેમાસ અને
+નવરાત્રિ ને લગનગાળામાં તો વેઇટિંંગ ટાઇમ.
+સીવાતા રહે છે વસ્ત્રો રાતભર, નિર્વસ્ત્ર શરીરો માટે.
+સવાર પડ્યે, એ દુકાનમાં કચરો વાળે ત્યારે
+જાતજાતનાં વધેલાં કપડાંના
+નાના નાના, રંગબેરંગી ટૂકડા આવે એના હાથમાં
+અને કોઈ ભિખારણ બાઈ લઈ જાય
+એ વધેલા કપડાંના ટુકડા, હોંશે હોંશે
+એના નાનકડા દીકરા માટે ગોદડી બનાવવા.
+આ દરજીની દુકાનમાં ઠલવાતું રહે છે કપડું દિવસરાત.
+કોઈ આવે છે દીકરીની ઢીંગલી માટે ફ્રૉક સીવડાવવા
+તો કોઈ આવે છે ઠાકોરજીના વાઘા સીવડાવવા.
+ને એણે સીવેલાં કપડાં
+જીવતાં રહે છે, અવનવા જીવન
+નવાં હોય ત્યારે અને જૂનાં થાય ત્યારે પણ.
+વાઘા બદલતા રહે છે ઠાકોરજી
+નિતનવાં દર્શન માટે.
+</poem>
+== ૫૪. મૃત્યુ, તું દુષ્ટ નથી ==
+<poem>
+મૃત્યુ,
+તું દુષ્ટ નથી.
+રાત્રે ઊંઘમાં મૃત્યુ પામેલી
+કોઈ વ્યક્તિના ચહેરા પર
+મેં જોયું છે તને
+કોઈ એક સ્વચ્છ સવારે.
+તું નહીં ડંખે મને, ફણીધર સાપની જેમ
+કે સહસ્ર પગાળા વીંછીની જેમ.
+તું આવશે મારી પાસે એક ભોળા મંકોડાની જેમ.
+હાલ તો હું વાળું છું તને મારી ત૨ફ
+ને વળી જાય છે તું ઊંધી દિશામાં
+મૂંઝાયેલા મંકોડાઓની હારમાં
+પણ હું જાણું છું કે એક દિવસ
+હું તને ખસેડીશ અવળી દિશામાં
+અને તું વળશે મારી તરફ, સ્પષ્ટ
+ધીમી પણ મક્કમ ચાલે.
+મૃત્યુ,
+તું આવજે મારી પાસે
+મોંમાં ગૉળનો કણ લઈને.
+લઈ જજે મને આખા ગૉળની ભીલી પાસે.
+ફાટેલા કંતાનમાંથી ઝરતા ગૉળના રસને
+ચાખી લઈશ હું વધુ એક વાર.
+પછી ચાલી નીકળીશ હું તારી સાથે
+કોઈના ઘરમાં પ્રવેશી રહેલી
+કોઈ એક સ્વચ્છ સવાર બનવા.
 </poem>