કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – ઉશનસ્/કવિ અને કવિતાઃ ઉશનસ્: Difference between revisions

કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – ઉશનસ્/કવિ અને કવિતાઃ ઉશનસ્ (view source)

Revision as of 07:15, 15 July 2021

140 bytes added , 07:15, 15 July 2021

no edit summary

KhyatiJoshi

26,604

edits

@@ Line 73: / Line 73: @@
 ::::::::::'''		એની પત્તીની પીમળમાં પોઢીએ જી.’'''
-પ્રકૃતિમાં ઓતપ્રોત કવિ તો ‘પત્તીની પીમળમાં’ પોઢેલા છે. આ પ્રકૃતિપ્રેમી કવિને ખુદ પ્રકૃતિ જ સાદ કરે છે — ના, એમને ઘસડી જાય છે —
+           પ્રકૃતિમાં ઓતપ્રોત કવિ તો ‘પત્તીની પીમળમાં’ પોઢેલા છે. આ પ્રકૃતિપ્રેમી કવિને ખુદ પ્રકૃતિ જ સાદ કરે છે — ના, એમને ઘસડી જાય છે —
-	‘મને આ રસ્તાઓ જરીયે ઠરવા દે ન ઘરમાં
-	ઘૂસી આવે ક્યાંથી ઘર વગરના, ચોર; પકડી
+::::::::'''	‘મને આ રસ્તાઓ જરીયે ઠરવા દે ન ઘરમાં'''
-	લિયે હૈયું, મારા કર પકડીને જાય ઘસડી,
+::::::::'''	ઘૂસી આવે ક્યાંથી ઘર વગરના, ચોર; પકડી'''
-	ન પૂરું સૂવા દે, સ્વપ્ન મહીં આવે નજરમાં.’
+::::::::'''	લિયે હૈયું, મારા કર પકડીને જાય ઘસડી,'''
-આ કવિ પૃથ્વીને કેટલું ચાહે છે! કહે છે —
+::::::::'''	ન પૂરું સૂવા દે, સ્વપ્ન મહીં આવે નજરમાં.’'''
-	‘હું સ્વર્ગોથીયે આ પૃથિવી પર પાછો ફરીશ, હા;
-	હજી કૈં કૈં રસ્તા મુજ પદની મુદ્રા વણ રહ્યા.’
+           આ કવિ પૃથ્વીને કેટલું ચાહે છે! કહે છે —
+::::::::'''	‘હું સ્વર્ગોથીયે આ પૃથિવી પર પાછો ફરીશ, હા;'''
+::::::::'''	હજી કૈં કૈં રસ્તા મુજ પદની મુદ્રા વણ રહ્યા.’'''
 સતત પ્રવાસી અને પ્રકૃતિમય કવિ ‘પ્હાડોની પેલે પાર’માં કહે છેઃ
-	‘હવે મારું કોઈ નવું જૂનું રહ્યું નામ જ નથી,
-	અનામી કો આદિ વનનું બસ છું સત્ત્વ હું હવે’
+::::::::'''	‘હવે મારું કોઈ નવું જૂનું રહ્યું નામ જ નથી,'''
+::::::::'''	અનામી કો આદિ વનનું બસ છું સત્ત્વ હું હવે’'''
 પ્રકૃતિમાં ઓગળીને કવિ એકાકાર થઈ ગયા છે. તો ‘તૃણ અને તારકો વચ્ચે’માં તો કવિએ અંધકારનાં રૂપોને જે રીતે કલ્પ્યાં છે તે — ‘સ્ફટિક નિર્મળ અંધકાર’, અનેક તારકો ઓગળીને ગયા હોય એવો ‘સત્ત્વશો ભર્યો ભર્યો ચેતનવંતો વિસ્ફુરંત અંધકાર!’ પૃથ્વી અને આકાશ વચ્ચે ફરફરતું વસ્ત્ર-અંધકાર, જેની રેશમી કોર કવિને અડકતાં રોમાંચ પણ થાય છે. ‘મૃદુ મર્મરંત’ અંધકાર. અંધકારનું પોત આકાશના તારકના તાંતણા અને ધરતીની તૃણપત્તીઓથી વણાયેલું છે. એથી આગળ ‘તૃણ’ અને ‘તારકો’ની લીલા નિરૂપતાં આ કવિએ પોતાનામાં પણ ‘માટી અને તેજનું ચક્રવાલ’ જોયું છે. તો પોતાને ‘કાયાહીણ’ કેવળ પારદર્શક જોયાં છે. પોતે —
 	‘જાણે હું કોઈ ગ્રહ છું તૃણ-તારકોનો