26,604
edits
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 4,974: | Line 4,974: | ||
31-3-’32</Poem> | 31-3-’32</Poem> | ||
<Poem> | |||
'''<big>સલામ</big>''' | |||
સલામ, સખી! આજથી નવ વદું તને હું કદી, | |||
હવે હૃદયમાં નહિ જ અભિમાન તું રાખતી; | |||
ભૂલ્યો, ગણી ગણી તને હૃદયની અને માહરી, | |||
ગુલાબ નહિ તું કરેણ, મુજ આંખડી ઊઘડી. | |||
ખુશામત ગણી? કરું ન પ્રભુ પાસ, ને તાહરી? | |||
કદીક અભિમાનથી મલકી જાય વિભાવરી— | |||
ખુશામત તણી ગણી, અલખની જ એ ગર્જના, | |||
ગમે અગર રાતને, કદી ન, સિંધુને શી પડી? | |||
સલામ, સખી! છો પડે અગર આંસુડાં આંખથી, | |||
નહીં જ મુજ હાથથી કદીય તેમ લ્હોવાં નથી; | |||
નિશામુખ પરે પણે ચળકતા નહિ તારકો, | |||
તનેય, સખી! રાતનેય અભિમાનનાં આંસુડાં! | |||
10-7-’28</Poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>ઊર્મિ</big>''' | |||
ચંદ્રિનાં પ્રકાશપૂર આવતાં સરીસરી, | |||
અનેક હીરલે મઢેલ મ્હાલતી વિભાવરી; | |||
પુષ્પના પરાગ સંગ મંદ લ્હેર વાતની, | |||
ગાય-વ્હાય પ્રેમગોષ્ઠિ, સિંધુ સાથ રાતની. | |||
પથારી પુષ્પ પાથરે ખરીખરી બકુલનાં, | |||
સુગંધ સોળસોળ વ્હાય પારિજાત પુષ્પના; | |||
બુલ્બુલે કર્યો અવાજ મંદમંદ સૂરમાં, | |||
સિન્ધુ કૈં અલાપ ગાય, મસ્ત પ્રેમપૂરમાં. | |||
કાવ્યકાળ આ વહે; પરાગ કાવ્ય પુષ્પનું: | |||
અબ્ધિના અલાપ એક મસ્ત કાવ્ય ઈશ્કનું: | |||
કાવ્ય કાવ્ય છે બધે, શું પ્રેરણા ન આવતી? | |||
આભમાં તાકી રહું હું, કાંઈ ખૂટતું નકી. | |||
25-12-’28</Poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>આદર્શો</big>''' | |||
{{Space}} સબળ દિવ્ય કુમાર મનસ્વી કો, | |||
{{Space}} ભરતી, ઓટ, ન વારિ નિહાળતો; | |||
{{Space}} નવ લહે જલધિજલ ઉગ્રતા, | |||
{{Space}} નવ ઉષા, ન વ સાંધ્ય પ્રસન્નતા. | |||
અનિમિષ નેનથી જોતો દૂરની ચક્રવાલને; | |||
હલેસું ટેકવી ઊભો, ચંદ્ર ચૂમે કપાલને. | |||
{{Space}} ક્ષિતિજ પામું, ન થંભું જરા કદી. | |||
{{Space}} કમર કૌવત-ભેટ કસી, વદી. | |||
{{Space}} અડગ કિશ્તી કુમાર હલેસતો, | |||
{{Space}} રજનિનાથ સમુદ્ર ઉજેસતો. | |||
ઊછળે પ્હાડ શાં મોજાં, ઝંઝાવાત તુફાનના; | |||
મૂંઝવે મૃત્યુના દૂતો, રૂંધતી સુખ-કામના. | |||
{{Space}} ક્ષિતિજ આવતી પાસ કદી નહિ; | |||
{{Space}} જ્યમ નજીક જતો ત્યમ ભાગતી. | |||
{{Space}} વહન થાય અનંત યુગો થકી, | |||
{{Space}} અમર સાહસ ધૈર્ય નવાં નકી. | |||
દૂર જાતાં જતાં પાસે, આદર્શો ચક્રવાલ શા! | |||
પ્રગતિ પામવામાં ના, બિંદુ ક્યાં? ભવ્ય આભ ક્યાં? | |||
6-1-’29</Poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>સ્મૃતિજીવન</big>''' | |||
વિભાવરી વીણા બજાવતી: વહું હું લીનમાં, | |||
નંદિ પુષ્પસોડ પાથરે! સરું હું લીનમાં. | |||
સ્વપ્નસુખ વેરતી — પરોતી ચંદ્રિકા વહે. | |||
હસી-નમી-સરી અનેક વાત તારલા કહે. | |||
{{Space}} સ્વપ્ન ફૂલ: | |||
{{Space}} એક વેર્યું આ બકુલ: | |||
આંખમાં અમી ભર્યું એ આવતું સર્યું અમૂલ! | |||
સ્વપ્ન સાથ અંગ, ઉર, સર્વ ભાસતાં પ્રફલ્લ! | |||
{{Space}} સ્વપ્ન યાદ: | |||
{{Space}} આવતો એ દિવ્ય સાદ: | |||
દિવ્ય બાળ સુણજે! પ્રફુલ્લજે સ્મરીસ્મરી! | |||
સ્વપ્નસૃષ્ટિ પામવા જરૂર ના તને જરી! | |||
24-1-’29</Poem> | |||
<Poem> | |||
અવગણના | |||
{{Space}} ભૂલું હૈયું તારું: | |||
{{Space}} ભૂલું પ્રેમી ચારુ: | |||
સખી! ભૂલું સારું, નવ અવગણ્યો એક ભૂલવું! | |||
અભિમાનીને તેં, સરસ શીખવ્યું, કેમ મૂલવું? | |||
{{Space}} ન લહું અપમાનો હું ઉરમાં: | |||
{{Space}} કરુણ નીરખું આજ ક્રૂરમાં: | |||
બસૂરાને આજે, અવગણી કર્યો એક સૂરમાં! | |||
{{Space}} કર્યા વજ્રાઘાતો! | |||
{{Space}} ગુમાવ્યા સંઘાતો: | |||
લૂંટ્યું સર્વે આ તો, નજર કરી તેં લાત શૂરની! | |||
નથી ક્રોધી, માને? સ્મરણ કરતી જ ઉક્તિ ઉરની! | |||
12-2-’29</Poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>કંગાલને</big>''' | |||
કંગાલ, ઓ કંગાલ! | |||
એક વ્હાલ | |||
કોઈ દિ’કરીશ ના મ્હને! | |||
એથિ તો થવું તુંથી હલાલ એ ગમે! | |||
કંગાલ, ઓ કંગાલ! | |||
એક ખ્યાલ | |||
છોડ. માન નાથ ના મ્હને! | |||
ભાન નિત્ય હો ‘ઉતારું ખાલ’ એ તને! | |||
કંગાલ, ઓ કંગાલ! | |||
થા કરાલ; | |||
હાસ્ય ત્હારું બાળતું મ્હને! | |||
પ્રકોપનો ન કાં ચડે જુવાળ ઓ, તને? | |||
કટારી તારી જીરવું! | |||
હાસ્યથી રડી રહું! | |||
7-8-’30</poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>ડોલર પંખી</big>''' | |||
હું તો ટેકરીની ટોચે ચાલ્યો, | |||
{{Space}} હો! દુનિયા દેખવાને! | |||
ત્યાં કોણે આવી મને ઝાલ્યો? | |||
{{Space}} હો! મુખડું પેખવાને! | |||
ટેકરીએ અમૃતક્યારી, | |||
{{Space}} હો! દુનિયા દેખવાને! | |||
હસે એકલ ડોલર-નારી | |||
{{Space}} હો! મુખડું પેખવાને! | |||
એક ઊડતું પંખી આવ્યું; | |||
{{Space}} હો! દુનિયા દેખવાને! | |||
મુખ જોયું ને મન લોભાયું, | |||
{{Space}} હો! મુખડું પેખવાને! | |||
એણે પાંદડાંમાં માળો બાંધ્યો, | |||
{{Space}} હો! દુનિયા દેખવાને! | |||
કાંઈ પ્રેમને દોરલીએ સાંધ્યો, | |||
{{Space}} હો! મુખડું પેખવાને! | |||
ઝીલી અંતરમાં છોડ એ ઝુલાવે, | |||
{{Space}} હો! દુનિયા દેખવાને! | |||
ગાઈ ગીત પંખી વિશ્વને ભુલાવે, | |||
{{Space}} હો! મુખડું પેખવાને! | |||
ડોલરિયાનું જોબન વાધ્યું, | |||
{{Space}} હો! દુનિયા દેખવાને! | |||
એને ઊડતું હૈયું લાધ્યું, | |||
{{Space}} હો! મુખડું પેખવાને! | |||
21-6-’28</Poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>અનંતની પંખિ</big>''' | |||
સો-સો સંગાથે હુંતો એકલી રે બેન! | |||
{{Space}} કોઈ ન મારે અંતરે સમાય જો! સો0 | |||
આવે અનેક વટેમારગુ રે બેન! | |||
{{Space}} આવીઆવીને પાછા જાય જો! સો0 | |||
સંધ્યાં ફૂલો ને સુણ્યાં પંખીડાં રે બેન! | |||
{{Space}} સૂંઘું-સુણું ત્યાં ઊડી જાય જો! સો0 | |||
રંગો અનેક પેખું આભમાં રે બેન! | |||
{{Space}} ઝળકે-ઝળકે ને ઝાંખા થાય જો! સો0 | |||
દરિયાને ઉર ખૂબ નાચતી રે બેન! | |||
{{Space}} હૈયાં ન એકગીત થાય જો! સો0 | |||
આછા એ ઘંટનાદ સાંભળું રે બેન! | |||
{{Space}} હૈયે હરખ ના સમાય જો! સો0 | |||
ઊડતી પંખિણી હું અનંતની રે બેન! | |||
{{Space}} ઊડું-ઊડું પાર ના પમાય જો! સો0 | |||
19-8-’29</poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>બ્હેનને</big>''' | |||
બ્હેન! કોઈ પ્રકાશ ઊગ્યો ને ભેગાં થયાં, | |||
બ્હેન! બેઉ અંતર, અંતરમાં મળ ગયાં; | |||
બ્હેન! ઉરગુંજન બેઉને ગમી ગયાં, | |||
બ્હેન! બેઉ આંખડીમાં આપણે રમી ગયાં. | |||
બ્હેન! કોઈ અંધાર ઊગ્યા ને ફરી વળ્યા, | |||
બ્હેન! ઉર તૂટી પડ્યાં ને જુદાં થયાં; | |||
બ્હેન! બેઉ આંખડીને મીચ્યાં વર્ષો થયાં, | |||
બ્હેન! દૂર ભાગી ગયાં ન ફરી મળ્યાં. | |||
બ્હેન! માર્ગ જુદા લીધા ને ઊડી ગયાં, | |||
બ્હેન! બેઉ જીવ્યાં તે સોણલાં રહી ગયાં; | |||
બ્હેન! ગોળ જગતે આ જુદાં ફરી વળ્યાં, | |||
બ્હેન! હતાં ત્યાં ને ત્યાં આવી ફરી મળ્યાં. | |||
બ્હેન! કોઈ પ્રકાશ ઊગ્યા ને વધી ગયા, | |||
બ્હેન! ભિન્ન માર્ગો હતા તે ભેગા થયા; | |||
બ્હેન! હું ને તું એકમાં મળી ગયાં, | |||
બ્હેન! કોઈ દિવ્યતામાં આપણે ગળી ગયાં. | |||
બ્હેન! માર્ગોની ભિન્નતા હતી ઘણી! | |||
બ્હેન! નીકળ્યા’તા એક શોધવા મણિ! | |||
16-7-’28</poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>પીળું પીળું ફૂલડું</big>''' | |||
સૂરજ ડૂબ્યો ને વ્યોમ પીળું પ્રકાશતું, | |||
{{Space}} પીળી કો’ તારલી ચમકી રહી; | |||
મારી વાડીમાં સખી! પીળું કો’ફૂલ ખીલ્યું, | |||
{{Space}} પીળી એની પાંદડી પમરી રહી. | |||
ઊડી પધાર્યું કોઈ પીળું પતંગિયું; | |||
{{Space}} પીળી પીળી પાંખ એની ફરકી રહી, | |||
પીળા પીળા ફૂલડામાં પીળું પતંગિયું, | |||
{{Space}} પીળુડા રંગમાં પોઢી ગયું. | |||
6-5-’31</poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>સાબરમતીનું પૂર</big>''' | |||
નાસો, ભાગો, પૂર ચડે છે! | |||
પૂર ચડે છે? ભાગો, ભાઈ! | |||
જીવ બચાવા નાસે ત્યાં તો | |||
કાળ તણા જલથી ઘેરાય. | |||
{{Space}} સો-સો પ્રાણ સપાટે ચાલ્યા! | |||
{{Space}} સાભ્રમતીનાં મુખડાં મ્હાલ્યાં! | |||
બાળક કાખ મહીં ઝાલીને | |||
માતા અશ્રુએ ભીંજાય. | |||
દોડો, કોઈ બચાવો, ભાઈ! | |||
અકળામણમાં શું સંભળાય? | |||
{{Space}} આંસું એનાં સમદર જાય! | |||
{{Space}} સમદર પીને ખારો થાય! | |||
‘મરશું તો સાથે મરવાનાં’ | |||
માની વ્હાલાં ભીડે બાથ. | |||
ભેખડ સાથ પછાડા ખાતાં, | |||
સર્વ તણો તૂટે સંગાથ. | |||
{{Space}} રાક્ષસી! શું સલ્યો સંગાથ? | |||
{{Space}} સહી નહીં પ્રેમીની બાથ? | |||
કો’નાં બાળક, કોની માતા, | |||
કો’ના ભ્રાત તણાતા જાય. | |||
ભોગ મળે ત્યાં થાય ભયંકર, | |||
ધ્વંસ કરીને ધાતી જાય. | |||
{{Space}} સાભ્રમતી! આ શાનો કેર? | |||
{{Space}} ઠર્યાં હતાં તે ઊકળ્યાં ઝેર? | |||
માતા માની તુજને પૂજી, | |||
જોઈ આજે તારી જાત! | |||
રેવા નહીં તું ખરે રાક્ષસી, | |||
હોયે આવી મારી માત? | |||
{{Space}} બાળક તારો આજ મટું! | |||
{{Space}} પ્રેમ નહીં પાખંડ હતું! | |||
સુંદરતાએ હું લોભાયો, | |||
નિત્ય કરું આવીને પાન. | |||
જીવનદાતા માતા મારી! | |||
સર્વ મહીં હું કરું ગુમાન. | |||
{{Space}} જીવન દેતી? જીવન લેતી! | |||
{{Space}} બાળક ના તું મુજને ક્હેતી! | |||
સાભ્રમતી! તું સુકાઈ જાજે, | |||
તરસે જાયે છો અમ પ્રાણ. | |||
વહીવહીને નિત્ય આમ તું, | |||
કરતી કો’દિ’ નહિ ઘમસાણ. | |||
{{Space}} ગોઝારી! એ જલ ના હોય! | |||
{{Space}} એ તારાં બાળકનાં લોહી! | |||
27-7-’29</Poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>જ્વાલા અને જ્યોત</big>''' | |||
પ્રાણ પુરાતા નિષ્પ્રાણોમાં, | |||
અંધારામાં થાય ઉજાસ! | |||
નવજુવાન જ્વાલા ચેતાવે, | |||
પાપ બળીને થાય પ્રકાશ! | |||
{{Space}} ‘સળગાવો!’ની હાક પડે! | |||
{{Space}} ઉરઉરમાં ઉદ્રેક ચડે! | |||
સમાજનું મહાવૃક્ષ સુકાયું, | |||
{{Space}} દર-કોતરમાં કીડા સડે! | |||
રૂઢિ તણું ઠૂંઠું ઊભું છે, | |||
{{Space}} પોલું થડ તેનું ખખડે! | |||
{{Space}} સડતું ઠૂંઠું સળગાવો! | |||
{{Space}} નૂતન વૃક્ષ ત્યહીં વાવો! | |||
ખંડન કરશું, મંડન કરવા, | |||
{{Space}} જ્વાલા જ્યોતનું રુદ્ર સ્વરૂપ! | |||
સુંદરતાના મ્હેલ ચણીશું | |||
{{Space}} ભસ્મ કરીને સર્વ કુરૂપ! | |||
{{Space}} જ્યોત તણિ જ્વાલા પ્રગટી! | |||
{{Space}} તાંડવ નાચે નાશ નટી! | |||
સળગાવો ખંડેર પુરાણાં | |||
{{Space}} રાખ તણું ખાતર થાશે; | |||
મુક્ત બને માતા ત્યારે તો | |||
{{Space}} નૂતન સર્જન મંડાશે! | |||
{{Space}} જુવાન જાગો હાક પડી! | |||
{{Space}} જુગજૂની ડાકણ ફફડી! | |||
24-7-’29</Poem> | |||
<Poem> | |||
'''<big>મુક્તિનો શંખનાદ</big>''' | |||
સૂતો એદી, બળ-સકળને વીસરી અબ્ધિરાજ | |||
ગર્જે ઘેરું; જગ ધ્રુજવતા ભૂલીને સંહિનાદ: | |||
સ્વપ્ને રાચે: અતલજલના શાંત સૂતા પછાડા: | |||
તંદ્રામાં એ સળવળ તનુ: સુપ્ત ચૈતન્યધારા. | |||
ત્યાં દિગંતે જગ સકળને ઠારતો તેજરાશિ — | |||
ઊગે ત્રાડે, જગત નભને ધ્રૂજવે એ વિનાશી — | |||
નિદ્રા ત્યાગી અતલ જલનાં જામતાં મસ્તપૂર: | |||
મોજાં — પ્હાડો અદમ ઊછળે નાશના ગાય સૂર: | |||
સૂતો શાને, અમર ભૂમિના, રાષ્ટ્રના પ્રાણ આજે | |||
જો દિગંતે ઉડુગણપતિ — ઊગતું શું સ્વરાજ! | |||
જાગ્યા, ત્રાડ્યા જન-સકલ શા! ભારતી આજ સર્વ, | |||
સ્વાતંત્ર્યોનાં રટણ કરતા ઊજવે મુક્તિપર્વ: | |||
વાગે ડંકા, અહત ગગડે, જેમ સંગ્રામ કેરા: | |||
સૂણી-સૂણી હય હણહણે જોમ વ્યાપે નવેરા! | |||
સૂણ્યો આજે અહત બજતો મુક્તિનો શંખનાદ | |||
હૈયાં જાગ્યાં હણહણી ઊઠ્યાં, ગાજતો ઉરસાદ: | |||
મૃત્યુ માંહી સબડી મરતાં મૃત્યુમાં મ્હાલતાં’તાં | |||
મૃત્યુ ભેટી અમર અમર જીવને જીવવા સર્વ જાતાં. | |||
26-1-’30</poem> |
edits