કોડિયાં/ કોડિયાં-1957 (કૃતિ): Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
no edit summary
No edit summary
No edit summary
Line 1,358: Line 1,358:
{{Space}}{{Space}} ઊગમ એ જ પ્રસરવું-ધાવું!
{{Space}}{{Space}} ઊગમ એ જ પ્રસરવું-ધાવું!
{{Space}}{{Space}} અટક્યા વિણ એકલતા ગાવું!</Poem>
{{Space}}{{Space}} અટક્યા વિણ એકલતા ગાવું!</Poem>
<Poem>
'''<big>પડઘો</big>'''
ઉભય અધૂરા વ્યંજિત નાદો
{{Space}} એકબીજાને જઈ અથડાય!
સાગર-ગાને, વ્યોમ ઊભરતો,
{{Space}} પ્રકંપતો ત્યાં પડઘો થાય!
{{Space}}{{Space}} છૂપી છૂપું દિવ્ય પ્રભાત,
{{Space}}{{Space}} સાંભળતું બેઉની વાત.
પવન કહે: વિદ્યુલ્લેખા! તું
{{Space}} પરવાસીને કાં બોલવ?
બંધાવું મુજને ભાવે ના,
{{Space}} આજ અહીં ને ક્યાંયે કાલ!
{{Space}}{{Space}} તુજને પાપિષ્ઠા ગણશે,
{{Space}}{{Space}} લોકોક્તિ નિંદા ચણશે!
અંજની કહે: હું જન્મી માતા,
{{Space}} પ્રણય-પુત્ર મારો અધિકાર!
ધખતો તારો ચેતન-તણખો
{{Space}} મારો પ્રણય તણો ભંડાર!
{{Space}}{{Space}} પુત્ર અલૌકિક સર્જીશું!
{{Space}}{{Space}} ન હોય લૂલું માનવબાળ!
આવી વસજે કોઈ વસંતે,
{{Space}} પધારજે પાછો પરભાત!
બાધું નહિ, ને બંધાવું ના,
{{Space}} પત્ની નહિ પણ બનવું માત!
{{Space}}{{Space}} લોકોક્તિ ક્યાં અડવાની?
{{Space}}{{Space}} તુચ્છ તંતુની એની જાત!
રોમરોમમાં પ્રણયસ્પર્શથી
{{Space}} અંજનીને નવ-કૂંપળ થાય!
અંગ મહીં ઉત્કટતા વ્યાપે,
{{Space}} હૈયામાં ભરતી લ્હેરાય!
{{Space}}{{Space}} જિતેન્દ્રિયને જન્મ દઈ,
{{Space}}{{Space}} પ્રણય-પુત્ર-માતા ધન્યાય!
3-3-’34</Poem>
26,604

edits

Navigation menu