887
edits
અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/નર્મદ/કબીરવડ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/નર્મદ/કબીરવડ (view source)
Revision as of 10:39, 17 June 2021
, 10:39, 17 June 2021no edit summary
(Blanked the page) Tag: Blanking |
HardikSoni (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
<poem> | |||
{{Center|''(શિખરિણી)''}} | |||
ભૂરો ભાસ્યો ઝાંખો, દૂરથી ધૂમસે પ્હાડ સરખો, | |||
નદી વચ્ચે ઊભો, નિરભયપણે એકસરખો; | |||
દીસ્યો હાર્યો જોદ્ધો, હરિ તણું હૃદે ધ્યાન ધરતો, | |||
સવારે એકાંતે, કબીરવડ એ શોક હરતો.<br> | |||
કહે દેખાવે એ, અચરતી જણાયે જગતમાં, | |||
ખરે એ મ્હોરાંનો, મગરૂબ રહે દેશ નવ કાં? | |||
મનાયે સત્સંગે પવિતર કબીરા ભગતમાં, | |||
પ્રજાની વૃદ્ધિએ નિત અમર કહેવાય નવ કાં?<br> | |||
જતાં પાસે જોઉં, વડ નહિ વડોનું વન ખરે, | |||
મળે આડા ઊભા, અતિ નિકટ નીચે ઉપર જે; | |||
વડે ઝાઝા તોએ, સહુ ભળી ગયે એક દીસતો, | |||
વળી સંધાઓનું, અસલ જીવતું એક મૂળ તો.<br> | |||
ફૂટી ડાળોમાંથી, પ્રથમ તરૂ કેરી નીકળતા, | |||
ખૂંચે તેવા તંતુ, વધી જઈ નીચે જે લટકતા; | |||
જટાની શોભાથી, અતિશ શરમાઈ શિવ ઊઠ્યા, | |||
જટાને સંકેલી, વડ તજી ગિરિએ જઈ રહ્યા.<br> | |||
જટા લાંબી લાંબી, મૂળ થડથી થોડેક દૂર જે, | |||
નીચે ભૂમિ સાથે, અટકી પછી પેસે મહીં જ તે; | |||
મળી મૂળિયામાં, ફરી નીકળી આવે તરૂ રૂપે, | |||
થડો બાંધી મોટાં, ઘણીક વડવાઈ કરી રહે.<br> | |||
વડો વચ્ચે વચ્ચે, તરૂ અવર આસોપાલવનાં, | |||
વડોથી ઊંચાં છે, ખીચ ખીચ ભર્યાં પત્રથી ઘણાં; | |||
ઘણા આંબા ભેગા, વળી ઘણીક સીતાફળી ઊગે, | |||
બીજાં ઝાડો છોડો, વડની વચમાં તે જઈ ઘૂસે.<br> | |||
ઉનાળો ભાનુ, અતિશ મથી ભેદી નવ શકે, | |||
ઘટા ઊંચે એવી, જન શીતળ છાયા સુખ લિયે; | |||
ખૂલી બાજૂઓથી, બહુ પવન આવી જમીનને, | |||
કરે ચોખ્ખી રૂડી, પછી મિત થઈને ખુશી કરે.<br> | |||
ઘણાં જંતુ પંખી, અમળ સુખ પામે અહીં રહી, | |||
ઘણા જાત્રાળુઓ, અહીં ઊતરતાં પુણ્ય સમજી; | |||
ઘણા શિકારીઓ, ગમત કરતા રહે બહુ અહીં, | |||
હજારો લોકોને, અડચણ સમાતાં અહીં નહિ.<br> | |||
અહીંયાંથી જોવી, ચકચકતી વ્હેતી નદી દૂરે, | |||
પશુ કો જોવાં જે, અહીંતહીં ચરે બેટ ઉપરે; | |||
ઘટા ભારે જોવી, શબદ સુણવા કોઈ ખગના, | |||
દિલે વાયુ લેવો, સુખ નવ હીણા લે કરમના.<br> | |||
ઘટા થાળાં લીધે, ઘણીક ફરવાને ગલી થઈ, | |||
બખોલો બંધાઈ, રમણીય બહુ બેઠક બની; | |||
નિરાંતે જેમાં તો, ખુશી થકી રમે લાલ લલના, | |||
નિરાંતે જેમાં તો, ખુશી થકી રહે જોગી જપમાં.<br> | |||
દીપે છાયી જાડાં, હરિત કુમળાં પત્ર ઠુમસાં, | |||
વળી રાતા ટેટા, ચૂગી બહુ જીવો પેટ ભરતા; | |||
પડે બાજૂએથી, બહુ ખુશનુમા રંગકિરણો, | |||
નીચે ચળકે તડકે, બરફ સરખાં ઠારથી પડો.<br> | |||
ઠરી મારી આંખો, કબીરવડ તુંને નિરખીને, | |||
ખરી પાપી બુદ્ધિ, ખરી જ રૂડી જાત્રા થઈ મને; | |||
વિશેષે શોભે છે, ગભીર વડ તુંથી નરમદા, | |||
કૃતાર્થી મોટો હું, દરશન વડે છું નરમદા. | |||
</poem> | |||