26,604
edits
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 614: | Line 614: | ||
::દેવે જંજાળ્યું છોડિયું, ગો ઊડે એંધાણ. | ::દેવે જંજાળ્યું છોડિયું, ગો ઊડે એંધાણ. | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Poem2Open}} | |||
એમાં રાજાબહાદુર જાલમસંગની કમરનો જમૈયો કેવા સંજોગોમાં વાઘેરોએ ઉડાવી મૂક્યો, તેનું બયાન નથી. એટલે આ દુહાઓ યુરોપી ‘બૅલડ’ને પદે બેસી શકે, છતાં એમાં રણગીતની નાદપ્રતિભા જામેલ છે. હવે બહારવટિયાનાં વિશિષ્ટ લક્ષણો દાખવતા દુહા વધુ બલવંત છે. જુઓ જોગીદાસના દુહા : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
::પરનારી પેખી નહિ મીટે માણારા! | |||
::શૃંગી રખ્ય ચળિયા, જુવણ જોગીદાસિયો! | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
એ બહારવટિયાનું ઉગ્ર શિયળવ્રત સચોટ શૈલીએ દાખવે છે. પછી | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
::ફૂંકે ટોપી ફેરવે, વાદી છાંડે વાદ! | |||
::ના’વે કંડિયે નાગ, ઝાંઝડ જોગીદાસિયો! | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
એ એનું ટેકીલાપણું બતાવે છે. એ વાઘેરોના બહારવટાનો મુખ્ય સૂર અંગ્રેજો સામે અણનમ મસ્તકનો હોવાથી કવિઓએ એ ભાવ વધુ જોરથી પકડ્યો : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
::મૂળુ મૂછે હાથ, બીજે તરવારે તવાં, | |||
::હત જો ત્રીજો હાથ, (તો) નર અંગ્રેજ આગળ નમત. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
કોઈ કોઈ વાર કવિએ કાવ્યની વિલક્ષણ ચમત્કૃતિ પણ મૂકી દીધી : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
::ચાવ્યો ચવાય નહિ, રાંધયો નો રંધાય, | |||
::મામદના મુખમાંય થિયો કાંકરો કવટાઉત. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
'''[કવાટજીનો પુત્ર જેસોજી બહારવટિયો તો મામદશાહ સૂબાના મોંમાં જમતાં જમતાં કાંકરો આવી ગયો હોય તેવો જાગ્યો : મુખમાંનો કોળિયોયે બહાર કઢાવ્યા વિના રહે જ નહિ.]''' | |||
{{Poem2Close}} |
edits