મર્મર/માનવમેળા

માનવમેળા

⁠આ શા માનવમેળા!
સાતે સાગર સામટા જાણે ઊમટ્યા પૂનમઘેલા!

⁠શ્રાવણનો શો ઝરમર વરસે મેહ!
⁠પાવામાં નાવલિયાનો નીતરે નેહ;
વાગી ઊઠે કોઈ પાયની ઘૂઘર છંદે છેક છકેલા! –આ શા૦

⁠કોઈ જતું બંધાઈ પ્રીતિની ગાંઠે
⁠ઊભું ઝૂરે કોઈ ઉર આંસુની ઓઠે
ભાનમાં નથી કોઈ, સહુ નિજના જ નશામાં ડૂબેલા! –આ શા૦

⁠મળી લો ભાઈ, મળવાની આ વેળા
⁠નાચી લો સાથે, રાતે થવું ઘરભેળા
પડશે જોજનનાં પછી છેટાં ઓ બેલડીએ વળગેલાં! –આ શા૦