દલપત પઢિયારની કવિતા: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
()
()
Line 1,271: Line 1,271:
હું દલપત, દળનો પતિ!
હું દલપત, દળનો પતિ!
ધડ પડે ને શીશ લડે એ કથા અમારી....
ધડ પડે ને શીશ લડે એ કથા અમારી....
</poem>
== હું ==
<poem>
હું
મારા પોતાના જ ભંગાર નીચે
દટાઈ ગયો છું!
ચારે બાજુથી બધું પુરાઈ ગયું છે!
નીકળવાની જગ્યા જ રહી નથી.
આંખો અવાવરું થઈ ગઈ છે
અને કટાઈ ગઈ છે નજર!
ક્યાંયથી એરિયું પડે એમ નથી!
હાથપગ પડ્યા છે :
રદબાતલ, કાઢી નાખેલી ઍંગલો જેવા!
ત્વચા થઈ ગઈ છે બહેરીઠૂંઠ!
હથેળીઓમાં પાણી પડે છે તે
જાણે ટીચીટીચીને ચપ્પટ કરી દીધેલા
પતરા ઉપર પડતું હોય એવું લાગે છે!
મારું નાક, કાન બધું
દંતકથા જેવું બની ગયું છે!
વાણી માટી ખાઈને ઊંઘી ગઈ છે!
મારા નામનાં પાટિયાં ચરી ચરીને
ઊધઈ મોટી થઈ ગઈ છે!
અને શ્વાસ ખવાઈ ગયા છે!
મારા જ ઘર વિશે
મારો આવરોજાવરો બંધ થઈ ગયો છે!
મને હવા અડતી નથી,
મને પાણી અડતું નથી,
મારા ચહેરા વિશે હું શંકામાં છું!
મ્હોરાંના થપ્પેથપ્પા ઉપરા-છાપરી પડ્યા છે,
હું મારા જ મ્હોરાના ટીંબામાં ફેરવાઈ ગયો છું અને
મોહે-જો-ડેરોની બીજી વસાહત જેવો
વાસી દીધેલો પડ્યો છું.
હું
મારો આખો વાસ ખસેડવા માંગું છું
પરંતુ હું સહેજ હલું
તો રહ્યોસહ્યો કાટમાળ પણ
ધસી પડે એમ છે
વેરવિખેર ઠીંકરામાં
કાલે
વળી પાછો તમારે મને ભેગો કરવો પડશે....!
</poem>
== સૂકા છાંટાની સલામું ==
<poem>
ઊંચી નેંચી ખજૂરી ઘમઘમે રે.
અમે ટૂંકાં તણાતાં કમાડ રે,
{{Space}} સાજણ એક આંબેલો.
ક્યાંક ડમરો છલકે ને મહેકે મોગરો,
અમે ક્યારીએ અંતરાયેલાં નીર રે;
{{Space}} સાજણ એકલ આંબેલો.
પૂછે પારકી ભૂમિનાં ગોરજ ગુજેડાં,
અમે સાતમી પછીતની સંકડાસ્યું;
{{Space}} સાજણ એકલ આંબેલો.
આંબો આંગણે ઊભો ને છાંયા પરદેશે,
અમે તોરણે તરાપેલી ગાંઠ્યું;
{{Space}} સાજણ એકલ આંબેલો.
એક પગલું ગાજે રે ગોરમટી ભર્યું,
અમે સૂકા છાંટાની સલામું;
{{Space}} સાજણ એકલ આંબેલો.
</poem>
</poem>
26,604

edits

Navigation menu