26,604
edits
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 721: | Line 721: | ||
::માણેક પરણે મૂળવો, જ્યાં ભેળા થિયા ભૂપ. | ::માણેક પરણે મૂળવો, જ્યાં ભેળા થિયા ભૂપ. | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Poem2Open}} | |||
એ શબ્દોમાં નુકસાનીના વિલાપ નથી, મૂળુ માણેક પાયમાલ થઈને ભૂંડે હાલે તેઓ મૂઓ તેનો કટાક્ષ નથી, એણે આમ કર્યું માટે એની આ વલે થઈ તે જાતનો ફેંસલો નથી. મૃત્યુમાં પણ મૂળુ તો ‘મોતી’ જ રહે છે. ઓખાભૂમિનો ભરથાર જ રહે છે. ગોમતીજીનો પણ પુત્ર જ રહે છે. રણછોડરાયને પણ રોવરાવે છે. એ જ ધ્વનિ આ રહ્યો : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
::રામ વાળાનાં લગન આવ્યાં, | |||
::લગનિયાંનો ઠાઠ ગોઝારો, બોરિયો ગાળો, ક્યાં રોકાણો | |||
{{Space}}{{Space}}{{Space}}{{Space}}{{Space}}{{Space}} રામ વાળો! | |||
::અથવા તો | |||
::ફાંસીએ ચડતાં કંથડજી બોલિયા, | |||
::આમાંથી મુને એક વાર છૂટો મેલ્ય, બાલુભા ભુજના રાજા! | |||
::છેતરીને છેલને નો’તો મારવો! | |||
::ભોળવીને એનાં માથડાં નો’તાં વાઢવાં! | |||
</poem> | |||
<center>'''પ્રધાન સૂર'''</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
એ તમામ મૃત્યુ-ગીતોમાંથી એના એ જ સ્વરો ઊઠે છે : | |||
1. They hated treachery. 2. It (Death) is but giving over of a game that all must lose. ફરી ફરીને એના એ સૂરો ગૂંજે છે : ફરી ફરી એનું એ ચિત્ર ઊઠે છે : મરસિયાના એ સ્વરોની અંદરથી મૃત્યુની બાજીમાં માનવજીવનની અનિવાર્ય હારના પાસા ખખડતા સંભળાય છે. સાંભળો : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
::સંધાં શેત્રુંજા તણાં, ગાં’ ગરવે ગ્રીંધાણ, | |||
::માંસનો ધ્રિવતલ મેરાણ, ગઢવી નાગ્રવડો ગિયો. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[શેત્રુંજા ડુંગર ઉપરથી ઊઠીને બધાં ગીધડાં ગિરનાર ચાલ્યાં ગયાં, કેમ કે આંહીં ગોહિલવાડમાં તો શત્રુઓનું માંસ ખવરાવી ધરવ કરાવનાર વીર નાગરવ મરી ગયો.] | |||
{{Poem2Close}} |
edits